Η εποχή μας δεν είναι εποχή νηστείας, αλλά υπομονής και αρρώστιας. Και αν αναλάβουμε μια νηστεία σκληρή και πέρα από τις δυνάμεις μας, τότε απλά δεν θα μπορέσουμε να την κρατήσουμε.
Χρειαζόμαστε μια εσωτερική νηστεία για να νικήσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε πράοι, ταπεινοί και υπομονετικοί.
Εάν ο Κύριος μας επιτρέπει να υποφέρουμε, πρέπει να το δεχθούμε με ταπείνωση. Διότι ό,τι επιτρέπεται από τον Κύριο, πρέπει να ληφθεί σαν από το χέρι Του, και πρέπει να υπομείνουμε τα πάντα.
Αληθινή νηστεία είναι όταν ο άνθρωπος υπομένει όλες τις επιθέσεις και τις προσβολές υπομονετικά και χωρίς αγανάκτηση, θεωρώντας ότι δικαίως τις άξιζε. Γιατι? Για τη ζωή που είχε στο παρελθόν και για την επιπόλαιη νεολαία.
Η περηφάνια μας μοιάζει με θηρίο που αν το αγγίξεις έστω και λίγο, τότε είναι έτοιμη να πηδήξει και να ξεσκίσει τους πάντες. Αλλά είναι δική σας δουλειά να τη πιέσετε και να μην το αφήσετε έξω.
Ακόμα κι αν κάποιος σας έχει στενοχωρήσει και σας έχει θυμώσει και θέλετε να του πείτε όλα όσα σκέφτεστε για αυτόν, τότε κάντε το διαφορετικά και πείτε στην περηφάνια σας: «Μείνε εκεί και μην βγεις έξω!». Και αντί να του απαντήσεις βάναυσα, αντίθετα, του μιλάς απαλά. Έτσι αποκτάται η ταπείνωση.
Αυτό είναι και το αναίμακτο μαρτύριο. Οι Άγιοι Μάρτυρες υπέφεραν τρομερά αλλά για λίγο. Εδώ είναι αναίμακτο μαρτύριο, και όχι μόνο για ένα ή δύο χρόνια, αλλά για μια ζωή. Και αν ο Κύριος επιτρέψει μεγάλα βάσανα ή αρχίσει πραγματικό διωγμό, τότε, λέει ο γέροντας, πρέπει να φανταστείς ότι θα πεθάνεις στον Γολγοθά.
Πριν από το θάνατό του (του Vlădica), πιστεύω ότι ο Θεός του επέτρεψε να μας πει τι μας περιμένει, γιατί κάποια στιγμή είπε:
«Και μπορεί ακόμα να υποφέρεις. Και, όταν έρθει αυτή η ώρα, μη φοβάστε, αλλά πηγαίνετε στο θάνατο στον Σταυρό με πολύ θάρρος, και με ανοιχτό στήθος, χωρίς αμφιβολίες και μη λυπηθείτε για τίποτα.
Δέξου τα πάντα με χαρά, γιατί τότε η δύναμη του Θεού θα σε φωτίσει και θα σε δυναμώσει και θα αντέξεις.
Κι αν στο μυαλό σου θα παρατήσεις τον Σταυρό, αν η αμφιβολία σέρνεται και τρέξεις μακριά φοβούμενος για τον εαυτό σου και τους κοντινούς σου, να ξέρεις ότι εκείνη τη στιγμή θα επέμβει η δαιμονική δύναμη, η Χάρη θα απομακρυνθεί από σένα, και θα αντιμετωπίσεις βάσανα.
Πρέπει να γνωρίζετε ότι έχει έρθει η ώρα που πρέπει να ομολογήσετε την πίστη και την αφοσίωσή σας στον Κύριο.
Να πάμεωστο θάνατο όπως έκαναν οι Άγιοι Μάρτυρες, τους οποίους ο Κύριος ενίσχυε για να μην αισθάνονται τους πόνους και αν τους ένιωθαν, τότε καταλάβαιναν ότι στάλθηκαν για κάθαρση από προηγούμενες αμαρτίες.
Ζητήστε από τον Θεό βοήθεια για τα παιδιά και για τους κοντινούς σας, αλλά μη φοβάστε, γιατί μέσα από τα βάσανά μας, θα τα βοηθήσουμε και ο Κύριος θα τα ελεήσει. Οι καιροί πλησιάζουν ώστε χωρίς την εκπλήρωση του κανόνα της προσευχής κανείς δεν θα αντισταθεί, όποια πνευματική βαθμίδα κι αν είναι».
Vladica Antonie ο Ομολογητής, Αρχιεπίσκοπος Mihailov και Golansk (1889-1976)
Απόσπασμα από το βιβλίο του: "𝐶𝑎𝑙𝑒𝑎 𝑟𝑢𝑔𝑎̆𝑐𝑖𝑢𝑛𝑖𝑖 𝑙𝑎̆𝑢𝑛𝑢𝑔𝑎̆𝑐𝑖𝑢𝑛𝑖𝑖 𝑙𝑎̆𝑢𝑛𝑢𝑢𝑛𝑡. 𝑀𝑎𝑛𝑢𝑎𝑙𝑢𝑙 𝑖𝑠𝑖ℎ𝑖𝑒𝑖”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου