Είπε Γέρων:
Δέσποτα_Δέσποτα...
Τώρα που ήρθα εις εαυτόν
σκέφτομαι και τρομάζω
πώς τόσα χρόνια έχασα
και τον Θεό, ταράζω....
Κράζω με πόθο τον Χριστό
να ρθεί να με ελεήσει
η κόλαση που βρίσκομαι
μην με καταβροχθήσει...
Δεν λέω μόνο Δέσποτα
δυο φορές τον κράζω,
να δείξω πόσο δυνατή
είναι η κραυγή που βγάζω...
Και με άκουσε ο φιλέσπλαχνος
και μου μου έδωσε ((σχεδία))
να επιπλεύσω ο φτωχός
στην τόση μου , ακηδία..
Και ήταν πολλή η γλυκύτητα
απ την προσευχή μου,
σαν χέρι , απο τον ουρανό,
τράβηξε το κορμί μου...
Ξυπνούσα πάντα με χαρά
και όλα ήταν δικά μου
σκέφτουμε και πόσο αδίκησα,
άθελα , τα παιδιά μου..
Δεν τα έμαθα από μικρά
να πάνε εκκλησία
και τα χειρότερο απο αυτά
στη Θεία Κοινωνία...
Δεν τα έμαθα από νωρίς
να γεύονται Χριστό
και τώρα ψάχνω έρηπια,
εκεί για να κρυφτώ .
Έπρεπε να έρθω έως εδώ
σκεφτούμε να ξυπνήσω;
πώς τόσα χρόνια έχασα
χωρίς να σε ακουμπήσω...
Μου είπες είμαι ελεύθερος
να σε ακολουθήσω
και τώρα που με έκραξες
στιγμή δεν θα σε αφήσω...
Π.Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου