Ο ΆΓΙΟΣ ΣΩΦΡΌΝΙΟΣ, ΘΕΡΑΠΕΥΤΉΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΩΝ ΨΥΧΩΝ

Ο ΆΓΙΟΣ ΣΩΦΡΌΝΙΟΣ, ΘΕΡΑΠΕΥΤΉΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΩΝ ΨΥΧΩΝ

 Η συνύπαρξη του π. Σωφρονίου με τον πατέρα Παύλο, στον Άθω

 Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Άγιος Σιλουανός συμβούλεψε τον π. Σωφρόνιο ότι, όταν θα γινόταν πνευματικός πατέρας, θα υποδεχόταν όποιον ερχόταν κοντά του και δεν θα αρνιόταν κανέναν.  Όταν ζούσε στην έρημο (δεκαετία 40), ήρθε κοντά του ένας μοναχός ονόματι Πάβελ.  Όταν ο πατέρας Πάβελ του ζήτησε να τον αφήσει να ζήσει μαζί του, ο αββάς Σωφρόνιος μοίρασε ό,τι είχε στα δύο και του έδωσε τα μισά.

 Ο π. Παύλος είχε δύσκολη φύση και δεν μπορούσε να βρει τη θέση του σε κανένα αθωνικό μοναστήρι.  Ήταν μια δύσκολη φύση γιατί, όταν ήταν παιδί, οι Τούρκοι σκότωσαν τους γονείς του μπροστά στα μάτια του.  Και αυτό το γεγονός τον τραυμάτισε.  Αλλά ο πατέρας Πάβελ ήταν πολύ πνευματικά προικισμένος.

 Κάποια γεγονότα:

 1. Ο άγιος Σωφρόνιος ένιωσε ότι ήταν θέλημα Θεού να είναι εκεί με τον πατέρα Παύλο.  Μια μέραο γέρων Σωφρόνιος, αφού τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στο σπήλαιο, κατευθύνθηκε προς την έξοδο του σπηλαίου για να ρίξει λίγο νερό.  Έπρεπε απλώς να κάνει ένα βήμα προς την πόρτα και να βγει από τη σπηλιά.  Πέρα από τη σπηλιά βρισκόταν το χάσμα, το χάσμα.  Και εκείνη τη στιγμή, ο πατέρας Πάβελ, που συνήθιζε να κάνει πολλές ερωτήσεις, του λέει ότι θέλει να τον ρωτήσει κάτι.  Ο αιδεσιμότατος Σωφρόνιος γύρισε προς το μέρος του για να τον ακούσει, και εκείνη τη στιγμή μια τεράστια πέτρα λύθηκε από ψηλά και έπεσε στο σημείο ακριβώς που επρόκειτο να φτάσει ο Άγιος Σωφρόνιος για να ρίξει το νερό από το μπολ.

 2. Ένα πρωί, ο πατέρας Παύλος μπήκε στο «παρεκκλήσι» στη σπηλιά τους και είδε νερό στο πάτωμα και νόμιζε ότι είχε βρέξει μέσα.  Αλλά δεν είχε βρέξει.  Ήταν τα δάκρυα του πατέρα Σωφρόνιου.  (Μιλώντας γι' αυτά τα δάκρυα, ο π. Σωφρόνιος είπε στον π. Ζαχαρία, πολλά χρόνια αργότερα: «Είχα ένα κορδόνι στη σπηλιά, στο οποίο κρέμασα όλες τις πετσέτες μου, που ήταν όλες μουσκεμένες από τόσο κλάμα».

 3. Ευτυχισμένο τέλος: Με τα χρόνια, η συμπεριφορά του πατέρα Πάβελ είχε αλλάξει τόσο πολύ υπό την πνευματική καθοδήγηση του Ηγουμένου Σωφρόνιου, που έγινε ιερέας σε ένα μοναστήρι και αργότερα ονομάστηκε ακόμη και Ηγούμενος.

 Πηγές: τα βιβλία του π. Ζαχαρία Ζαχάρου