Ο πατέρας Αβραάμ ήταν πνευματικός γιος του μοναχού Σεραφείμ του Σάρωφ. Έτρεφε πάντα ιδιαίτερο σεβασμό για τη μνήμη του.και όσο το επέτρεπε η σωματική του δύναμη, επισκεπτόταν κάθε χρόνο την έρημο Σαρώφ.

 5 Απριλίου - Πριν από 137 χρόνια ο αρχιερέας Αβραάμ Νεκράσοφ αναχώρησε στον Κύριο /14.08.1805 - 05.04.1886/

 Ο πατέρας Αβραάμ ήταν πνευματικός γιος του μοναχού Σεραφείμ του Σάρωφ. Έτρεφε πάντα ιδιαίτερο σεβασμό για τη μνήμη του και όσο το επέτρεπε η σωματική του δύναμη, επισκεπτόταν κάθε χρόνο την έρημο Σαρόφ.

Γεννήθηκε στην οικογένεια ενός ιερέα στο χωριό Florovsky, στην περιοχή Gorbatovsky, στην επαρχία Nizhny Novgorod. Ενώ σπούδαζε στο Θεολογικό Σεμινάριο του Νίζνι Νόβγκοροντ, εκδηλώθηκε φωτιά και ο νεαρός Αβραάμ έδειξε μεγάλο ζήλο, σώζοντας τη βιβλιοθήκη, για την οποία έγινε δεκτός για πλήρη κρατική συντήρηση.

Ο πατέρας Αβραάμ είχε την επιθυμία να μπει σε ένα μοναστήρι, αλλά ο Θεός έκρινε διαφορετικά. Ο μοναχός της Μονής Σπηλαίων του Νίζνι Νόβγκοροντ του εξήγησε ότι δεν ήταν απαραίτητο να μελετήσει τόσο πολύ για να μπει στο μοναστήρι. «Η διδασκαλία σας θα χαθεί», εξήγησε. «Έχετε διδαχτεί και πρέπει να διδάξετε».

Το 1828 ο Αβραάμ παντρεύτηκε την κόρη ενός ιερέα και λίγο αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας. Στάλθηκε στην Εκκλησία της Τριάδας στο χωριό Πάβλοβο της επαρχίας Νίζνι Νόβγκοροντ, όπου υπηρέτησε για 25 χρόνια.

Το 1840 διορίστηκε ως προκλητής των σχισματικών στην πόλη Γκορμπάτοφ και στην κομητεία του. Καρπός των κόπων του ήταν ο μαζικός προσηλυτισμός των σχισματικών στην Ορθοδοξία. Έτσι το 1846 μετέτρεψαν 362 άτομα.

Ο επίσκοπος Ιερεμίας του Νίζνι Νόβγκοροντ και του Αρζαμά, όντας και ο ίδιος αυστηρός μοναχός, αγαπούσε ιδιαίτερα τα γυναικεία μοναστήρια Αρζαμά. Θέλοντας να τους εξυψώσει ακόμη περισσότερο, μετέφερε σε αυτούς τους καλύτερους ιερείς της μητρόπολης του.

Και το 1853, ο πατέρας Avraamy μεταφέρθηκε στο μοναστήρι Arzamas Nikolaevsky. Το 1857 διορίστηκε πρεσβύτερος των γυναικείων κοινοτήτων της πόλης Arzamas. Το 1862 διορίστηκε εξομολόγος του κλήρου του Αρζαμά, στον οποίο παρέμεινε μέχρι το θάνατό του.

Έδωσε εντολή στους ιερείς να μην ξεχνούν το ύψος του βαθμού τους, να μιλάνε μόνο για τα πνευματικά και να απομακρύνονται από κάθε τι κοσμικό. Επιπλέον, ο ιερέας ίδρυσε και ωραιοποίησε το μοναστήρι Intercession Medyanskaya.

Μη μοναχός, ο πατέρας Αβραάμ αρνήθηκε εντελώς το κρέας. Ακόμη και ως βαθύς γέροντας, φορτωμένος με ασθένειες, ήταν πάντα πολύ προσεκτικός στο φαγητό και τηρούσε αυστηρά όλες τις νηστείες.

Ο π. Αβραάμης τελούσε πάντα θείες λειτουργίες με ευλάβεια και αβίαστα. Προσευχόταν ιδιαίτερα για τους νεκρούς.

Ήταν εξαιρετικά προσεκτικός έτρωγε περισσότερο από μέτρια και δεν έτρωγε ποτέ βραδινό. Στις πιο κοντινές του αδερφές, όταν του ζήτησαν να φάει κάτι πιο θρεπτικό για να ενισχύσει τη γεροντική δύναμη, είπε: «Στα γηρατειά, μητέρα, τίποτα δεν μπορεί να πλαστογραφηθεί».

Έδωσε εντολή στην ηγουμένη Μαρία του Αρζαμά να νηστέψει με τέτοιο τρόπο ώστε να φύγει από το βραδινό τραπέζι πεινασμένη, δηλαδή να φάει λίγο και να μην τρώει ποτέ κάτι γλυκό που να χαϊδεύει τη γεύση.

Την Τετάρτη και την Παρασκευή, καθώς , δεν άφηνε να μαγειρεύονται ψάρια όλο το χρόνο.

Ηταν επιεικής προς τους αρρώστους και τους επέτρεπε πιο θρεπτική τροφή, για την οποία υπέβαλλε τον εαυτό του σε μεγαλύτερη αποχή.

Κατά τη διάρκεια της επιθανάτιας ασθένειάς του, όταν ο γιατρός του πρότεινε τη χρήση θρεπτικής τροφής, είπε: «Δεν έχω σπάσει τη νηστεία σε όλη μου τη ζωή, θα τη σπάσω τώρα; ..».

Οι πόρτες του σπιτιού του ήταν ανοιχτές για όλους. Όλοι πήγαιναν κοντά του για ευλογία και συμβουλές: πλούσιοι και φτωχοί, ευγενείς και απλοί, ντόπιοι κάτοικοι και κάτοικοι μακρινών χωρών, καθώς η φήμη της ευσεβούς ζωής του έφτασε σε μακρινά όρια.

Ήταν ελεήμων στο άπειρο, δεν αρνιόταν κανέναν που είχε ανάγκη. Σε όποιον δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει, λυπόταν στα άκρα.

Μετά το θάνατό του, εκτός από όσα ο ίδιος διόρισε στο κελί του πνευματική διαθήκη για ταφή, μνημόσυνο, διανομή σε φτωχούς , τόσο σε όλες τις εκκλησίες της πόλης Arzamas και του χωριού Pavlova, όσο και σε ιερούς τόπους (στοΠανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα και στο Άγιο Όρος, δάφνες και πολλά μοναστήρια), - δεν είχε απομείνει απολύτως τίποτα. Έδωσα επίσης σχεδόν όλα τα ρούχα και τα πράγματα κατά τη διάρκεια της ζωής μου.

Ο πατέρας Αβραάμ τίμησε με ευλάβεια τη μνήμη του Σεραφείμ του Σάρωφ, μοιράστηκε πρόθυμα με τις αδελφές αναμνήσεις από συναντήσεις μαζί του. Κάθε χρόνο, την παραμονή της ημέρας του θανάτου του αιδεσιμότατου, την 1η Ιανουαρίου, του τελούσε μνημόσυνο, με δικά του έξοδα αγόραζε πολλά κεριά, τα οποία έβαζε μπροστά σε όλες τις εικόνες της εκκλησίας και τα μοίρασε στα χέρια όλων εκείνων που προσεύχονται.

Ως τα μεγαλύτερα ιερά, κράτησε ένα πτερύγιο από το μανδύα του μοναχού, ένα δόντι που κάποτε χτύπησαν οι ληστές που του επιτέθηκαν και μέρος των μαλλιών από το κεφάλι του πατέρα Σεραφείμ.

Όντας πνευματικό τέκνο του μοναχού Σεραφείμ του Σάρωφ και τρεφόμενος από αυτόν κατά τη διάρκεια της ζωής του μεγάλου μέντορά του, μετά το θάνατό του, ο πατέρας Αβραάμ πήγαινε κάθε χρόνο στο Σαρόφ στον τάφο του μοναχού για βοήθεια και συμβουλές.

Όσοι τον γνώριζαν θυμήθηκαν: «Αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη διδασκαλία. δεν έχασε ούτε μια ευκαιρία, ώστε η συνομιλία με τους γείτονές του να μην κατευθύνεται σε πνευματικό περιεχόμενο και να μην έλεγε ηθική. Κανείς δεν τον άφησε χωρίς οικοδόμημα και παρηγοριά.

Λαϊκοί και μοναχοί, πλούσιοι και φτωχοί κατέφευγαν στις συμβουλές του ως ζωογόνου πηγής. Θυμούμενος πάντα τον δάσκαλό του, τον μοναχό Σεραφείμ, ακούραστα δίδασκε και έτρεφε τους ανθρώπους που έρχονταν σε αυτόν για συμβουλές. Έτσι, μπορεί να θεωρηθεί ο διάδοχος της πνευματικής καθοδήγησης των Σαρωφ.

Ο πατέρας Αβραάμ πάντα και για όλα ευχαριστούσε τον Κύριο Θεό, ολόγος της γκρίνιας δεν έφυγε ποτέ από τα χείλη του. Έχοντας χάσει τη σύζυγό του, ευχαρίστησε τον Θεό που του χάρισε να ζήσει ειρηνικά και ευημερία για περισσότερα από 50 χρόνια, μη γνωρίζοντας ανησυχίες και προβλήματα για το σπίτι.

Την ίδια χρονιά σημειώθηκε μεγάλη πυρκαγιά στον Αρζαμά, η οποία κατέστρεψε, μεταξύ άλλων, το σπίτι του πατέρα Αβραάμ, που τότε ήταν ήδη 74χρονος πρεσβύτερος. Ευχαριστούσε τον Θεό που απαλλάχθηκε από το υπερβολικό άγχος και τη φασαρία για τη συντήρηση του σπιτιού μέσω αυτού.

Πήγαινε κάθε χρόνο το καλοκαίρι στα κελιά των αδερφών. Η παράκαμψη άρχιζε πάντα από το κελί του ηγουμένου και διαδοχικά πήγαινε στο τελευταίο.

Δίνοντας διδακτικές οδηγίες στις αδερφές, έλεγε πάντα καταλήγοντας:

«Ίσως την τελευταία φορά που ήμουν στο κελί σας. Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας. Ακόμα κι αν ήθελα, δεν μπορώ να σε πληρώσω όσο ζω, γιατί ήρθε το βαθύ μου φθινόπωρο. Ίσως έρθει ο χειμώνας σύντομα. ίσως σύντομα να μείνω άψυχος - κι εσύ, ανεβαίνοντας στο φέρετρό μου, θα πεις: ο οφειλέτης, ο οφειλέτης μας πέθανε χωρίς να πληρώσουμε το χρέος μας!

Την ίδια ώρα, οι αδερφές έπεφταν πάντα στα πόδια του με δάκρυα λέγοντας: «Πάτερ! Σας χρωστάμε παντού, και πώς θα ζήσουμε χωρίς εσάς;

Ζητώντας τις προσευχές του για τον εαυτό του, αν είχε τόλμη με τον Κύριο, έλεγε πάντα με λυγμό: «Δεν τολμώ να ελπίζω. Είμαι ένας απαραίτητος σκλάβος, έκανα ό,τι μου είχε διαταχθεί. προσεύχεσαι για μένα, για να μην κατέβει η ψυχή μου σε τόπο βασάνων!

Τρεις μέρες πριν από τον θάνατό του, ο πατέρας Αβραάμ παρέδωσε ένα χαρτονόμισμα των 50 ρούβλια και είπε: «Πάρτε το στη Μητέρα Ηγουμένη και ζητήστε της να υπηρετήσει μια πανιχίδα για 10 χρόνια την 1η Ιανουαρίου (την παραμονή του θανάτου του Αγ. Η διαθήκη αυτή εκπληρώθηκε μέχρι τη δοξολογία του Αγίου Σεραφείμ.

Ο θάνατος του πατέρα Αβραάμ ήταν εύκολος και ήρεμος, όπως συμβαίνει μόνο μεταξύ των δικαίων - «μη επαίσχυντος και ειρηνικός». Ο Μπατιούσκα μου ζήτησε να προετοιμάσω τα πάντα για τη Θεία Κοινωνία. Όταν είπαν ότι όλα ήταν έτοιμα, διέταξε να τον σηκώσουν και αμέσως είπε: «Έρχονται, έρχονται!»

Στη συνέχεια, σηκώνοντας τα χέρια του, άρχισε να διαβάζει την προσευχή: «Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ…», αφού διάβασε σήκωσε το κεφάλι του και άνοιξε το στόμα του για να λάβει τα Ιερά Μυστήρια, γενικά ενεργούσε, υποτίθεται μετέχει και τρώει, αφού έδωσε ένα φιλί, είπε: «Ιδού, θα αγγίξω από το στόμα μου».

Εν τω μεταξύ, ο εξομολογητής δεν ήταν εκεί, και οι παρευρισκόμενοι, βλέποντας αυτό, σιώπησαν φοβισμένοι και σαστισμένοι. Κοιτάζοντας αυτό το φαινόμενο, δεν μπορούσαν να επιτρέψουν τη σκέψη ότι επρόκειτο για παραίσθηση ή παραλήρημα του γέροντα του Θεού, αλλά όλοι ήταν ειλικρινά πεπεισμένοι ότι ήταν ένα ουράνιο φαινόμενο.

Μετά την αγρυπνία, ο πνευματικός πατέρας προσήλθε να μεταλάβει τα Άγια του Χριστού Μυστήρια και να διαβάσει τις προβλεπόμενες προσευχές. Αφού διάβασε τις προσευχές, ο πατέρας Αβραάμ διέταξε όλους να φύγουν και, αφού εξομολογήθηκε, κοινωνούσε. Δεν μπορούσα να πιω. Το κεφάλι του κύλησε και ξαφνικά φάνηκε να παγώνει.

Ο εξομολόγος, βλέποντας αυτό, αφού διάβασε τις ευχαριστίες προσευχές, άρχισε να διαβάζει τον ακάθιστο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, το πρόσωπο του πατέρα Αβραάμ φωτίστηκε και άρχισε να σταυρώνεται.

Αφού διάβασε το τελευταίο κοντάκιο, κατά τη διάρκεια των τριών αναγνώσεων των οποίων σταυρώθηκε τρεις φορές, όταν χρειάστηκε να διαβάσει το πρώτο εικονικό, ο πατήρ Αβραάμ είπε: «Άγγελος του παρακλήτου» και μετά, αφού διάβασε, είπε: «Ευχαριστώ .»

Στον χαιρετισμό του εξομολογητή με την αποδοχή των Αγίων Μυστηρίων, απάντησε: «Ευχαριστώ!» Μετά από αυτό, ανέπνευσε μόνο πέντε φορές και με ήρεμο πρόσωπο παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Θεού.

Ο πατέρας Avraamiy εκοιμήθη εν Κυρίω στις 5 Απριλίου 1886 στη μονή Arzamas Nikolaev, όπου τάφηκε κοντά στο βόρειο τείχος της εκκλησίας Nikolaev.

Ως οικοδόμημα στα πνευματικά του παιδιά, ο Αρχιερέας Αβραάμ άφησε αρκετούς τόμους των πνευματικών του επιστολών, μερικοί από τους οποίους εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του ιερέα χωρίς απόδοση.