ΑΑΝΦΕΡΕΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΡΙΑ. Η νεωκόρρισα γονάτισε πίσω απο το στασίδι και φώναξε.. μυροβλύζει, γρήγορα, ελα να δεις... και πάει και φερνει ενα πακετο βαμβάκι.

 

Καλη και ευλογημένη ημέρα αδερφέ μου.

Συγχώρα με που δε σου έγραψα εχθές, με εγκατέλειψαν οι δυνάμεις μου και με πήρε ο ύπνος στην καρέκλα. Ήμουν 38 ώρες άυπνη. Αυτό που έζησα θα το θυμάμαι μέχρι να πεθάνω. Το πρωί της Κυριακή λειτουργήθηκα στο Λυκαβυττό και μετάλαβα σώμα και αίμα Χριστού. Και μετά το πέρας της Θείας λειτουργίας, στις 1 το μεσημέρι, πήρα ταξί και πήγα στον Βύρωνα. Σε όλη την διαδρομή μέχρι να φθάσω στην Παναγία τη Δακρυρροούσα, ένιωθα την ψυχή μου να τρέμει από χαρά, να δακρύζουν τα μάτια μου από την συγκίνηση και να λέω... έρχομαι Παναγιά μου, επιτέλους έρχομαι γλυκιά μου Μανούλα να σε δω! Κατεβαίνω από το ταξί και στέκομαι απ'εξω και κοιτάζω την Εκκλησία.

Γινόταν βάφτιση. Με πιάνει πονοκέφαλος. Ανεβαίνω τα σκαλοπάτια σιγά σιγά, αρχίζουν τα δάκρυα να μου θολώνουν τα μάτια. Μπαίνω μεσα και κάθομαι σε μια καρέκλα. Ζαλίστηκα. Από την ταραχή που με έπιασε δε την 'έβλεπα και ας ηταν μπροστά μου.

Δίπλα ακριβώς, έχει ενα μικρό γραφείο. Εκεί κάθεται μια απο τις νεωκόρισσες και μοιράζουν το βαμβάκι με τα δακρυα και το Μύρο της Παναγίας. Την ακούω που λέει σε έναν πιστό ότι στην πρωινή λειτουργία άρχισε να δακρύζει και να Μυροβλύζει ύστερα από μέρες. Τώρα έχει σταματήσει.

Δε πειράζει, είπα απο μέσα μου. Με αξίωσες να έρθω στη Χάρη σου. Μου αρκεί να σε κοιτάζω και μου δίνεται η ευκαιρία να γονατίσω μπροστά σου και να προσκυνήσω το Μεγαλείο σου.

Με τρεμάμενα πόδια, την πλησίασα, γονατίζω και αρχίζω να προσεύχομαι.

Σηκώνομαι, κάνω 3 εδαφιαίες μετάνοιες, την ασπάζομαι, και πάω δίπλα στην νεωκόρισσα. Μου δίνει χαρτί και κάθομαι να γράψω ονόματα Υπερ Υγείας για την απογευματινή παράκληση. Και εκείνη την στιγμή, μια άρρητη ευωδία αρχίζει να κατακλύζει τον χώρο. Σηκώνομαι αμεσως και στέκομαι μπροστά της... μόλις είχαν αρχίσει να βγαίνουν σταγόνες από τα μάτια της...

Η νεωκόρρισα γονάτισε πίσω απο το στασίδι και φώναξε.. μυροβλύζει, γρήγορα, ελα να δεις... και πάει και φερνει ενα πακετο βαμβάκι. Ακούμπησα τα χέρια μου, γέμισαν μυρο και απλώνω στο πρόσωπο, στο κεφαλι, στα χέρια μου και σε όλη την περιοχή που έχω το πρόβλημα... Ένιωσα να μουδιάζω ολόκληρη, να απλώνεται μια ζέστη σε όλο μου το σώμα και αρχίζω να κλαίω σα μικρό παιδί. Αφού μαζέψαμε το Μύρο, ρωτάω που εχει ανθοπωλείο, μου λενε στα 500 μετρα ειναι, μου εξηγουν πως θα το βρω και... μπαίνουν στην κυριολεξια φτερα στα πόδια.

Ευωδίαζε όλη η περιοχή...

Επέστρεψα, με μια κόκκινη ανθισμένη Αζαλεα, στεκομαι μπροστά της, και την τοποθετώ δίπλα της.

Και εκείνη την στιγμή ένας ισχυρός λογισμός μου λεει: «Στις δοκιμασίες θα είμαι πάντα δίπλα σου. Δε θα σε εγκαταλείψω.»

Έμεινα εκει 3 ώρες. Τα δάκρυα συνέχισαν να κυλούν απο τα μάτια της. Η μυροβλυσία συνεχιζόταν και μαζεύαμε με βαμβάκι ατόφιο Μύρο. Κράτησα ενα μικρό σακουλάκι, και σύντομα θα σου στείλω και εσένα.

Διαβάσαμε τους Χαιρετισμούς μπροστά στην Εικόνα της.

Ο χρόνος όμως... δε σταματά. ήρθε η ώρα να αναχωρήσω. Ταυτόχρονα ένιωθα απέραντη θλίψη και χαρά του Παραδείσου. Εκανα εδαφιαίες μετάνοιες, αγκάλιασα την εικόνα της, την ασπάστηκα αμέτρητες φορές, ακούμπησα η ψυχή μου πάνω της... δεν ήθελα να την αποχωριστώ με τίποτα.

Συγχώρα με αδερφέ μου. Δε ξέρω να λέω λόγια... μακάρι να μπορούσα να σου περιγράψω τα όσα βίωσα και αισθάνθηκα κοντά της. Για αρκετή ώρα ένιωθα την παρουσία της, την προστασία της, δεν υπήρχε καμία απολύτως δυσάρεστη σκέψη στο μυαλό, οι πόνοι κ οι εξάντληση δε με εμπόδιζαν σε τίποτα. Σα να με είχε πιάσει από το χέρι και μου έλεγε προχώρα, εγώ είμαι εδώ. Προσευχήθηκα για όλους σας. Καταλαβαίνεις οτι την εικόνα του Αγίου Μηνά, αντικριστά του Αγίου Γεωργίου, και στο βάθος, ο Αγιος Νεκτάριος την τράβηξα για εσένα, για να σου πω οτι σε είχα στο μυαλό και στην προσευχή μου της ανέφερα ότι εσύ μου έχεις σταθεί σαν πατέρας!

Δόξα τω Θεώ Πάντων Ένεκεν

Υπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε για όλους εμάς τους αμαρτωλούς., Ευλόγησον!