Χριστός Ανέστη!
Σήμερα η Εκκλησία γιορτάζει την ημέρα μνήμης δύο νέων, των αδελφομαρτύρων Δαυίδ και Ταριχάν, που λάμπουν σαν δύο φωτεινά αστέρια στο εκκλησιαστικό στερέωμα (7ος αιώνας). Η μητέρα τους Tagine ήταν μια πριγκίπισσα από τη βασιλική οικογένεια. Έχοντας μείνει χήρα, απέρριψε τους μνηστήρες που ζητούσαν το χέρι της και, μένοντας πιστή στον εκλιπόντα σύζυγό της, αφιέρωσε τη ζωή της στην ανατροφή των παιδιών και στην εξυπηρέτηση των αρρώστων και των φτωχών.
Ο David και ο Tarichan ήταν διαφορετικοί από τους συνομηλίκους τους από την παιδική τους ηλικία. Απομακρύνονταν από τα παιχνίδια και τη διασκέδαση, επισκέπτονταν συχνά τον ναό και στο σπίτι προσεύχονταν για πολλή ώρα και άκουγαν το Ευαγγέλιο, που τους διάβαζε η μητέρα τους. Υποχώρησαν από τον κόσμο για να είναι με τον Θεό, σαν μαργαριτάρια κρυμμένα στα αδιαπέραστα βάθη της θάλασσας. Ήδη στην παιδική ηλικία ήταν ώριμοι για αιώνια ζωή και ο Κύριος τους κάλεσε κοντά Του μέσω του μαρτυρίου.
Ο Κύριος καλεί μερικούς ανθρώπους στη νεότητα, άλλους στην ενηλικίωση και άλλους σε μεγάλη ηλικία. Αλλά υπάρχει ένα άλλο κάλεσμα στη βρεφική ηλικία - στην αυγή της ζωής, όταν ένα παιδί ανταποκρίνεται στη φωνή του Θεού με όλη του την αμόλυντη και αμόλυντη ύπαρξη, όταν η ψυχή του είναι σαν καυτό κερί πάνω στο οποίο το Άγιο Πνεύμα απεικονίζει τη μυστηριώδη γραφή Του.
Ο Ντέιβιντ και ο Ταρίχαν σκοτώθηκαν από τον ειδωλολάτρη θείο τους Θεοδόσιο, ο οποίος από καιρό σχεδίαζε να αφαιρέσει το κτήμα από την αδελφή του Ταγκίν. Στην αρχή αποφάσισε να μετατρέψει τη χήρα αδερφή του σε παγανίστρια μετά άρχισε να πείθει απαλά τα μικρά παιδιά να απαρνηθούν τον Χριστό, αλλά έσπασαν από την αγκαλιά του θείου τους, όπως το άγιο μωρό Κύρο από τα χέρια του Διοκλητιανού, και ζήτησαν προστασία από τους μάνα, σαν κοτοπουλάκια κάτω από τα φτερά του περιστεριού.
Η καρδιά της μητέρας είχε την εντύπωση ότι ο αδερφός της, σαν κακός δαίμονας, σχεδίαζε τον θάνατο των παιδιών, έτσι σύντομα εκείνη και τα παιδιά άφησαν το σπίτι της και κατευθύνθηκαν στα νοτιοδυτικά της Γεωργίας στο Tao-Klarjeti. Εδώ τα νεαρά αγόρια ζούσαν σαν χωρικά παιδιά και κέρδιζαν τα προς το ζην βοσκώντας πρόβατα. Το σπίτι τους ήταν ένα εκκλησάκι, όπου περνούσαν πολλές ώρες προσευχόμενοι και ψαλμωδοί.
Ο διάβολος έσκαψε στην καρδιά του Θεοδοσίου. Του φαινόταν ότι όταν μεγαλώσουν τα παιδιά θα του αφαιρούσαν την περιουσία και θα τον εκδικηθούν και αποφάσισε να διαπράξει ένα έγκλημα.
Έχοντας μάθει πού βρίσκονταν οι άγιοι νέοι, ο Θεοδόσιος μαζί με τους ειδωλολάτρες υπηρέτες του, ήρθε κρυφά σ' αυτό το μέρος και συνάντησε τον Δαβίδ και τον Ταριχάν στο ορεινό βοσκότοπο, οι οποίοι, σαν δύο αρνιά, φύλαγαν ένα κοπάδι πρόβατα. Με ανοιχτές αγκάλες πήγε στα παιδιά και άρχισε να τα φωνάζει με αγάπη. Ο Ντέιβιντ, βλέποντας τον θείο του, χάρηκε και όρμησε κοντά του. Αυτός, αφού τον φίλησε με το φιλί του Ιούδα, τράβηξε ξαφνικά το σπαθί του και χτύπησε τον Δαβίδ στο στήθος. Ο νέος έπεσε σαν στάχυ κομμένο από δρεπάνι. Ο Ταριτσάν, βλέποντας τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του, άρχισε να τρέχει. κολύμπησε πέρα από το ποτάμι και χάθηκε ανάμεσα στις πέτρες στην άλλη όχθη, σαν μωρό ελάφι σε μια σχισμή βουνού. Ο Θεοδόσιος έστειλε τους υπηρέτες του να βρουν το παιδί. Βρήκαν τον Ταριτσάν, τον έσυραν έξω από το καταφύγιο, σαν κυνηγοί που κυνηγούν τα θηράματα, και τον οδήγησαν σαν θύμα στη σφαγή.
Οι υπηρέτες του Θεοδόσιου, όπως και ο αφέντης τους, ήταν πιο ανελέητοι από τους λύκους. Πέταξαν το αγόρι στο έδαφος και του έκοψαν το λαιμό με ένα μαχαίρι, σαν αρνί. Οι βοσκοί άκουσαν τη φωνή του Ταρίχαν και έσπευσαν να βοηθήσουν, νομίζοντας ότι τα παιδιά είχαν δεχθεί επίθεση από άγρια ζώα. Οι υπηρέτες, βλέποντας τους ανθρώπους που πλησίαζαν, άρχισαν να φωνάζουν στον Θεοδόσιο να κρυφτεί, αλλά αυτός στάθηκε ακίνητος, ριζωμένος στο σημείο, σαν ένα πέτρινο άγαλμα ριζωμένο στη γη: η σφραγίδα του Κάιν βρισκόταν στο πρόσωπό του - τυφλώθηκε.
Η Tagine, έχοντας μάθει για τη θηριωδία που είχε διαπραχθεί, έσπευσε στο μέρος όπου σκοτώθηκαν τα παιδιά της και έκλαψε πικρά, πέφτοντας πάνω από τα σώματά τους. Ο Θεοδόσιος στράφηκε προς την αδερφή του με τα λόγια: «Ελέησέ με, συγχώρεσε τον φονιά, αλλά το φως της πίστεως φώτισε την ψυχή μου, τότε θα βαπτιστώ και θα γίνω χριστιανός. ” Πάνω από τα νεκρά σώματα των παιδιών, η Ταγκίν συγχώρεσε τον αδελφό της και άρχισε να προσεύχεται στον Θεό να δώσει όραση στον τυφλό, όπως έκανε κάποτε στον Σαούλ. Τότε τα μάτια του Θεοδοσίου αλείφθηκαν με το αίμα του νεαρού Δαβίδ, τον οποίο είχε σκοτώσει, και ο μετανοημένος δολοφόνος είδε αμέσως την όρασή του. Αφού βαπτίστηκε, έχτισε ναό πάνω από τους τάφους των νέων, μοίρασε όλη του την περιουσία στους φτωχούς και ο ίδιος έγινε σαν ένας από τους ζητιάνους και τελείωσε τη ζωή του με μετάνοια.
Ένα λουλούδι είναι όμορφο σε μια εποχή που τα πέταλά του μόλις αρχίζουν να ανθίζουν. Η ψυχή των μαρτυρικών παιδιών μοιάζει με μισάνοιχτο λουλούδι, που ακόμα δεν το κάψει ο ήλιος που καίει - η φλόγα των παθών, και δεν το σκεπάζει ακόμη η σκόνη και η βρωμιά των αμαρτιών.
Αλλά το μεγαλύτερο κατόρθωμα πέτυχε η μητέρα τους Tagine: το να βλέπει δολοφονημένα παιδιά είναι τόσο οδυνηρό για μια μητέρα όσο το να βγάζει μια ζωντανή καρδιά που κυματίζει από το στήθος της. Είναι δύσκολο να συγχωρήσεις τον εχθρό σου, αλλά είναι μεγάλο κατόρθωμα για μια μητέρα να συγχωρεί τον δολοφόνο των παιδιών της από τα ματωμένα πτώματα τους, τα τρυπημένα με σπαθί και τα κομμένα με μαχαίρια. Η καρδιά του Tagine, διαπερασμένη από τον πόνο, έγινε σαν ένα κόκκινο ρουμπίνι, και αφού συγχώρεσε τον δολοφόνο, έλαμπε σαν ένα θαυμαστό διαμάντι.
Μόνο κάποιος που η ψυχή του έχει ακούσει το μυστηριώδες τραγούδι της Θείας αγάπης που τραγουδιέται στον Γολγοθά μπορεί να ανταποκριθεί στον θάνατο των παιδιών του με συγχώρεση και αγάπη. Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ( Καρελίν ).
Ο διάβολος έσκαψε στην καρδιά του Θεοδοσίου. Του φαινόταν ότι όταν μεγαλώσουν τα παιδιά θα του αφαιρούσαν την περιουσία και θα τον εκδικηθούν και αποφάσισε να διαπράξει ένα έγκλημα.
Έχοντας μάθει πού βρίσκονταν οι άγιοι νέοι, ο Θεοδόσιος μαζί με τους ειδωλολάτρες υπηρέτες του, ήρθε κρυφά σ' αυτό το μέρος και συνάντησε τον Δαβίδ και τον Ταριχάν στο ορεινό βοσκότοπο, οι οποίοι, σαν δύο αρνιά, φύλαγαν ένα κοπάδι πρόβατα. Με ανοιχτές αγκάλες πήγε στα παιδιά και άρχισε να τα φωνάζει με αγάπη. Ο Ντέιβιντ, βλέποντας τον θείο του, χάρηκε και όρμησε κοντά του. Αυτός, αφού τον φίλησε με το φιλί του Ιούδα, τράβηξε ξαφνικά το σπαθί του και χτύπησε τον Δαβίδ στο στήθος. Ο νέος έπεσε σαν στάχυ κομμένο από δρεπάνι. Ο Ταριτσάν, βλέποντας τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του, άρχισε να τρέχει. κολύμπησε πέρα από το ποτάμι και χάθηκε ανάμεσα στις πέτρες στην άλλη όχθη, σαν μωρό ελάφι σε μια σχισμή βουνού. Ο Θεοδόσιος έστειλε τους υπηρέτες του να βρουν το παιδί. Βρήκαν τον Ταριτσάν, τον έσυραν έξω από το καταφύγιο, σαν κυνηγοί που κυνηγούν τα θηράματα, και τον οδήγησαν σαν θύμα στη σφαγή.
Οι υπηρέτες του Θεοδόσιου, όπως και ο αφέντης τους, ήταν πιο ανελέητοι από τους λύκους. Πέταξαν το αγόρι στο έδαφος και του έκοψαν το λαιμό με ένα μαχαίρι, σαν αρνί. Οι βοσκοί άκουσαν τη φωνή του Ταρίχαν και έσπευσαν να βοηθήσουν, νομίζοντας ότι τα παιδιά είχαν δεχθεί επίθεση από άγρια ζώα. Οι υπηρέτες, βλέποντας τους ανθρώπους που πλησίαζαν, άρχισαν να φωνάζουν στον Θεοδόσιο να κρυφτεί, αλλά αυτός στάθηκε ακίνητος, ριζωμένος στο σημείο, σαν ένα πέτρινο άγαλμα ριζωμένο στη γη: η σφραγίδα του Κάιν βρισκόταν στο πρόσωπό του - τυφλώθηκε.
Η Tagine, έχοντας μάθει για τη θηριωδία που είχε διαπραχθεί, έσπευσε στο μέρος όπου σκοτώθηκαν τα παιδιά της και έκλαψε πικρά, πέφτοντας πάνω από τα σώματά τους. Ο Θεοδόσιος στράφηκε προς την αδερφή του με τα λόγια: «Ελέησέ με, συγχώρεσε τον φονιά, αλλά το φως της πίστεως φώτισε την ψυχή μου, τότε θα βαπτιστώ και θα γίνω χριστιανός. ” Πάνω από τα νεκρά σώματα των παιδιών, η Ταγκίν συγχώρεσε τον αδελφό της και άρχισε να προσεύχεται στον Θεό να δώσει όραση στον τυφλό, όπως έκανε κάποτε στον Σαούλ. Τότε τα μάτια του Θεοδοσίου αλείφθηκαν με το αίμα του νεαρού Δαβίδ, τον οποίο είχε σκοτώσει, και ο μετανοημένος δολοφόνος είδε αμέσως την όρασή του. Αφού βαπτίστηκε, έχτισε ναό πάνω από τους τάφους των νέων, μοίρασε όλη του την περιουσία στους φτωχούς και ο ίδιος έγινε σαν ένας από τους ζητιάνους και τελείωσε τη ζωή του με μετάνοια.
Ένα λουλούδι είναι όμορφο σε μια εποχή που τα πέταλά του μόλις αρχίζουν να ανθίζουν. Η ψυχή των μαρτυρικών παιδιών μοιάζει με μισάνοιχτο λουλούδι, που ακόμα δεν το κάψει ο ήλιος που καίει - η φλόγα των παθών, και δεν το σκεπάζει ακόμη η σκόνη και η βρωμιά των αμαρτιών.
Αλλά το μεγαλύτερο κατόρθωμα πέτυχε η μητέρα τους Tagine: το να βλέπει δολοφονημένα παιδιά είναι τόσο οδυνηρό για μια μητέρα όσο το να βγάζει μια ζωντανή καρδιά που κυματίζει από το στήθος της. Είναι δύσκολο να συγχωρήσεις τον εχθρό σου, αλλά είναι μεγάλο κατόρθωμα για μια μητέρα να συγχωρεί τον δολοφόνο των παιδιών της από τα ματωμένα πτώματα τους, τα τρυπημένα με σπαθί και τα κομμένα με μαχαίρια. Η καρδιά του Tagine, διαπερασμένη από τον πόνο, έγινε σαν ένα κόκκινο ρουμπίνι, και αφού συγχώρεσε τον δολοφόνο, έλαμπε σαν ένα θαυμαστό διαμάντι.
Μόνο κάποιος που η ψυχή του έχει ακούσει το μυστηριώδες τραγούδι της Θείας αγάπης που τραγουδιέται στον Γολγοθά μπορεί να ανταποκριθεί στον θάνατο των παιδιών του με συγχώρεση και αγάπη. Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ( Καρελίν ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου