Η Παναγία ἡ Θρηνωδούσα.

 Η Παναγία ἡ Θρηνωδούσα

είναι ένας εἰκονογραφικός τύπος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μόνης, χωρίς δηλαδή το Θείο Βρέφος, τρυπημένης μὲ ἑπτά σπαθιά ἢ ἑπτά βέλη, συνήθως τέσσερα ἀπό

τήν ἀριστερή πλευρά καί τρία ἀπό τή δεξιά. Σχετικὰ μὲ τὴν εὕρεση τῆς πρωτότυπης εἰκόνας διασώθηκε ἡ ἑξῆς παράδοση:

Στα τέλη του 18ου αιώνα ζοῦσε στο χωριό Καντνικόφσκι τῆς ἐπαρχίας Βολόγκντα ἕνας εὐσεβής χριστιανός, πού ἦταν χωλός. Πολλά ἰατρικά μέσα είχε χρησιμοποιήσει για τη θεραπεία τῆς χωλότητάς του, ἀλλά χωρίς ἀποτέλεσμα. Τελικά θεραπεύθηκε

θαυματουργικά ἀπό τήν Παναγία, πού τόν ἀξίωσε νὰ βρεῖ τήν εἰκόνα της.

Μια νύχτα, καθώς κοιμόταν, ἄκουσε μια φωνή νὰ τοῦ λέει:

- Στό καμπαναριό τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ὑπάρχει μιά εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Πήγαινε ἐκεῖ καί βρές την. Μόλις προσευχηθεῖς μπροστά της, θα γίνεις καλά.

Το πρωί ὁ χωρικός πῆγε στὴν ἐκκλησία καί, ἀφοῦἐνημέρωσε τούς ἱερεῖς γιά τή φωνή πού εἶχε ἀκούσει στόν ὕπνο του, τούς παρακάλεσε νά τοῦ ἐπιτρέψουν ν' ἀνέβει στο καμπαναριό. Ἐκεῖνοι, ὅμως, δέν

τόν πίστεψαν, κι ἔτσι γύρισε ἅπρακτος στο σπίτι του.

Τήν ἄλλη μέρα πῆγε πάλι στον ναό καί παρακάλεσε πιό θερμά τούς ἱερεῖς γιά τό ἴδιο θέμα, ἀλλά οὔτε τώρα κατάφερε νά τούς πείσει.

Ὅταν πιά τήν τρίτη μέρα ἔπεσε στα πόδια τους καί τούς ἱκέτεψε μέ δάκρυα, τόν λυπήθηκαν και τόν άφησαν να ανέβει στο καμπαναριό.

Τό ἔψαξε προσεκτικά σπιθαμή πρός σπιθαμή, ὥσπου βρῆκε τήν εἰκόνα στή στροφή τῆς σκάλας.

Ηταν τοποθετημένη ἀνάποδα στή θέση ἑνός σκαλιοῦ, καί ὁ καμπανάρης πατοῦσε πάνω της σάν σέ ἁπλό ξύλο. Ὁλόχαρος τήν παρέδωσε στούς ἔκπληκτους ἱερεῖς. Κι ἐκεῖνοι, ἀφοῦ τήν καθάρισαν μέ

ἐπιμέλεια, τήν τοποθέτησαν σ᾿ ἕνα προσκυνητάρι κι ἔψαλαν μπροστά της τήν Παράκληση. Γονατιστός λίγο πιό πέρα ὁ χωλός χωρικός, προσευχόταν

ὁλόθερμα στή Θεομήτορα γιά τή θεραπεία του. Καί μόλις τελείωσε ἡ Παράκληση, σηκώθηκε ὑγιής!

Πέρασε καιρός ἀπ' αὐτό τό θαῦμα. Τό καλοκαίρι τοῦ 1830 στή Βολόγκντα ξέσπασε ξαφνικά ἐπιδημια  χολέρας. Οι κάτοικοι της πόλης πέθαναν και κατά ἑκατοντάδες, Καμιά ἀνθρώπινη ἐλπίδα δεν υπήρχε 

για την κατάπαυση τοῦ θανατικου.Κατεφυγαν  τότε στή βοήθεια τῆς πολυεύσπλαχνης Βασίλισσας

τῶν οὐρανῶν. Στις 13 Αυγούστου μετέφεραν την  εἰκόνα τῆς ἀπό τόν Ναό τοῦ Ἁγίου Ιωάννου τοῦ Θεολόγου στην πόλη κι ἔκαναν πάνδημη λιτανεία μέ προσευχές και δεήσεις. Μετά τή λιτανεία δεν παρουσιάστηκε κανένα νέο κροῦσμα τῆς φοβερής ἀρρώστιας, ἡ ὁποία σε λίγες μέρες ἐξαφανίστηκε.

Ἀπό τότε καθιερώθηκε νά ἑορτάζεται κάθε χρόνο στις 13 Αυγούστου ἡ Παναγία ἡ Θρηνωδούσα.

Ἡ εἰκόνα φυλασσόταν μέχρι το 1917 στον Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ὁ ὁποῖος κατεδαφίστηκε ἀπό τό σοβιετικό καθεστώς. Ο ναός βρισκόταν κοντά στην πόλη Βολόγκντα, στήν ὄχθη τοῦ

ποταμοῦ Τόσνι. Μετά την καταστροφή τοῦ ναοῦ ἡ εἰκόνα, κατά μία εκδοχή, μεταφέρθηκε ἀπό τούς πιστούς στον Ναό τοῦ Ἁγίου Λαζάρου, στή Βολόγκντα.

Υπάρχουν πολυάριθμα ἀντίγραφα τῆς εἰκόνας.

Τό πιό γνωστό εἶναι ἡ μυροβλύζουσα εἰκόνα, πού βρίσκεται στον Ναό τοῦ Ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ τῆς Μόσχας.