Ο Χριστός αναπαύεται μετά από μια εβδομάδα βασάνων. Δεν ξέρω πόσοι από εμάς καταφέρνουμε να φανταστούμε την πραγματική εικόνα των παθών του. Αυτός, ο Παντοδύναμος Θεός, που μας δημιούργησε από αγάπη, επιτρέπει να δώσει στη δημιουργία του την ελευθερία να τον σκοτώσει. Αυτός που ανέστησε τους νεκρούς και θεράπευε τη λέπρα, τον έφτυνε και τον ξυλοκόπησε μέχρι εξάντλησης. Αυτός που τάιζε πλήθος ανθρώπων με ψωμιά και ψάρια, στο τέλος του δώσαμε ξύδι. Καθισμένος σε ένα σταυρό, δίπλα σε δύο ληστές και εντελώς ξεγυμνωμένος. Τι εικόνα, τι τραγωδία, τι τρέλα! Το πλεονέκτημά μας είναι ότι γνωρίζουμε ήδη πώς θα τελειώσουν αυτές οι μέρες πόνου, στις οποίες έχουμε ταξιδέψει με φαντασία στα μέρη όπου χάθηκε ο Μεσσίας.
Τελευταία μέρα που θα χτυπήσουν οι καμπάνες, σήμερα το βράδυ στη σταύρωση του Χριστού. Μετά σιωπή μέχρι την Άγια Νύχτα της Ανάστασης. Μια λάμψη φωτός θα ξεσπάσει από το σκοτάδι και η κόλαση θα αδειάσει από ανθρώπους. Τι μεγαλύτερη αγάπη για τον άνθρωπο μπορεί να υπάρξει; Ο Χριστός είναι οι νεκροί μας, Χριστιανοί και άθεοι. Χριστός Ανέστη για όλους μας, αγνωστικιστές και αναποφάσιστους. Είναι ο Θεός όσων τον τιμούν, καθώς και όσων συνεχίζουν να τον αρνούνται. Τι τρέλα, τι μεγαλείο. Να αγαπάς χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα, αλλά φτύσιμο, ξυλοδαρμό και σταυρό. Πόσο ανόητο να μην αγαπάμε τον Θεό μας. Τι απώλεια, τόσο κρίμα!
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου