Η Σεπτή Της κοίμηση……ο πιο γλυκός θάνατος……
Μακάρι κι ο δικό μας θάνατος
να είναι σαν τον δικό Της……
ένα Πάσχα……ένα πέρασμα κοντά στον Υιό Της και Θεό μας……
Η γλυκιά μας η Παναγιά είναι η Μάνα του Θεού,
η Μάνα του Πόνου κι η Μάνα η δική μας…..
Και Τούτης της μάνας τα μάτια δεν είναι ποτέ κλειστά
μα πάντα μας θωρούν με συμπάθεια και καλοσύνη…..
Τούτης της μάνας τα αυτιά δεν είναι ποτέ κλειστά
μα πάντα αφουγκράζονται τις ανήσυχες καρδιές…..
Τούτης της μάνας τα χείλη που τα σταύρωσε η υπακοή
τα λίγα λόγια που θα βγούνε θα’ ναι
«γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον».....
Παρότι κοιμωμένη η Παναγιά μας
η αγκάλη Της δεν είναι κρύα…
Την θαλπωρή Της απλόχερα την προσφέρει αιώνες τώρα
σε κάθε ψυχή που την ζητάει….
Πόσο όμορφα μας τα λέει ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου:
«Για Σένα, χαίρεται όλη η πλάση.
Σήμερα που κοιμήθηκες,
θαρρείς πως η χαρά γίνηκε πιο μεγάλη,
η θλίψη άλλαξε σε αγαλλίαση,
η ελπίδα ζωήρεψε αντί να αποσκιάσει και
πλημμύρησε τις καρδιές μας.
Σήμερα τ’ αγέρι φυσά γλυκύτερα στα κουρασμένα πρόσωπά μας,
τα δέντρα σαν να γενήκανε πιο χλωρά,
τ’ αυγουστιάτικο κύμα
σαν να αρμενίζει πιο δροσερό μέσα στο πέλαγο
και αφρίζει φουσκωμένο από χαρά μεγάλη,
το κάθε τι πανηγυρίζει κι’ αγάλλεται….
Ω! Τι θάνατος λοιπόν είναι αυτός,
που γέμισε την οικουμένη και
τις καρδιές μας με τη χαρά της αθανασίας!»
Χρόνια Πολλά κι Ευλογημένα!
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου