6 Απριλίου - Πριν από 17 χρόνια, εκοιμήθη προς τον Κύριο ο Ιεροσήμαχος Παΐσιος /19/01/1975 – 06/04/2007/
Ένα ασκητικό και προσευχητικό βιβλίο των ημερών μας. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο πατέρας Paisiy ήταν πολύ εύκολος στην επικοινωνία, σεμνός και μη φιλήδονος, και χάριζε ό,τι του έφερναν.Για τους κόπους και τα κατορθώματά του στην υπηρεσία του Κυρίου, διώχθηκε στην επισκοπή.
Παρά το γεγονός ότι ήταν βαριά άρρωστος από φυματίωση, χωρίς να λυπάται καθόλου, με κανέναν καιρό: βροχή, χιόνι και παγετό, έσπευσε να στηρίξει τους πιστούς στον αγώνα ενάντια στο ηλεκτρονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Συμμετείχε ενεργά σε θρησκευτικές πομπές στο Κίεβο.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι ο πατέρας Παΐσιος σεβόταν πολύ τους αγίους Βασιλομάρτυρες· διεξήγαγε τελετουργίες εθνικής μετάνοιας για τα αμαρτήματα της αποστασίας, της ψευδορκίας και της αυτοκτονίας στη Βλαντιμίρσκαγια Γκόρκα.
Και ευλόγησε όλα τα πνευματικά του παιδιά να λάβουν μέρος σε αυτό το θεοσεβή έργο περισσότερες από μία φορές, τόσο για τη σωτηρία της ψυχής τους, για να διευκολύνουν τη μοίρα των προγόνων τους στη μετά θάνατον ζωή και, φυσικά, για την αναβίωση της Αγίας Ρωσίας .
Σεβόταν βαθύτατα την ευλογημένη ηλικιωμένη γυναίκα - μοναχή Alipia (Avdeeva) από το Ερμιτάζ Goloseevskaya, και υπηρέτησε νυχτερινές ακολουθίες στον τάφο της μητέρας.
Για τη διακαή αγάπη του για τη Βασίλισσα των Ουρανών, στην Αλήθεια και την ευσέβεια, του απονεμήθηκε η εμφάνισή Της. Σε ευγνωμοσύνη προς τον Παράκλητο της χριστιανικής φυλής, αφιέρωσε έναν ακάθιστο στη Μητέρα του Θεού προς τιμήν της ιερής εικόνας Της - «ΚΛΗΣΗ ΣΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ».
Ο ιερέας είχε και το χάρισμα της προφητείας· μερικές από τις προφητείες του έχουν ήδη πραγματοποιηθεί.
Ως βοσκός, ανησυχούσα για τη σφαγή των νηπίων στην αγία γη μας, που είναι πλέον γεμάτη με το αίμα αυτών των δύστυχων και αθώων πασχόντων.
Είχα τις ρίζες μου βαθιά στη νέα γενιά και τη νεολαία. Θεωρούσε το αχαλίνωτο μεθύσι, τον εθισμό στα ναρκωτικά, την πορνεία, την αύξηση της εγκληματικότητας και της βίας ως συνέπεια αυτού του σοβαρού αμαρτήματος - βρεφοκτονίας, μια θηριωδία που κλαίει τον Παράδεισο για εκδίκηση, που μεταφέρεται ως υπέρογκο βάρος σε παιδιά, εγγόνια κ.λπ.
Με την ευλογία του Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Βλαδίμηρου, λίγο πριν τον θάνατό του, αποδέχτηκε το σχήμα με το όνομα Παΐσιος σε ηλικία 32 ετών.
Κατά τη διάρκεια της κηδείας του πατέρα Παΐσιου, οι παρευρισκόμενοι έγιναν μάρτυρες ενός θαύματος - την κάθοδο ενός μπλε σύννεφου πάνω στο φέρετρο, το οποίο στη συνέχεια πήγε αργά στο βωμό. Στην κηδεία, μια γυναίκα κυριευμένη από ακάθαρτο πνεύμα φώναξε: «Ο δίκαιος φεύγει, φεύγει... Δεν θα υπάρξει μετάνοια...»
Και τώρα τα θαύματα συνεχίζονται στον τόπο ανάπαυσής του. Οι θαυμαστές της μνήμης του Ιερομονάχου Παΐσιου αποκαλούν αυτό το μέρος «μικρή Ιερουσαλήμ».
Ένας υπηρέτης του Θεού από τον Zhashkov ήταν άρρωστος με καρκίνο, ήταν ήδη εντελώς απελπισμένος, δεν ήλπιζε να ζήσει. Αφού επισκέφτηκε τον τάφο του ιερέα, σύντομα θεραπεύτηκε.
Οι πιστοί που ήρθαν στο χωριό Tynivka και επισκέφτηκαν τον τάφο και το κελί του ιερέα, προσκύνησαν τον σταυρό στον τάφο, ένιωσαν ένα απαλό άρωμα. Ήταν απλά καταπληκτικό!
Θυμούμενοι τον πατέρα Παΐσιο στις προσευχές μας, νιώθουμε τη συμμετοχή του στη ζωή και την υποστήριξή του.
Αναπαύεται στα τείχη της εκκλησίας της Μεσολάβησης της Υπεραγίας Θεοτόκου στο χωριό Tynivka, στην περιοχή Zhashkiv, στην περιοχή Cherkasy.
Ένα ασκητικό και προσευχητικό βιβλίο των ημερών μας. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο πατέρας Paisiy ήταν πολύ εύκολος στην επικοινωνία, σεμνός και μη φιλήδονος, και χάριζε ό,τι του έφερναν.Για τους κόπους και τα κατορθώματά του στην υπηρεσία του Κυρίου, διώχθηκε στην επισκοπή.
Παρά το γεγονός ότι ήταν βαριά άρρωστος από φυματίωση, χωρίς να λυπάται καθόλου, με κανέναν καιρό: βροχή, χιόνι και παγετό, έσπευσε να στηρίξει τους πιστούς στον αγώνα ενάντια στο ηλεκτρονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Συμμετείχε ενεργά σε θρησκευτικές πομπές στο Κίεβο.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι ο πατέρας Παΐσιος σεβόταν πολύ τους αγίους Βασιλομάρτυρες· διεξήγαγε τελετουργίες εθνικής μετάνοιας για τα αμαρτήματα της αποστασίας, της ψευδορκίας και της αυτοκτονίας στη Βλαντιμίρσκαγια Γκόρκα.
Και ευλόγησε όλα τα πνευματικά του παιδιά να λάβουν μέρος σε αυτό το θεοσεβή έργο περισσότερες από μία φορές, τόσο για τη σωτηρία της ψυχής τους, για να διευκολύνουν τη μοίρα των προγόνων τους στη μετά θάνατον ζωή και, φυσικά, για την αναβίωση της Αγίας Ρωσίας .
Σεβόταν βαθύτατα την ευλογημένη ηλικιωμένη γυναίκα - μοναχή Alipia (Avdeeva) από το Ερμιτάζ Goloseevskaya, και υπηρέτησε νυχτερινές ακολουθίες στον τάφο της μητέρας.
Για τη διακαή αγάπη του για τη Βασίλισσα των Ουρανών, στην Αλήθεια και την ευσέβεια, του απονεμήθηκε η εμφάνισή Της. Σε ευγνωμοσύνη προς τον Παράκλητο της χριστιανικής φυλής, αφιέρωσε έναν ακάθιστο στη Μητέρα του Θεού προς τιμήν της ιερής εικόνας Της - «ΚΛΗΣΗ ΣΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ».
Ο ιερέας είχε και το χάρισμα της προφητείας· μερικές από τις προφητείες του έχουν ήδη πραγματοποιηθεί.
Ως βοσκός, ανησυχούσα για τη σφαγή των νηπίων στην αγία γη μας, που είναι πλέον γεμάτη με το αίμα αυτών των δύστυχων και αθώων πασχόντων.
Είχα τις ρίζες μου βαθιά στη νέα γενιά και τη νεολαία. Θεωρούσε το αχαλίνωτο μεθύσι, τον εθισμό στα ναρκωτικά, την πορνεία, την αύξηση της εγκληματικότητας και της βίας ως συνέπεια αυτού του σοβαρού αμαρτήματος - βρεφοκτονίας, μια θηριωδία που κλαίει τον Παράδεισο για εκδίκηση, που μεταφέρεται ως υπέρογκο βάρος σε παιδιά, εγγόνια κ.λπ.
Με την ευλογία του Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Βλαδίμηρου, λίγο πριν τον θάνατό του, αποδέχτηκε το σχήμα με το όνομα Παΐσιος σε ηλικία 32 ετών.
Κατά τη διάρκεια της κηδείας του πατέρα Παΐσιου, οι παρευρισκόμενοι έγιναν μάρτυρες ενός θαύματος - την κάθοδο ενός μπλε σύννεφου πάνω στο φέρετρο, το οποίο στη συνέχεια πήγε αργά στο βωμό. Στην κηδεία, μια γυναίκα κυριευμένη από ακάθαρτο πνεύμα φώναξε: «Ο δίκαιος φεύγει, φεύγει... Δεν θα υπάρξει μετάνοια...»
Και τώρα τα θαύματα συνεχίζονται στον τόπο ανάπαυσής του. Οι θαυμαστές της μνήμης του Ιερομονάχου Παΐσιου αποκαλούν αυτό το μέρος «μικρή Ιερουσαλήμ».
Ένας υπηρέτης του Θεού από τον Zhashkov ήταν άρρωστος με καρκίνο, ήταν ήδη εντελώς απελπισμένος, δεν ήλπιζε να ζήσει. Αφού επισκέφτηκε τον τάφο του ιερέα, σύντομα θεραπεύτηκε.
Οι πιστοί που ήρθαν στο χωριό Tynivka και επισκέφτηκαν τον τάφο και το κελί του ιερέα, προσκύνησαν τον σταυρό στον τάφο, ένιωσαν ένα απαλό άρωμα. Ήταν απλά καταπληκτικό!
Θυμούμενοι τον πατέρα Παΐσιο στις προσευχές μας, νιώθουμε τη συμμετοχή του στη ζωή και την υποστήριξή του.
Αναπαύεται στα τείχη της εκκλησίας της Μεσολάβησης της Υπεραγίας Θεοτόκου στο χωριό Tynivka, στην περιοχή Zhashkiv, στην περιοχή Cherkasy.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου