Επιστροφή στο συλλογικό αγρόκτημα;
Παρά τους κάθε είδους πειρασμούς, με τη βοήθεια του Θεού η ζωή στη Makaryevka σταδιακά βελτιώθηκε. Παρείχαν στον εαυτό τους τα πάντα ελεύθερα, εξόπλισαν τα πάντα για μια ζωή. Τον τέταρτο χρόνο, οι αρχές άρχισαν να μιλούν για το συλλογικό αγρόκτημα - τους φαινόταν ότι ήταν ξεκάθαρο ότι ζούσαμε πολύ καλά. Άρχισαν να πιέζουν τους κατοίκους: λένε, τρία χρόνια ήταν αρκετά για να εγκατασταθείς, και κοίτα, έχεις ήδη σπίτια, και κοτόπουλα, και γουρουνάκια, ακόμα και μερικές αγελάδες.
Είχαμε ένα άλογο με ένα πουλάρι. Μια μέρα, όταν ο πατέρας μου ήταν στη δουλειά, ήρθαν τρεις άντρες, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν, έβαλαν ένα χαλινάρι στο άλογό μας και άρχισαν να προσαρμόζουν το γιακά. Η μητέρα είδε και λαχάνιασε: «Ιβάν Βασίλιτς!» Τι σημαίνει? Πού θέλετε να πάρετε το άλογο; - Στο συλλογικό αγρόκτημα, Ρομανόβνα, στο συλλογικό αγρόκτημα. - Τι - στο συλλογικό αγρόκτημα; - Ναι, αποφάσισαν να πάνε το άλογό σου στο συλλογικό αγρόκτημα. Λοιπόν, σκέφτηκε στην αρχή - προσωρινά, να δουλέψει. Και την πήραν για τα καλά. «Θα γίνεις μέλος του συλλογικού αγροκτήματος μόνος σου;» — άρχισαν να μιλάνε στη μάνα.
«Δεν ξέρω», λέει, «ο πατέρας μας εργάζεται ήδη σε ένα γενικό κατάστημα». - Όχι δεν είναι αυτό! - απαντούν. - Χρειάζεται ακόμα να πάτε στο συλλογικό αγρόκτημα! Πώς έπεσε η μητέρα στο κρεβάτι - και βρυχήθηκε! Γύρισα σπίτι από το σχολείο, και έκλαιγε και ξέσπασε σε κλάματα: «Πάλι την πήραν!» Και εδώ αφαιρέθηκαν τα πάντα! Ω Θεέ μου! Που θα πας? Ο πατέρας μου μας έφτιαξε ένα μεγάλο σπίτι - οκτώ επί εννέα μέτρα.
Έτσι έστησαν ένα γραφείο συλλογικής φάρμας στο σπίτι μας. Και το συλλογικό αγρόκτημα ονομάστηκε - σαν κοροϊδία - «Για την ανάπτυξη του Βορρά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου