Το Τίμημα, του Joseph Fadel

Το Τίμημα, του Joseph Fadel

Με εισαγωγή του Μητρ. Αργολίδος Νεκταρίου (Αντωνόπουλου)
Μεταφραση: Αλίκη Αρναούτη

Ακολουθούν δύο αποσπάσματα από το βιβλίο:
...
 Αλλά, αν ομολογήσεις όλα όσα ξέρεις, ίσως και να φανούμε επιεικείς.
  - Τι έκανα; Τους ρώτησα με μια ανάσα.

 - Ξέρουμε πως σύχναζες σε χριστιανικές εκκλησίες. Ποιές εκκλησίες; Ποιοί είναι εκείνοι οι χριστιανοί; Που μένουν; Ποιος είναι ο πρώτος χριστιανός που τόλμησε να σου απευθύνει το λόγο; Αυτά θέλουμε να μάθουμε. Αν να μας τα πεις, δεν θα είσαι για εμάς παρά ένας απλός μάρτυρας και όχι ένας ένοχος… Μίλα!
  Δεν απάντησα τίποτα, ωθούμενος από το φόβο, σκέφτηκα γρήγορα. Από τη μια μεριά, ίσως, να έσωζα έτσι το κορμί μου, αλλά από την άλλη, αν τους έδινα τα ονόματα, θα έθετα σε κίνδυνο όλη την χριστιανική κοινότητα του Ιράκ. Εκείνη τη στιγμή, θυμήθηκα κατευθείαν μια φράση του Αμπούνα Γαβριήλ: «Ζητώντας το βάπτισμα, ρισκάρεις την ίδια σου τη ζωή, αλλά κι εκείνη των χριστιανών, που θα απαντήσουν στην αίτηση σου.. ». Δεν ήθελα με κανένα τρόπο να θυσιάσω τους πιο αγαπημένους μου, εκείνους με τους οποίους μας έδενε η κοινή μας πίστη.
  Παίρνοντας μια ανάσα, απάντησα σε εκείνους, που με υπέβαλλαν σε ανάκριση:
  - Δεν γνωρίζω κανένα χριστιανό και καμία εκκλησία…
  Η απάντηση δεν πρέπει να άρεσε στους δυο άντρες, που στέκονταν πίσω από τη πλάτη μου. Τα χτυπήματα έπεσαν βροχή. Οι μπουνιές, τα ραπίσματα, οι κλωτσιές. Σωριάστηκα κάτω από τη βία, που είχε χιμήξει πάνω και στο παραμικρό μέρος του σώματος μου. Τα χέρια μου ήταν συνέχεια δεμένα και δεν είχα κανένα μέσο να προστατευτώ.
  Η μόνη μου παρηγοριά ήταν η ανάμνηση των βίων των μαρτύρων, που είχα διαβάσει πριν από την μεταστροφή μου. Δεν θυμόμουν ακριβώς την κάθε μια από τις διηγήσεις, αλλά φυλούσα μια, μόνο μια, πεποίθηση από αυτές, που ήταν πολύ πιο πολύτιμη κι από οποιοδήποτε διαμάντι εκείνες τις καταραμένες ήμερες: «Κανείς δεν γίνεται ποτέ χριστιανός πάνω σε ένα χαλί με τριαντάφυλλα.»
  Είχα γαντζωθεί από την ιδέα πως υπήρχε ένα τίμημα, που έπρεπε να πληρώσω και ήταν αυτό το τίμημα, που με απασχολούσε. Η τιμή του δεν ήταν φτηνή…

....



  - Δεν είσαι βαπτισμένος, αλλά είσαι ένας αληθινός χριστιανός, πολύ περισσότερο σίγουρα κι από εμένα και από πολλούς άλλους εδώ, συνέχισε. Αλλά, όταν κάποιος είναι χριστιανός, πρέπει να υπακούει στον Χριστό. Και ο εκπρόσωπος του Χριστού σε αυτή τη γη είναι η Εκκλησία.
  - Και λοιπόν; Τον ρώτησα με ένα φρικτό προαίσθημα, ενώ τον εκλιπαρούσα με το βλέμμα μου να ολοκληρώσει τον λόγο του.
  - Στο όνομα της Εκκλησίας, σε διατάζω από σύνεση να εγκαταλείψεις το Ιράκ…
  Για μερικά λεπτά έμεινα ακίνητος, τα μάτια μου είχαν καρφωθεί πάνω στον σεβάσμιο άντρα. Μόλις με είχε διατάξει ήρεμα να διαγράψω όλη μου τη ζωή. Το σοκ ήταν απότομο. Έπρεπε για όλη μου τη ζωή να δραπετεύω, για να εξιλεώσω την αμαρτία μου;  « Δεν υπάρχει άλλη λύση. Αλλιώς, εσάς σας περιμένει ο θάνατος, ενώ η χριστιανική κοινότητα θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα …». Ξέραμε πως το να περάσουμε από το Ισλάμ στον Χριστιανισμό, μέσα σε μουσουλμανικό έδαφος, ήταν τεράστιος κίνδυνος.