Διαβάζουμε: «“Τίς τελευταῖες δεκαετίες πήγαιναν ἐπίσκεψι στούς ποινικούς κρατουμένους τῶν φυλακῶν τῆς Ρουμανίας ἐπιτροπές Ὀρθοδόξων ἱερέων.

Διαβάζουμε: «“Τίς τελευταῖες δεκαετίες πήγαιναν ἐπίσκεψι στούς ποινικούς κρατουμένους τῶν φυλακῶν τῆς Ρουμανίας ἐπιτροπές Ὀρθοδόξων ἱερέων. Λόγῳ τῆς φτώχειας, τά πράγματα τά ὁποῖα συγκέντρωναν, γιά νά τούς πᾶνε, ἦταν δυό σακουλίτσες, ἐλάχιστα. Οἱ ἐπιτροπές τῶν Πεντηκοστιανῶν ἤ ἄλλων αἱρέσεων πήγαιναν φορτηγά μέ τρόφιμα καί ἄλλα εἴδη τά ὁποῖα χρειάζονταν οἱ φυλακισμένοι. Δέν μπορούσαμε νά τούς συναγωνισθοῦμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι. Πηγαίναμε στή φυλακή, κάναμε μιά δέησι καί μοιράζαμε τά λίγα πραγματάκια.

Αὐτοί οἱ κρατούμενοι ἦταν θηρία. Ἔσπαγαν ὅ,τι ἔβρισκαν, καρέκλες, τραπέζια. Μιά μέρα, ὁ διευθυντής τῶν φυλακῶν εἶπε στήν ἐπιτροπή Ὀρθοδόξων: ‘νά ἔρχεσθε πιό συχνά ἐσεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι γιατί ὅταν ἔρχεσθε αὐτά τά θηρία ἠρεμοῦν καί δέν σπᾶνε τίποτε, σχεδόν γιά ἕνα μῆνα’”(ἐλεύθερη ἀπόδοσι ἀπό προφορική συζήτησι μέ τόν π. Konstantin Petrakis, πού εἶχε πάρει μέρος στήν ἐπιτροπή)»(ΔΟ, 10-15/5/2004).


Περί Χριστιανισμού. ΑΡΧΙΜ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ.