Ἐμεῖς λέμε ὅτι ναί τό ἀποτέλεσμα τῆς τελειότητας εἶναι ἡ ἁρμονία λόγων καί πράξεων, εἶναι καί φαίνεσθαι, ἀλλά λέμε καί κάτι ἄλλο: Οταν πέσεις, ξανασήκω! Ὅταν ἁμαρτήσεις, μήν ἀπογοητεύεσαι. Μή φεύγεις ἀπό τόν Θεό...Εἶσαι ἁμαρτωλός;; Ναί;; πάρα πολύ;; Ἐντάξει. Ὄντως ἔτσι εἶναι. Δέν τό λές ἀπό ταπείνωση. Ὅμως δέν παύεις νά ἀγαπᾶς τόν Θεόν..Νά διψᾶς γιαυτόν...Μή λές: Ἀφοῦ τόσο ἁμάρτησα πῶς θὰ ἀντικρίσω τόν Θεό;; Ἀφοῦ ἁμαρτάνω, νά γιαυτό περνῶ αὐτές τίς συμφορές. Ὁ Θεός ποτέ δὲν κινεῖται σάν ἐκδικητικός πατέρας. Κινεῖται σάν ὁ στοργικός πατέρας τῆς παραβολῆς τοῦ ἀσώτου...Ἔχει ἤδη ἕτοιμα τά δῶρα Του πρίν ἀκόμα ξεκινήσουμε τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς. Καί μόνο μέ μιά σκέψη μας...
Καλό ἀπόγευμα!!!!!! (δεῖγμα γραφῆς ἀπό τὸ τέταρτο βιβλίο ποὺ ἑτοιμάζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου