Ἅγια Ἁπαλάδα: Τό ἄγγιγμα τοῦ Παραδείσου

Ἅγια Ἁπαλάδα: Τό ἄγγιγμα τοῦ Παραδείσου

 

 

ΚΕΦΑΛΑΙΑ

 

 

 

-ΖΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΩΝΤΑΣ

 

-ΤΑΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΣΙΓΑΝΑ

 

-ΦΙΛΟΚΑΛΛΟΙ  ΚΑΙ  ΦΙΛΟΓΛΥΚΟΙ

 

-ΕΥΓΕΝΕΙΑ -ΑΓΑΠΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

 

-ΛΕΠΤΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΖΕΙ

 

-ΔΑΚΡΥΑ .Ποῦ τά πωλοῦν νά πᾶμε νά τά ἀγοράσουμε ;

 

-ΑΓΙΑ ΑΡΓΑΔΑ

 

Σπεῦδε βραδέως καί ἠδέως.

 

 *  *  *

ΓΑΛΗΝΕΥΩ καί χαίρομαι ὅποτε ἀναθυμοῦμαι τόν Γέροντα Βησαρίωνα πού ἐχρημάτισε Ἡγούμενος στήν Ι.Μονή Παντοκράτορος.

 

Ἦταν  ἡ προσωποποίηση τῆς  αγάπης καί τῆς διάκρισης  .

 

Ἅμα περνούσανε δέκα  ἡμέρες καί διαπίστωνε πώς δέν εἶχες ἐξομολογηθεῖ, σέ καλοῦσε δῆθεν τυχαία γιά καφέ στό Κελλί του. Ἤ σου ἔλεγε « φέρε μου ἐτοῦτο πού τό ἔχω ἀνάγκη» ἤ κάτι ἄλλο καί μέ αὐτόν τόν ἁπαλό τρόπο σέ ὁδηγοῦσε στήν ἐξομολόγηση .

 

Ἀλλά καί ὅ,τι ζητοῦσε στό ἔλεγε πάντα μέ εὐγενική διάκριση.Ἤθελε ἄς ποῦμε νά φάει λίγο ψαράκι : «Βρέ παιδί μου εἶδα ἕνα ὄνειρο ὅτι ἔτρωγα μπακαλιάρο.» Σού κινοῦσε τό φιλότιμο χωρίς νά σέ διατάζει.

 

Μᾶς ἔλεγε  διαρκῶς:

 

«Επιθυμώ νά γνωρίζετε τί ἀναπαύει τήν Παναγία καί μετά τί θέλω ἐγώ καί ἄν μπορεῖτε πράξτε τό,αὐτό θά εἶναι ἐπιτυχία…»

 

*  *  *

 

ΜΙΑ  ΣΚΗΝΗ πού μαρτυρεῖ ἄξια τήν μορφή τῆς εἶναι σάν θωρεῖς μία νέα πρωτομητέρα μόλις ἀντικρύζει τό σπλάχνο της στήν κούνια καί ἀπαλά -τρυφερά τό παίρνει στήν ζεστή κι’ἀσφαλῆ ἀγκαλιά της.

 

Ὅπως τήν γλυκοφιλούσα Παναγιά στό  Ἱερό Εἰκόνισμά της ὅταν ἀσπάζεται ὅλο ἁπαλάδα καί ἀγάπη ἀπόκοσμη τόν Υἱόν της.

 

Σέ κάθε εἰκόνα τῆς θαρρῶ πώς οἱ Ἁγιογράφοι χρειάστηκαν  περισσότερο μέλι παρά χρώματα γιά νά τήν ζωγραφίσουν….

 

 *  *  *

 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ὁ θρασύς ὁμιλεῖ περί τῶν παρόντων ὡς νά ἤσαν ἀπόντες. Τραυματίζει, προσβάλει καί κουράζει τούς ἀδελφούς του . Ἐνῶ ὁ εὐγένης ὁμιλεῖ ἀκόμη καί περί τῶν ἀπόντων ὡς νά ἤσαν παρόντες.Ἄς γενόμαστε λοιπόν τουλάχιστον εὐγενεῖς, ἀφοῦ δέν μποροῦμε ἀκόμη νά γίνουμε ἁγίοι .

 

 

-Ἅγια Ἁπαλάδα: Τό ἄγγιγμα τοῦ Παραδείσου.-

 

-π.Διονύσιος Ταμπάκης-