Ὅταν ἔφυγε ὁ παππούς μου ὁ παπᾶ-Νικόλας γιὰ τὸν οὐρανό, ἤμουν δίπλα του 23 ἐτῶν κοπέλα. Εἶδε τὸν Μέγα
Ἀρχιερέα τὸν Βασιλέα τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριο τῶν κυριευόντων! Ἄστραψε ὁ κόσμος, ὅπως μᾶς εἶπε. Τοῦ ζήτησε τὰ
διαβατήριά του καὶ τριῶν ἀνδρῶν ἀκόμα. Τοῦ εἶπε ὅτι κατὰ
«τὴν 3ην μεταμεσονύχτιον θὰ ἀναχωρήσει ὁ γέρων!» Ὄντως
ἔτσι ἔγινε! Γλυκόφθογγες ἀγγελικὲς σάλπιγγες ξύπνησαν τὸ
χωριό. Τὶς ἄκουσα κι ἐγὼ καὶ ἡ μικρὴ ἀδελφή μου ἡ Ἐλισάβετ. Μᾶς εἶπε ὁ παππούς μου ὅτι τὸ σημεῖο τοῦ θανάτου
του, θὰ τὸ δοῦμε μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Ὁ ναὸς φωταγωγήθηκε ἔντονα, τότε τὸ σκοτάδι ἦταν πυκνό,
ρεῦμα δὲν ὑπῆρχε, ἀπὸ μία λαμπάδα ποὺ βρέθηκε ἀναμμένη!
Ἀπ' αὐτὴ τὴν λαμπάδα ἀνάψαμε τὰ κεριὰ στὸ σπίτι. Μία
γριὰ γειτόνισσα τῆς Ἐκκλησίας, εἶδε τὴν νύχτα ἐκείνη φωταγωγημένο ἔντονα τὸν ἅι-Γιώργη καὶ ξεσήκωσε τὸ χωριό. Νόμιζε πὼς καιγόταν ἡ Ἐκκλησία. Ὁ παππούς μου ἔλαμπε καὶ
προφήτευε. «Θὰ δεῖτε, εἶπε, μία μεγαλόπρεπη Ἐκκλησία νὰ
κτίζεται κάτω ἀπὸ τὴν ἤδη ὑπάρχουσα τοῦ ἅι-Γιώργη. Ἐκεῖ
ποὺ εἶναι τώρα ἡ ἀστυνομία. Θά 'ναι Ἅγιος Γεώργιος καὶ
αὐτή. Καὶ στὸ ἐνδιάμεσο τῶν δύο Εκκλησιῶν ἕνα ψηλὸ κτήριο μὲ πατώματα πατώματα… δὲν ξέρω τί εἶναι». Ἔβλεπε τὸ
κτίσμα ποὺ στεγάζει τὸ ψηλὸ ρολόι τῆς Πόμπιας.
Βιβλιογραφία. Η οσία γερόντισσα Γαλακτια της Κρήτης
Εκδόσεις ΘΕΟΜΟΡΦΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου