Στο σημερινό ευαγγέλιο αφού ο Χριστός
ευλόγησε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια
και έφαγαν και χόρτασαν πάνω από πέντε χιλιάδες άνθρωποι
περισσέψαν 12 κοφίνια γεμάτα……
Πως και έτσι; Δεν τα υπολόγισε σωστά ο Χριστός;
Του ξέφυγε παρά πάνω Χάρη στη ευλογία;
Όχι φυσικά…τα ‘’μαθηματικά’’ του Χριστού είναι σε άλλο level…...
Για μια ακόμα φορά μας αποκαλύπτει
ότι ο Θεός στον Οποίο πιστεύουμε είναι
ένας Θεός περίσσειας Αγάπης……
Ενώ η δική μας αγάπη συνηθώς είναι ελλιπής
ή στην καλύτερη ίσα-ίσα που μας φτάνει…
Και τι τα έκανε τα περισσεύματα ο Χριστός;
Με σεβασμό και εκτίμηση στον Θεό-Πατέρα τα συνέλεξε…..
Πόσο απουσιάζει σήμερα αυτός ο σεβασμός……
Τα θεωρούμε όλα δεδομένα…..
Μια αδιάκριτη σπατάλη δίχως αύριο…..
Ένας ασκητής μονολογούσε κάποτε
καθώς έτρωγε το λιγοστό φαγητό του:
''κάθε φορά που καταπίνω εκείνη την μπουκιά
που δεν την χρειάζομαι, δεν μου είναι απαραίτητη
αισθάνομαι ότι την παίρνω απ’ το στόμα κάποιου πεινασμένου''…
Οι παλιοί εάν έπεφτε κάτω ένα κομμάτι ψωμί
το έπαιρναν και πρώτα το ασπάζονταν σαν εικόνα ιερή…..
Έβλεπαν σε αυτό τον κόπο τον ανθρώπινο
μα και την πλούσια ευλογία του Θεού.
Ένας λόγος που δεν χορταίνει σήμερα ο άνθρωπος
είναι ακριβώς διότι δεν γεύεται και μέσα από το απλό ψωμάκι
την γλυκύτητα της αγάπης του Θεού
και γι΄ αυτό και δυσκολεύεται τόσο και να την μοιραστεί….
Κάποτε ένας υποτακτικός πρότεινε στον γέροντα του
ένα κούτσουρο που υπήρχε στην αυλή του κελιού τους
να το ρίξουν στο τζάκι να καεί…..
Και ο γέροντας πλημμυρισμένος από ευγνωμοσύνη
προς τον Θεό και τη Φύση του λέει:
«παιδί μου όχι, μη το ρίξουμε στην φωτιά,
πόσες φορές αυτό μας είχε πάρει την κούραση
καθώς ξαποσταίναμε πάνω του»
Τι αρχοντιά……τι μεγαλείο ψυχής….
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου