ΜΙα άπό τίς μεγάλες ἡμέρες καί γιορτές ἡ δωδεκάτη Ἰουνίου, ἡμέρα τῆς κοιμήσεως τοῦ Ὀσίου Πατρός ἡμῶν Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου «καί γιά μάς τούς Κουτλουμουσιανούς, τοῦ παπποῦ μας».

ΜΙα άπό τίς μεγάλες ἡμέρες καί γιορτές ἡ δωδεκάτη Ἰουνίου, ἡμέρα τῆς κοιμήσεως τοῦ Ὀσίου Πατρός ἡμῶν Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου «καί γιά μάς τούς Κουτλουμουσιανούς, τοῦ παπποῦ μας».
Ἑορτάζει μεγαλοπρεπῶς ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ὅπου καί ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Παϊσίου μέ «πανύχιον ἀγρυπνίαν». 
Στό Ἅγιον Ὄρος ἡ μνήμη τοῦ Ὀσίου Πατρός μετατίθεται εἰς ἄλλη ἡμερομηνία ἀνάλογα μέ τήν τάξη τῆς κάθε Ἱερᾶς Μονῆς διότι κατά τήν σήμερον εἶναι ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου. Καί τούτο, γιά νά ἑορταστεί ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου μεγαλοπρεπέστερα. 
Ἡ φωτογραφία εἶναι ἀπό τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ὀσίου τήν τρίτη μέρα τοῦ Πάσχα στό Ἱερό Κελλί τοῦ Τιμίου Προδρόμου - Διονυσίου τοῦ ἐκ Φουρνᾶ κατά τήν λιτανεία τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς «Φοβερᾶς Προστασίας» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς μετανοίας μας τοῦ Κουτλουμουσίου.

Απολυτίκιον, Ήχος α΄. Τής ερήμου πολίτης.

Τών Φαράσων τον γόνον,

και τού Άθωνος κλέϊσμα,

και τών απ αιώνος οσίων,

μιμητήν και ισότιμον,

Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί,

το σκεύος χαρισμάτων το μεστόν,

ως συντρέχοντα ταχέως τους ευσεβείς,

τους πίστει ανακράζοντας,

δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν,

δόξα τω σε στεφανώσαντι,

δόξα τω ενεργούντι δια σού,

πάσιν ιάματα.

Κοντάκιον., Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.

Αγίου Όρους ασκητήν τον περιάκουστον,

και Εκκλησίας τον φωστήρα τον νεόφωτον,

επαινέσωμεν εν ύμνοις ολοκαρδίως,

ποδηγών γαρ τους πιστούς προς βίον άριστον,

ποταμών τών δωρημάτων τούτους έπλησας,

διό κράζουσι·

Χαίροις πάτερ Παΐσιε.



Ο Οίκος.

Άγγελος ώσπερ άλλος,

έως εσχάτων τών χρόνων,

Παΐσιε εφάνης εν Άθω,

οσίως γαρ ζήσας εν γη,

ασκητών τών αρχαίων ισοστάσιος,

εφάνης τοις συνούσί σοι,

βοώσί σοι θερμώς τοιαύτα·

Χαίρε Φαράσων ο θείος γόνος,

χαίρε τού Άθωνος μέγας όλβος,

χαίρε τής Κονίτσης το ένθεον καύχημα,

χαίρε Σουρωτής κοινοβίου καλλώπισμα,

χαίρε βρύσις η πολύκρουνος υπέρ φύσιν δωρεών,

χαίρε ρεύμα ακατάσχετον ιαμάτων σωστικών,

χαίρε ότι κλείζεις την Μονήν Εσφιγμένου,

χαίρε ότι οικείς εν τω όρει Σιναίου,

χαίρε βροτών ατύφων ο έξαρχος,

χαίρε πολλών χαρίτων ο κάτοχος,

χαίρε δεινώς στενόντων ο ρύστης,

χαίρε ανδρών μοναστών υποφήτης,

χαίροις πάτερ Παΐσιε.



Συναξάριον.

Τη δωδεκάτη τού αυτού μηνός,

μνήμη τού οσίου Πατρός ημών,

Παϊσίου τού νέου τού Αγιορείτου,

τελειωθέντος εν ειρήνη,

εν έτει χιλιοστώ εννεακοσιοστώ ενενηκοστώ τετάρτω (1994).



Στίχοι

Παΐσιε τού όρους Άθωνος δένδρον,

πολύκαρπον οσιώτατε εδείχθης.



Δεκάτη τε και δευτέρα Παΐσιος θάνε.

Ούτος ο πανθαύμαστος και πολύφημος τής Εκκλησίας όσιος Παΐσιος (Εζνεπίδης) εγεννήθη εν Φαράσοις τής Καππαδοκίας τη 25η Ιουλίου 1924 υπό χριστιανών γονέων λαβών κατά το βάπτισμα αυτού το όνομα Αρσένιος υπό τού οσίου Αρσενίου τού Καππαδόκου. Ελθών μετά τών γονέων αυτού εν Ελλάδι, κατώκησεν εν Κονίτση τής Ηπείρου διακριθείς από παιδός δια την ευλάβειαν και πίστιν αυτού προς τον Θεόν. Ανδρωθείς δε μετέβη εις τον Άθωνα και εγένετο Μοναχός λαβών εν μεν τη ρασοευχή το όνομα Αβέρκιος, είτα δε κατά την ευχήν τού μικρού σχήματος το όνομα Παΐσιος. Δια περισσοτέραν άσκησιν μετέβη και εις το Σινά. Καταλήξας εν τω κελλίω Παναγούδα εν ταις Καρυαίς τού Άθωνος, πολλά σημεία εν ζωή εποίει τοις προσερχομένοις αυτώ. Έτι δε δια τής διδασκαλίας αυτού μετέφερε πολλούς εις την ορθήν οδόν. Εγένετο και πνευματικός καθοδηγητής τής Ιεράς Μονής αγίου Ιωάννου τού Θεολόγου εν Σουρωτή. Εν τέλει τού βίου αυτού ασθενήσας βαρέως ετελεύτησεν ενταφιασθείς εν τη προμνημονευθείση Μονή τη 12η Ιουλίου 1994. Πολλά σημεία εποίησε και μετά την οσίαν αυτού κοίμησιν.



Ταις αυτού αγίαις πρεσβείαις,

Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Ποίημα του Μητροπολίτου Ιωήλ.