Η ΟΣΙΑ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Μετὰ καὶ τὴν δεύτερη ἐπίσκεψή μου στὴν γερόντισσα, ἕξι
μῆνες μετά, σημείωσα τὰ παρακάτω σὰν μικρὸ καταστάλαγμα τῆς ἐμπειρίας μου:
Ἕνας ἅγιος δὲν εἶναι παρὰ ἕνας εὐτυχισμένος, χαρούμενος
ἄνθρωπος, στὸν ὁποῖον ἡ ἐκδήλωση τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐτυχίας εἶναι εὐθέως ἀνάλογη τοῦ χαρακτῆρα του. Οἱ ἅγιοι εἶναι
ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι γεμίζουν χαρὰ καὶ βεβαιότητα πίστεως
ὅλους ὅσους τοὺς προσεγγίζουν. Δὲν ἔχουν ὅλοι τους χάρισμα
προφητείας ἢ διοράσεως κ.λπ. Καθένας ἀνάλογα μὲ τὸν χαρακτῆρα καὶ τὴν ἀποστολή, ποὺ τοῦ ἀνατέθηκε ἄνωθεν. Εἶναι
ἄνθρωποι μεγάλης ἀγάπης -ποὺ δὲν εἶναι συναίσθημα, ἀλλὰ
χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Συμπονοῦν τὸν ἄνθρωπο καὶ
δὲν ἀποπαίρνουν κανένα, ἰδίως τοὺς πολλὰ ἁμαρτήσαντας.
Ἀντίθετα, μὲ ὡραῖο τρόπο χειραγωγοῦν πρὸς τὴν μετάνοια.
Μέσῳ αὐτῶν μιλάει ὁ Θεός -ὅσο ἀκριβῶς ἀντέχει αὐτὸς ποὺ
τοὺς πλησιάζει... Εἶναι διακριτικοί, ὅπως ὁ Κύριος. Ποτὲ δὲν
θίγουν καὶ δὲν ἀποκαλύπτουν πράγματα ποὺ θὰ κάνουν κάτ
ποιον νὰ ντραπεῖ ἢ νὰ ἐκτεθεῖ -μόνο τοὺς ὑποκριτὲς ἢ τοὺς
θεομπαῖχτες μπορεῖ νὰ ξεμπροστιάσουν ἢ νὰ γίνουν πολὺ
αὐστηροὶ μαζί τους. Σὲ κάθε περίπτωση ἕνας ἅγιος γεμίζει
μὲ ἐλπίδα ὅλους ὅσοι τὸν προσεγγίζουν. Ἀποδεικνύει μὲ το
βίωμά του ὅτι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί» καὶ «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Ἂν
κάποιος δὲν ζητᾶ τὴν ἀλήθεια στὴν ζωή του, δὲν τοῦ μιλοῦν
μήτε τὸν συμβουλεύουν. Σιωποῦν εὐγενικά. Ὁ ἅγιος δὲν εἶναι
θαυματοποιὸς μήτε ἐπιδειξίας τῆς ἀρετῆς του μήτε δικηγόρος
τοῦ Θεοῦ. Ἀσχολεῖται μὲ τὸν ἄνθρωπο στὸ μέτρο ποὺ ὁ τελευταῖος θέλει τὴν Ἀλήθεια στὴν ζωή του καὶ στὸν βαθμὸ ποὺ
μετανοεῖ. Ἐπίσης εἶναι μεγάλη εὐθύνη νὰ συναντήσεις ἕναν
ἅγιο. Εχεις εὐθύνη γιὰ τὸ πῶς θὰ προχωρήσει ἡ ζωή σου
ἀπό ἐκεῖ καὶ πέρα. Θὰ δώσεις λόγο, ἂν δὲν ἐκμεταλλευθεῖς
τὴν συμβουλή του. Θ᾿ ἀπολογηθεῖς, ἂν παραμελήσεις τὴν μετάνοιά σου, γιατί «συνάντησες τὸν Κύριο», γεύθηκες τὰ χα-
ρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ ἄλλα λόγια εἶναι μεγάλη
καὶ τολμηρὴ ἀπόφαση, νὰ πᾶς νὰ συναντήσεις ἕναν ἅγιο. Σὲ
κάθε περίπτωση ἡ ζωή σου δὲν θὰ εἶναι ποτέ, ὅπως ἦταν πρὶν
προσεγγίσεις τὴν ἁγιότητα. Καὶ κάτι τελευταῖο. Κανένας μὴ
σκανδαλιστεῖ βλέποντας τὸν ἅγιο ν᾿ ἀστειεύεται, νὰ πειράζει,
νὰ γελᾷ. Πολὺ ἁπλᾶ, διότι ὁ ἅγιος εἶναι πέρα καὶ πάνω ἀπ᾿
ὅλα ἄνθρωπος. Ὁ ἰδανικὸς ἄνθρωπος μὲ τὸν χαρακτῆρα του,
χωρὶς ὅμως τὴν παραμικρὴ διάθεση νὰ θλίψει τὸν Κύριο εἴτε
μὲ λογισμὸ εἴτε μὲ λόγο εἴτε μὲ πράξη...
Βιβλιογραφία. Η οσία γερόντισσα της Κρήτης. Εκδόσεις Θεομορφου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου