Η είδηση έπεσε στην οικογένεια σαν κεραυνός εν αιθρία. Μετά την επίγνωση της διάγνωσης και την έναρξη της ογκολογικής θεραπείας, εμφανίζεται η κατάθλιψη. Άρχισε να μην απολαμβάνει τίποτα απολύτως. Κρατούσε το παιδί της στην αγκαλιά της και φανταζόταν πώς θα έμοιαζε ο κόσμος χωρίς αυτή να είναι μέρος της ζωής του μικρού κοριτσιού που θα μεγάλωνε και θα την ξεχνούσε τα επόμενα χρόνια.
Αναφέρω ότι το κορίτσι ήταν μόλις 2 ετών όταν διαγνώστηκε με καρκίνο. Ο άντρας της ήταν στο πλευρό της, μαγείρευε, καθάριζε, περνούσε όσο περισσότερο χρόνο μπορούσε με τη γυναίκα του και το κοριτσάκι του, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να τη βγάλει από την κατάστασή της. Μετά από μερικές εβδομάδες έφυγαν από το διαμέρισμα όπου διέμεναν και αγόρασαν ένα σπίτι λίγα χιλιόμετρα από την πόλη. Περισσότερος χρόνος στη φύση νόμιζαν ότι θα τους βοηθούσε να αναρρώσουν. Όμως οι κρίσεις εντάθηκαν και σε αρκετές περιπτώσεις την ξεπέρασαν οι πιο σκοτεινές σκέψεις. Ως ιερέας τη συμβούλεψα να κοινωνεί κάθε Κυριακή. Εντάχθηκε σε μια ομάδα ανθρώπων που πάλευαν με την ίδια ασθένεια. Μετά από μήνες στους οποίους η ζωή τους κρέμονταν από μια κλωστή, μετά από ώρες ψυχολογικής συμβουλευτικής, μόνο μετά από δεκάδες μακροχρόνιες συζητήσεις και Κυριακάτικες Κοινωνίες, η ζωή τους άρχισε να επανέρχεται στο φυσιολογικό. Είναι υπό θεραπεία ακόμη και τώρα, και ο κίνδυνος δεν έχει ξεπεραστεί. Τι την έβαλε ξανά στη ζωή; Η άνευ όρων στήριξη της οικογένειας, η αγάπη των πιο στενών φίλων, οι συμβουλές και η ψυχολογική συμβουλευτική, η εξομολόγηση και η εβδομαδιαία Κοινωνία. Η κατάθλιψη δεν είναι μια διαδικασία που μπορούμε να θεραπεύσουμε μεμονωμένα. Είναι μια συλλογή παραγόντων που μπορούν να ευνοήσουν την ανάρρωση ενός ατόμου που κοντεύει να χάσει τη μάχη με τον εαυτό του, πριν αφήσει την τελευταία του πνοή. Η κατάθλιψη είναι ιάσιμη, αλλά για να υπάρχει πραγματική πιθανότητα να γίνει κάτι τέτοιο, ολόκληρος ο μηχανισμός πρέπει να τεθεί σε κίνηση σε τέλεια αρμονία.
Πατήρ Αλέξανδρος Λούγκο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου