Ένας από τους καρκίνους που παρασιτούν τερατώδες στο σώμα της πίστης είναι η μαγική, ράβδος, θεολογική νοοτροπία του πανηγυριού, στην οποία ο άνθρωπος χωρίς Θεό αναζητά μια άμεση λύση, χωρίς εσωτερική μεταμόρφωση, των προσωπικών προβλημάτων.
Παντού αναζητάς «πνευματικούς» ιερείς, ξαφνικά θαύματα, άμεσες θεραπείες, εκρήξεις χάριτος. Οι άνθρωποι ψάχνουν στο διαδίκτυο για τα εξαιρετικά, για ανθρώπους που θα τους φέρουν τα πάντα, χωρίς να δίνουν τίποτα στον Θεό.
Και μετά, εξέγερση, ταπείνωση, απιστία.
Ο Θεός είναι Πατέρας. Αναζητά την αγάπη μας. Μας ψιθυρίζει: γιε μου, δώσε μου την καρδιά σου. Έδωσε τον αιώνιο Υιό του να πεθάνει και να αναστηθεί ξανά για εμάς. Θέλει την απόλυτη, μόνιμη και ολόψυχη αφοσίωσή μας. Μόνο τότε η άκτιστη χάρη Του εργάζεται μέσα μας απεριόριστα και διαλύει τα ζιζάνια και μεταβάλλει τη φύση σε φως.
Ο μεγαλύτερος Θεραπευτής είναι ο Χριστός. Και ποτέ δεν έκανε θαύματα για επίδειξη, για να δείξει τη δύναμή Του ή για να κερδίσει δόξα. Τα θαύματα ανέκαθεν αφορούσαν την αλλαγή. Και ο Χριστός πάντα ρωτά: πιστεύεις; Θέλει τον εσωτερικό μας σεισμό, τον σεισμό της ύπαρξης για να αναστήσει την ψυχή που πεθαίνει από τις αμαρτίες.
Χιλιάδες άνθρωποι μου γράφουν με φοβερές ασθένειες, με αφάνταστα βάσανα, με τερατώδεις εχθρούς, με σοβαρά προβλήματα. Αλλά από όλα αυτά, μερικές δεκάδες θέλουν να αλλάξουν τη ζωή τους, να ερωτευτούν τον Θεό και να τον αγκαλιάσουν σφιχτά, να του μιλήσουν, να τον ρωτήσουν και να ακούσουν τις απαντήσεις του.
Όλοι θέλουν τα πάντα, γρήγορα, αβίαστα.
Δεν μπορείς.
Χωρίς εσωτερική αλλαγή, χωρίς ειλικρινή μετάνοια, χωρίς συντριβή των παθών που είναι ενσωματωμένα βαθιά στη σάρκα της καρδιάς, δεν είναι δυνατόν να νιώσεις το άρωμα του κρίνου του θαύματος, όταν ο Θεός παρηγορεί την ψυχή σου και σε διαβεβαιώνει ότι σε αγαπά άπειρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου