ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΜΥΣΤΙΚΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΗ" ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΙΟΡΟΓΛΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΜΑΧΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΟΝ ΦΕΤΙΝΟ ΑΠΡΙΛΙΟ

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΒΔΟΜΗ

Ὁ Παπὰ Μᾶρκος, ἡ ἔκπληξή μου στὸν Πανάγιο Τάφο καὶ ἡ συγκλονιστικὴ συνάντηση μὲ τὸν Ἁγιοταφίτη Πατέρα

Ἐγὼ προσωπικά, ἡ Σοφία Κιόρογλου, εἶχα τὴν εὐλογία νὰ γνωρίσω καὶ νὰ ἐξομολογηθῶ κάτω ἀπὸ τὸ πετραχῆλι τοῦ ἀείμνηστου πνευματικοῦ μου Πατέρα Μάρκου Μανώλη. Πρώτη γνωριμία μας κάπου στὰ 27 μου. Μόλις μπῆκα, μὲ καλωσόρισε μὲ ἕνα χαμόγελο πλατὺ σὰν ἐκεῖνο ὅταν μπαίνει ὁ Μάης.

- “Καλῶς τὴν Σοφούλα μας”  μοῦ εἶπε.

Νὰ μὴν σᾶς τὰ πολυλογῶ ποτὲ δὲν τὸν εἶχα δεῖ τὸν ἄνθρωπο. Μὰ πῶς ἤξερε τὸ ὄνομά μου, ἀναρωτήθηκα. Καὶ πρὶν τοῦ πῶ ὁτιδήποτε μοῦ ἀπαριθμοῦσε ὅτι εἶχα σκοπὸ νὰ τοῦ ἐξομολογηθῶ. Σάστισα ἀλλὰ καὶ χάρηκα συνάμα. Μὲ δύο του λέξεις μὲ ἀλάφρωσε ἀπὸ αὐτὸ ποὺ πίεζε τὴ ψυχούλα μου. Βαθὺς γνώστης τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, ἔβλεπε τὸ μέσα σου. Ἁπλὸς σὲ ὅλα του. Μία μέρα μοῦ λέει:

Σοφούλα τῆς Σταυροπροσκυνήσεως θὰ πᾶμε Ἱεροσόλυμα.

Ἂχ λέω πῶς νὰ ρθῶ; Ποιὸς τὸ διοργανώνει;

Ρώτησε τὸν κο Ἠλία. Μὴ φοβᾶσαι, μοῦ εἶπε γιὰ νὰ μὲ καθησυχάσει.

Αὐτὸ ἦταν καὶ νά ᾽σου φτάσαμε στὰ Ἱεροσόλυμα. Καὶ ἡ μία ἐμπειρία διαδεχόταν τὴν ἄλλη. Τὸ πρῶτο σὸκ συνέβη στὸ Ἱερὸ Κουβούκλιο. Δὲν θὰ μιλήσω γιὰ αὐτὸ γιατί εἶναι πάρα πολὺ προσωπικὸ καὶ συγκλονιστικὸ καὶ θὰ ἔλεγα ἀποτελεῖ καὶ τὸν κύριο λόγο ποὺ θέλησα νὰ γράψω αὐτὸ τὸ βιβλίο. Ἡ προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ μὲ τὸν Πατερούλη μου τὸ 2010 ἦταν μία σημαντικὴ χρονιὰ γιὰ μένα μιᾶς καὶ συνέβησαν πολλὰ γεγονότα ποὺ μὲ σημάδεψαν καὶ ἴσως χάραξαν καὶ μία νεὰ πορεία βιοτής. Γιὰ νὰ συνεχίσω τὴν ἀφήγησή μου, κάποιος ἁγιοταφίτης πατέρας τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα δὲν θέλω νὰ ἀποκαλύψω καὶ τὸν ὁποῖο πότε δὲν εἶχα ξαναδεῖ στὴν ζωή μου, ὅταν κατέβηκα στὸ Παρεκκλήσιο τῆς Ἁγίας Ἑλένης, μὲ πλησίασε καὶ πιάνοντάς μου τὸ χέρι μου εἶπε τὰ ἑξῆς: “Ἐσένα κόρη σὲ ἔφεραν οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ ἡ Νερατζιώτισσα. Ἦταν καὶ ὁ Θεὸς μαζί σου”. Μόλις ἄκουσα αὐτὰ τὰ λόγια ἄρχισα νὰ κλαίω μὲ λυγμοὺς γιατί ἀπὸ μικρὴ κοπέλα βοηθοῦσα τὴν νεοκόρισσα τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων καθημερινὰ καὶ ἄναβα τὰ κανδήλια, σκούπιζα, στόλιζα τὴν ἐκκλησία καὶ ἐπισκεπτόμασταν τὸ ἱστορικὸ ἐκκλησάκι τῆς Νερατζιώτισσας γιὰ νὰ τὸ καλλωπίσουμε, νὰ τὸ καθαρίσουμε καὶ νὰ τὸ φροντίσουμε. Γιὰ περίπου 13 χρόνια ὑπηρετοῦσα τὸν ναὸ μὲ περισσή ἀγάπη. Ὁ γλυκύτατος αὐτὸς Πατέρας ἐπίσης μετὰ ἀπὸ κάμποσο καιρὸ σὲ μία ἄλλη προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ μοῦ εἶπε “ Σοφούλα μου ἔλα νὰ σὲ φιλήσω γιατί δὲν θὰ σὲ ξαναδῶ” Στὴν ἀρχὴ δὲν κατάλαβα τί ἐννοοῦσε ὅμως τὸν ἑπόμενο χρόνο ποὺ ἐπισκέφτηκα τὴν ἁγία γῆ ἔψαξα νὰ τὸν βρῶ ἀλλὰ ἔμαθα ὅτι εἶχε φύγει.

 Πῶς νὰ χωρέσουν ὅλα αὐτὰ ποὺ συνέβησαν σὲ κεῖνο τὸ προσκύνημα τοῦ 2010 σὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο; Θὰ μιλήσω παρακάτω καὶ γιὰ πολλὰ ἄλλα ὅμως θεωρῶ χρέος μου νὰ ἀφιερώσω δύο τρυφερὰ λόγια στὸν μακαριστό μου Πατέρα Μᾶρκο Μανώλη. Ὁ Παππούλης μας ἀεικίνητος...Κάποια στιγμὴ ὅταν βγήκαμε ἀπὸ τὸ λεωφορεῖο γιὰ νὰ προσκυνήσουμε τὴν Ἱερὰ Μονὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων στὴν Τιβεριάδα, ἔτρεξε πρῶτος καὶ ναὶ δὲν πατοῦσε στὸ ἔδαφος. Ἀνέβηκε στὸ ἀναλόγιο καὶ ἄρχισε νὰ ψάλει. Ποιὲς οὐράνιες παρουσίες ἔβλεπε ἄραγε; Καὶ μετὰ ἀπὸ ὅλη τὴν κούραση τῆς ἡμέρας, μετὰ τὸ δεῖπνο μᾶς ἐξομολογοῦσε ἕναν ἕναν. Καὶ μιλᾶμε γιὰ πενήντα ἄτομα στὸ γκρούπ. Στὴν Ἀττικὴ ὄργωνε καθημερινὰ διαφορετικὲς γειτονιὲς ὥστε νὰ δίνει τὴν εὐκαιρία σὲ πολλοὺς νὰ τὸν πλησιάζουν, νὰ μὴν κωλύονται λόγω ἀποστάσεων...

Ἔφθανε κατάκοπος τὸ βράδυ στὸ κελάκι του καὶ ἀντὶ νὰ ξεκουραστεῖ ξαγρυπνοῦσε στὰ μοναχικά του καθήκοντα. Ἐλάχιστες ὧρες ξεκουραζόταν καὶ αὐτὸ γιὰ πολλὰ χρόνια.‘Όσοι τὸν γνώρισαν καὶ ἀνεπαύθησαν στὸ πετραχῆλι του, θυμοῦνται τὴ τεράστια διάκριση καὶ ὑπακοή του στοὺς κανόνες τῆς ἐκκλησίας. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ βαθιά του μόρφωση ἦταν ὁλοφάνερο ὅτι οἱ ἀπαντήσεις του ἐμπνέονταν ἀπὸ Θεία φώτιση καὶ αὐτὸ ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς ἐγκάρδιας προσευχῆς του γιὰ τὸ ποίμνιό του, τὸ ὁποῖο κυριολεκτικὰ ψηλαφοῦσε τὴ Χάρη ποὺ τὸν διέπνεε καὶ ἐμαθήτευε στὴνἁπλότητα, τὴν ἀνεξικακία καὶ τὴν καλωσύνη του. Ἀλησμόνητος μένει στὰ πέντε χιλιάδες πνευματικοπαίδια του ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους ὅσους τὸν γνώρισαν καὶ δέχτηκαν τὴ καθοδήγησή του, ἡ μοναδική του ἀγάπη γιὰ κάθε ἕναν ξεχωριστά. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι πρὶν ἀκόμα γίνει γνωστὸς ὁ θάνατός του καὶ πρὶν τὴ κηδεία του, εἰδοποίησαν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα ὅτι ἕνας ἡλικιωμένος μοναχὸς τοὺς ἔλεγε:

Πέθανε τώρα ὁ Πάπα Μᾶρκος καὶ τὸν βλέπω νὰ περνᾶ τὰ τελώνια σὰν σφαῖρα.....

Ἔτσι οἱ Ἁγιοταφῖτες πῆραν τηλέφωνο γιὰ νὰ τὸ ἐπιβεβαιώσουν. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὅταν γυρίσαμε, ἂν θυμᾶμαι Τετάρτη ἦταν μὲ ἕνα πλατὺ χαμόγελό μου προείπε ὅτι θὰ γνώριζα τὸν ἄνδρα μου σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἑπόμενα προσκυνήματά μου στὴν Ἁγία Γῆ καὶ μάλιστα μοῦ τὸν περιέγραψε.

ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΙΟΡΟΓΛΟΥ

ΠΗΓΗ.ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ