Στις 8 Ιουλίου, πριν από 139 χρόνια, απεβίωσε στον Κύριο ο Ιερομόναχος Ιωάννης (Νέκλιουεφ) /1807 - 07/08/1884/, πρεσβύτερος του Ησυχαστηρίου της Καλούγκα του Αγίου Τυχόν.

 Στις 8 Ιουλίου, πριν από 139 χρόνια, απεβίωσε στον Κύριο ο Ιερομόναχος Ιωάννης (Νέκλιουεφ) /1807 - 07/08/1884/, πρεσβύτερος του Ησυχαστηρίου της Καλούγκα του Αγίου Τιχόν.

Ο Ιερομοναχις Ιωάννης (στο μανδύα - Ιερομόναχος Εφραίμ), ήταν ο πνευματικός πατέρας του μεγάλου αγίου του Θεού, Αρχιεπισκόπου Καλούγκα Γρηγορίου.(Μίτκεβιτς) /†27.04.1881/, κατά την οποία το Ερμιτάζ της Optina άκμασε ως ασκητές και αναδύθηκε από τα ερείπια του Ερμιτάζ Kaluga Tikhonov.

Επί Αρχιεπισκόπου Γρηγορίου εργάστηκαν στην Όπτινα οι σεβαστοί πρεσβύτεροι: Μακάριος /†1860/, Αμβρόσιος /†1891/, Ισαάκ /†1894/, και όλοι απολάμβαναν την εύνοιά του.

Ήταν από την Όπτινα, σαν από ένα είδος καλού φυτωρίου, που η Βλαδύκα προσπάθησε να πάρει ηγούμενους για άλλα μοναστήρια. Έτσι, ο Αρχιμανδρίτης Μωυσής (Krasilnikov) /†17/11/1894, διορισμένος από τον Αρχιεπίσκοπο Γρηγόριο της Optina, διορίστηκε πρύτανης και ανακαινιστής του Ερμιτάζ Tikhonov, αργότερα διορίστηκε κοσμήτορας όλων των μοναστηριών της επισκοπής Kaluga.

Το 1862, ο πρεσβύτερος Ιερομονάχος Ιωάννης μετακόμισε στο μοναστήρι Tikhonov και το 1867 επιλέχθηκε από τον πατέρα Μωυσή ως ομολογητής των αδελφών.

Η γεροντότητα, η οποία προήλθε από το Ησυχαστήριο του Τιχώνα χάρη στους επιμελείς κόπους του πατέρα Μωυσή, επιβεβαιώθηκε με τις προσπάθειες του εξομολογητή της μονής, Ιερομοναχου Ιωάννη.

Ο π. Ιωάννης ήταν μαθητής του Μοναχού Όπτινα Γέροντα Λέοντος /†1841/ και έκανε αυστηρή ασκητική ζωή, την οποία, μέσα στην ταπεινοφροσύνη του, προσπάθησε να κρύψει για να αποφύγει τη μάταιη κοσμική δόξα.

Στη βιογραφία του Γέροντα Ιωάννη αναφέρεται ότι ήταν αυστηρός νηστευτής, πράττοντας νοερά προσευχή, είχε από τον Κύριο τα χαριτωμένα χαρίσματα του συλλογισμού, της θεραπείας από παθήσεις, της ενόρασης και των θαυμάτων.

Μετά την κοίμηση του π. Ιωάννη, το σώμα του δεν έδειξε σημάδια φθοράς· οι μεταθανάτιες εμφανίσεις του γέροντα είναι γνωστές στους μαθητές του.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Αρχιμανδρίτης Μωυσής και ο Ιεροσχημάμονας Ιωάννης τιμούνταν ως τοπικά λατρεμένοι άγιοι. Καθιέρωσαν τον εορτασμό της 4ης (17) Νοεμβρίου.