Εις την μακαρία μνήμη του Αρχιερέα Ιωάννη (Γκοντσάροφ) /08/31/1946 – 29/09/2020/
Ο π. Ιωάννης είναι μια εμβληματική μορφή στη ζωή της επισκοπής Σαμαρά. Ήταν χάρη στην άφιξή του ως πρύτανης του Καθεδρικού Ναού της Μεσολάβησης στα μέσα της δεκαετίας του '80. XXαιώνα, υπήρξε μια αξιοσημείωτη αναβίωση στη δραστηριότητα των εκκλησιών στην πόλη Kuibyshev...
Ο πατέρας V. είδε για πρώτη φορά στη ζωή του στην αίθουσα του βαπτίσματος στον καθεδρικό ναό. Όπως πάντα, κατά τη διάρκεια αυτής της πολυάσχολης ώρας, υπήρχαν πολλά άτομα που βαφτίζονταν ταυτόχρονα - βρέφη και ενήλικες. Η Ρωσία βίωσε τότε σαν το δεύτερο βάπτισμά της.
Και ξαφνικά... ενώ κάποιος βαφτιζόταν, και αυτός ήταν ένας διάσημος τοπικός ιστορικός της Σαμάρας, είδε δαίμονες να κρέμονται σε συστάδες. Σύρισαν θυμωμένα, έτοιμοι να του ορμήσουν...
Ο πατέρας πέταξε το θυμιατήρι και έτρεξε στην εκκλησία στον πατέρα Ιωάννη για υποστήριξη.
- Εκεί... εκεί... είναι σε ματσάκια...
- Ποιοι είναι «αυτοί»; - ρώτησε ήρεμα ο πατέρας Ιωάννης Γκοντσάροφ.
- Σαν ποιόν? Δαίμονες! Καλύτερα να πας να τελειώσεις τη βάπτισή σου. Έχεις εμπειρία, θα σε φοβηθούν.
- Και ποιος είσαι εσύ? - ρώτησε πάλι ο πατέρας Ιωάννης, σαν να παρεξηγούσε ακόμα κάτι.
- Σαν ποιόν? Παπάς.
- Αφού είσαι ιερέας, τότε απάντησε: ποιος να τρέξει από ποιον; Είσαι από δαίμονες ή δαίμονες από σένα; Αυτό ήταν...Πηγαίνετε λοιπόν στο βαπτιστικό και βαφτιστείτε! Μη φοβάσαι τίποτα. Είσαι ιερέας, ο Κύριος είναι μαζί σου.
Ο π. Β. πήγε στο βαπτιστικό. Έχοντας μαζέψει το κουράγιο του, συνέχισε την ιεροτελεστία της βάπτισης. Και τώρα, όταν εκείνος ο τοπικός ιστορικός «φύσηξε και έφτυσε» τον κακό, οι δαίμονες άρχισαν σταδιακά να εξαφανίζονται, σαν να διαλύονται στον αέρα. Μέχρι το τέλος της βάπτισης δεν ήταν πλέον ορατοί.
Και όλο αυτό το διάστημα ο πατέρας Ιωάννης προσευχόταν θερμά στην εικόνα της Μητέρας του Θεού «Αναζητώντας τους χαμένους». Αν δεν έτρεμε ο συνάδελφος στο βωμό. Μακάρι να μην φοβόταν... Και δεν πτοήθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου