Όταν μοιράζεσαι με τον Θεό στη Λειτουργία, νιώθεις την αγάπη του Χριστού να κυλάει μέσα από τις φλέβες σου, το έλεός Του, τη δύναμή Του να καταπατά τον θάνατο, νιώθεις τα δάκρυά Του να κυλούν μέσα από τα μάτια σου, τον άπειρο πόνο Του κάτω από τον Σταυρό να μας αγαπά απεριόριστα. Νιώθεις ότι φεύγεις από αυτόν τον κόσμο, όπου τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό ή πιο ακριβό από την αγκαλιά Του. Καταλαβαίνετε τον μάταιο αγώνα αυτού του κόσμου, τη βραχνή κραυγή του εθισμού σε ουσίες, την ιτιά γεύση της μολυσμένης από πτώματα επιδερμικής απόλαυσης. Βλέπεις την άθλια ψευδαίσθηση του πλούτου, το οδυνηρό χάος της εξουσίας, το τεράστιο κενό της μάταιης δόξας. Και δεν μπορείς πια να ασχολείσαι με αυτόν τον κόσμο, όπου τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των αγαπημένων σου, ακόμα και το σώμα σου πάντα σε προδίδουν.
Και σε αυτό το τέλος, νιώσε μια σταγόνα από τον ωκεανό της αγάπης Του για τον καθένα μας. Ο ίδιος ο θάνατος γίνεται το κατώφλι και το προστώο της αγκαλιάς με τον Χριστό τον Νυμφίο. Και η επιστροφή, στο ατιμωτικό ταλκ του κόσμου, πονάει.
Και νιώθεις τον Χριστό, σαν θεϊκό μωρό, πώς γίνονται όλα μέσα σου, ο Λόγος της ύπαρξης σου, ο Λόγος της αγάπης σου, σαν μωρό στην κοιλιά της μάνας.
Πραγματικά, η Ευχαριστία επιβεβαιώνει στον άνθρωπο το μυστήριο του θανάτου και της Ανάστασης του Χριστού που λάβαμε στα άγια νερά του Βαπτίσματος, στο πέρασμα από την Ερυθρά Θάλασσα του Αίματος του Θεού.
«Πέθανες κι εσύ, και η ζωή σου είναι κρυμμένη με τον Χριστό στον Θεό». Κολοσσαείς 3:3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου