ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΟΡΑΜΑ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ

Ή νίκη επί του πειρασμού είναι νίκη επί του θανάτου!

 Τούτο φαίνεται σέ μία θαυμαστή εμπειρία του όσιου Νικολάου «του από Στρατιωτών». Όταν ό άξιωματικός αυτός προήλαυνε μέ τον στρατό του βυζαντινού αύτοκράτορα Νικηφόρου εναντίον τών Βουλγάρων, συνέβη να περάσουν τη. νύχτα σέ ένα πανδοχείο. Ό πανδοχέας είχε μία θυγατέρα, ή όποια γοητεύτηκε από τον Νικόλαο και προσπάθησε να τον προσελκύσει στην αμαρτία. Ό Νικόλαος της άρνήθηκε εξ άρχης, έλέγχοντάς την ότι τον προκαλούσε σέ κάτι σατανικό. Όμως, ή άναίσχυντη κοπέλα έπέμεινε καί πήγε δύο καί τρεις φορές στην κάμαρα του στρατιωτικού προσπαθώντας να τον 

δελεάσει, ώστε νά συναινέσει στην πράξη. Ό αξιωματικός την άπέκρουσε μέ άκόμη μεγαλύτερη άποφασιστικότητα την δεύτερη και την τρίτη φορά. 

Τη, συμβούλεψε μάλιστα νά διατηρήσει την παρθενία της και νά μην παραδώσει το σώμα και την ψυχή της στόν διάβολο. Τελικώς, τής είπε ότι ήταν στρατιώτης καί πήγαινε στόν πόλεμο καί πώς ήταν άνάξιο καί συνάμα επικίνδυνο για έναν στρατιώτη νά σπιλωθεί με μία πράξη ή όποια δεν ήταν ευάρεστη ενώπιον του Θεού καί θά τον οδηγούσε σε βέβαιο θάνατο. Έτσι, ό φιλόθεος αύτός άνδρας νίκησε τον πειρασμό τό βράδυ εκείνο.

Την έπόμενη ήμερα προχώρησαν με τον στρατό πιο μακριά καί τό βράδυ κατέλυσαν κάπου γιά διανυκτέρευση. Τότε ό Νικόλαος είδε την έξης οπτασία: Στεκόταν όρθιος σ’ ένα άχανές λιβάδι καί είδε κοντά του έναν μεγαλοπρεπή άνδρα καθισμένο σταυροπόδι, με τό δεξί πόδι του σταυρωμένο πάνω από τό άριστερό. Μπροστά τους είχαν άντιπαραταχθεί δύο στρατοί, ό ένας άπέναντι στόν άλλο -Έλληνες (σ.τ.μ. ένν. Βυζαντινοί) καί Βούλγαροι. Ό μεγαλοπρεπής άνδρας είπε στόν Νικόλαο νά παρακολουθήσει προσεκτικά τί έπρόκειτο νά συμβεί.

Ένώ εκείνος κοίταζε την εξέλιξη τής μάχης, παρατήρησε τό έξής: όσον χρόνο ό άνδρας, πού καθόταν σταυροπόδι, είχε τό δεξί πόδι του σταυρωμένο πάνω απ’ τό άριστερό, ό ελληνικός (σ.τ.μ. ένν. βυζαντινός) στρατός υπερίσχυε τού βουλγαρικού- όταν άλλαζε θέση καί έβαζε τό άριστερό πάνω άπ’ τό δεξί, οί Βούλγαροι κέρδιζαν έδαφος καί με μεγάλη άρμη άποδεκάτιζαν τούς Ελληνες. Τότε ό μεγαλοπρεπής άνδρας σηκώθηκε καί έφερε τον στρατιωτικό Νικόλαο κοντά στούς σφαγιασθέντες Ελληνες στρατιώτες. Όλόκληρη ή πεδιάδα ήταν καλυμμένη με πτώματα, πλήθος νεκρών κείτονταν ό ένας δίπλα στον άλλον. Κάπου ανάμεσα στα πτώματα υπήρχε ένα κενό, όσο νά χωρέσει τό σώμα ένός άκόμη άνθρώπου. Τότε ό άνδρας στράφηκε προς τον Νικόλαο: «Ή θέση αύτή προοριζόταν για τό δικό σου σώμα», του είπε, «αλλά, επειδή νίκησες τούς πειρασμούς τού διαβόλου τρείς φορές χθες τό βράδυ, σώθηκες: έσωσες τό σώμα και την ψυχή σου από τον θάνατο».

Αύτό πού είδε ό Νικόλαος σε όνειρο, άκριβώς αυτό είδε στήν πραγματικότητα τήν ώρα τής μάχης. Όλοι οι στρατιώτες τού βυζαντινού στρατού χάθηκαν τότε στο πεδίο τής μάχης, ενώ ό Νικόλαος έπέστρεψε στήν πατρίδα του ζωντανός καί συνέχισε τή δράση του όχι πλέον στα χαρακώματα τού πολέμου άλλα στήν εμπροσθοφυλακή τών στρατιωτών τού Χριστού, σέ κάποιο μοναστήρι.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ/ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.