Όταν ήμουν μαθητής στην 8η τάξη στο γενικό σχολείο νούμερο 3 στο Fălticeni, συνέβη ένα περιστατικό κατά τη διάρκεια του μεγάλου διαλείμματος. Ένας από τους συναδέλφους μου είχε ένα ανεξέλεγκτο ξέσπασμα και πέταξε τις γροθιές και τα πόδια του σε έναν δάσκαλο για αρκετά δευτερόλεπτα. Ήταν παιδί από διχασμένη οικογένεια και η χειρονομία του προήλθε από την επιθυμία να αποδώσει δικαιοσύνη για τον εαυτό του σε σχέση με τη μείωση του βαθμού διαγωγής του λόγω της ανάρμοστης συμπεριφοράς του στις τάξεις ενός άλλου δασκάλου.
Ο εκάστοτε δάσκαλος ήταν κοντά στον συνάδελφό του, και μέσα στο συμβούλιο των καθηγητών αποφασίστηκε η αποβολή του εκάστοτε μαθητή από το σχολείο. Μετά το επεισόδιο που συνέβη στους διαδρόμους του σχολείου, ο συνάδελφός μου τέθηκε σε αναστολή και μετά από πολλή επιμονή έγινε δεκτός ξανά στην τάξη. Δεν μπήκε στο τεστ επάρκειας επειδή είχε παραμείνει σωστός στα μαθηματικά. Ξέρω ότι παντρεύτηκε και σήμερα από όσο καταλαβαίνω έφυγε στο εξωτερικό. Το γράφω στο πλαίσιο των χθεσινών γεγονότων, όταν ένας μαθητής μαχαίρωσε τον καθηγητή του σε λύκειο στο Βουκουρέστι. Έπιασα τη γενιά των δασκάλων που εξακολουθούσαν να έχουν σεβασμό στις τάξεις που δίδασκαν. Έλαβα ένα καλό αυτί από τον δάσκαλό μου της ιστορίας στην 6η τάξη, ο Θεός να τον έχει καλά για τον τρόπο που με έκανε να αγαπήσω το μάθημά του. Δεν τον αντιπάθησα ούτε για μια στιγμή, τον συνάντησα σήμερα σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις ή θρησκευτικές εκδηλώσεις και έτρεξα τον ίδιο σεβασμό.
Πολλοί μαθητές αυτές τις μέρες πηγαίνουν στο μάθημα με έναν αέρα ανωτερότητας και μια δόση λατρείας στη σχέση τους με τον δάσκαλο. Αν ένας δάσκαλος τολμήσει να είναι λίγο πιο σκληρός ή τολμήσει να αγγίξει το χνούδι στο παλτό του μαθητή, κινδυνεύει να χάσει την καρέκλα του στο δεύτερο δευτερόλεπτο. Ο δάσκαλος έρχεται δειλά στο μάθημα, πάντα κάθεται φοβούμενος μην τον μαγνητοσκοπήσουν και τον αναρτήσουν στα κοινωνικά δίκτυα. Ήρθαμε στο μάθημα με καλές εργασίες. Οι γονείς μου μου είπαν ξεκάθαρα και ωμά, αν έκανα λάθος, θα έπρεπε να δεχτώ την τιμωρία που έλαβα και ακόμη και τη μείωση του βαθμού επίδοσης μου. Ποτέ δεν τόλμησα να μιλήσω σε κανέναν δάσκαλο ή να τον απειλήσω ότι μπορεί να του ασκήσω πίεση από τους γονείς.
Αποδέχτηκα τους κανόνες και σήμερα έχω τη χαρά να μπορώ να σφίξω τα χέρια με όλους τους ανθρώπους που άφησαν το στίγμα τους στην προπόνησή μου. Το σχολείο είναι αναμφίβολα ο χώρος που μπορεί και πρέπει να διαμορφώσει τους χαρακτήρες του μέλλοντος του αύριο, αλλά αυτό είναι δυνατό μόνο εάν ο δάσκαλος ανακτήσει την εξουσία που είχε κάποτε.
Πατήρ Αλέξανδρος Λούγκο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου