Τί πρέπει νά ἀποφεύγουμε στίς σχέσεις μας μέ τούς ἀλλους.
Ὁ κόσμος θεωρεῖ τήν ἂμυνα δικαιολογημένη καί δικαίωμά του. Ὁ ἀληθινά προσευχόμενος παραιτεῖται ἀπό τό δικαίωμα αὐτό. Ρίχνει στή λησμοσύνη ὁποιαδήποτε ἀδικία κι ἂν τοῦ ἒγινε. Ἡ ἂμυνα ἐναντίον αὐτῶν, πού μᾶς ἀδικοῦν καί πού δέν εἶναι ξένοι, ἀλλά ἀδέλφια ἐν Χριστῶ, σημαίνει στάση ἐχθρική ἐναντίον τους καί διάθεση χρόνου καί δυνάμεων γιά νά γίνει ἀποτελεσματική. Σημαίνει συναισθήματα ἒντονα, σκέψη συστηματική καί σχέδια στρατηγικά γιά τό πῶς θά ἀμυνθοῦμε καί πῶς θά ἐξουδετερὠσουμε καί θά ἐκμηδενίσουμε αὐτούς πού μᾶς ἀδίκησαν. Ὃλες αὐτές οἱ ἐνέργειες καί ὃλα αὐτά τά ἀρνητικά συναισθήματα μέσα μας συντελοῦν στό νά χάνουμε τήν εἰρήνη μας καί νά ἀναστατωνόμστε. Καί βέβαια δέ χάνει τήν ὡραία γι'αὐτόν εύκαιρία ἐτούτη ὁ πονηρός γιά νά μᾶς ἀνακατέψει ἀκόμα πιό πολύ, ὣστε νά χάσουμε ἀκόμα περισσότερο τήν ἐσωτερική μας ἰσορροπία. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι νά μήν μποροῦμε πιά νά προσευχηθοῦμε. Ἒτσι γιά πράγματα, πού ἒχουν σχέση μέ τόν κόσμο αὐτό, χάνουμε πράγματα αἰώνιας ἀξίας. Ἐξαιτίας πραγμάτων σχετικῶν καί φθαρτῶν χάνουμε τόν Ἀπόλυτο, τό Θεό.
Ἂν ὁ πρσευχόμενος προτιμήσει τό Θεό παρά τίς ἀδικίες, πού ὑφίσταται, τότε ὁ ἲδιος ὁ Θεός, χάριν τοῦ ὁποίου ὑφίσταται αὐτή τή θυσία ὁ προσευχόμενος, ἀναλαβαίνει νά κάνει ὃ,τι ὁ ἐνδιαφερόμενος δέν θά μποροῦσε ποτέ νά ἐπιτύχει ἀμυνόμενος. Γιατί εἶναι ὁπωσδήποτε "δίκαιον παρά τῶ Θεῶ ἀνταποδοῦναι τοῖς θλίβουσι ἡμᾶς θλῖψιν"(Β΄ Θεσσ. α΄6-7). Αὐτό ὃμως εἶναι ὑπόθεση τοῦ Θεοῦ. Ὁ προσευχόμενος οὒτε τήν ἰδέα τῆς ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ ἐκδίκησης θά σκεφτεῖ. Ἲσα ἲσα προσεύχεται θερμά μέ τό πνεῦμα προσευχῆς τοῦ Κυρίου πάνω στό σταυρό΄
"Πάτερ, ἂφες αὐτοῖς οὐ γάρ οἲδασι τί ποιοῦσι"(Λουκ.κγ΄34).
Ἱερομ. Εὐσεβίου, "ΕΙΣ ΥΨΟΣ ΝΟΗΤΟΝ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου