*"Ὁ Προσκυνητής της Ἀλεξάνδρειας"*
τοῦ Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτου
Τὸ πρῶτο φῶς τῆς αὐγῆς ἔβρισκε τὸν Ἀλέξανδρο στὸν δρόμο γιὰ τὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἡ καρδιά του χτυποῦσε μὲ συγκίνηση, ἐπί τέλους θὰ πατοῦσε στὸ χῶμα ποὺ ἵδρυσε ὁ ὁμώνυμός του, ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, πρὶν ἀπὸ χιλιάδες χρόνια.
Περπάτησε στὰ στενὰ τῆς Ἑλληνιστικῆς παροικίας, ὅπου ἑλληνικὲς λέξεις ἀκόμα ἀντηχοῦσαν στοὺς τοίχους. Μπροστὰ στὸ μνημεῖο τοῦ Ἄγνωστου Στρατιώτη στάθηκε σιωπηλός, αἰσθανόμενος τὸ βάρος τῆς ἱστορίας.
Στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Σάββα, τὸ λιβάνι τὸν ταξίδεψε σὲ ἄλλες ἐποχές. Τὸ Ἑλληνορθόδοξο Πατριαρχεῖο τον ὑποδέχτηκε μὲ τὰ ἀρχοντικά του μάρμαρα, φύλακας αἰώνων πίστης.
Τὸ σπίτι του Καβάφη τὸν συγκλόνισε. Ἐκεῖ, ἀνάμεσα στὰ βιβλία καὶ τὰ χειρόγραφα, ἔνιωσε τὴν παρουσία τοῦ ποιητῆ: "Ὅταν ξεκινήσεις γιὰ τὴν Ἰθάκη..."
Στάθηκε ὅπου κάποτε ὑψωνόταν ἡ θρυλικὴ Βιβλιοθήκη, τὸ φῶς τοῦ πολιτισμοῦ ποὺ ἔσβησε μιὰ νύχτα. Δάκρυσε...
Ἀλλὰ ἡ νέα Βιβλιοθήκη της Ἀλεξάνδρειας, μὲ τὸν λαμπερό της κύλινδρο ποὺ φώτιζε τὸν οὐρανό, τὸν γέμισε ἐλπίδα. Τὸ ἀρχιτεκτονικὸ θαῦμα ἦταν μιὰ ὑπόσχεση: ἡ σοφία ξαναγεννιέται πάντα ἀπὸ τὶς στάχτες της.
*Ἠθικὸ Δίδαγμα:*
Ἡ ἱστορία μπορεῖ νὰ γκρεμίζει βιβλιοθῆκες καὶ νὰ διασκορπίζει λαούς, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τοῦ πολιτισμοῦ εἶναι ἀκατάβλητο. Κάθε γενιὰ ἔχει τὸ χρέος νὰ ἀνάψει ξανὰ τὴ φλόγα τῆς γνώσης καὶ τῆς μνήμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου