Το νέο εκκλησιαστικό έτος, που ξεκινά σήμερα, την 1η Σεπτεμβρίου, είναι ένα ορόσημο της Εκκλησίας μέσω του οποίου ο άνθρωπος καλείται να διανύσει το μονοπάτι της πνευματικής του ανάπτυξης σε μια νέα χρονική περίοδο, που πρέπει να είναι περίοδος σωτηρίας.
Κάθε νέο εκκλησιαστικό έτος είναι ένα νέο έτος σωτηρίας, δηλαδή ο χρόνος που ορίζει ο Θεός για τη σωτηρία μας. Επομένως, πρέπει να αναρωτηθούμε αυτές τις μέρες πόσο χρόνο έχουμε δώσει στη ζωή μας τον τελευταίο χρόνο για τη σωτηρία μας; Τι κάναμε για να δούμε στην κοινωνία την ορθοδοξία της πίστης μας και έτσι να αποδείξουμε ότι μέσω της πίστης μας που ομολογούμε με καλές πράξεις ελπίζουμε να σωθούμε κερδίζοντας τη Βασιλεία των Ουρανών; Τις περισσότερες φορές αντικειμενοποιούμε την ύπαρξή μας σύμφωνα με την υλικότητα της εποχής στην οποία ζούμε χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι ο χρόνος αγιάστηκε με την Ενσάρκωση του δεύτερου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, δηλαδή του Θεού Υιού, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μέσω τους οποίους ο Πατέρας έφερε όλα τα είναι από το μη όν στο είναι, δημιουργώντας τα από το τίποτα εν καιρώ, όπως μαρτυρούν οι Καππαδόκες Πατέρες. Αυτός λοιπόν μέσω του οποίου δημιουργήθηκε ο χρόνος στο πλήρωμα του χρόνου ενσαρκώθηκε εγκαίρως από την Παναγία, αγιάζοντάς τον με την ενανθρώπηση, τη γέννηση, το πάθος, τον θάνατο, την ανάσταση και την ανάληψή του. Και έτσι, από μια εποχή εξιλέωσης για το προπατορικό αμάρτημα των προπατόρων Αδάμ και Εύας, μέσω της Ανάστασης του Χριστού, ο καιρός έγινε χρόνος σωτηρίας, γιατί σε αυτό βρίσκεται η ελπίδα της ανάστασής μας στη δεύτερη έλευση του Κυρίου και Σωτήρα μας. Ιησούς Χριστός. Είναι απαραίτητο να αναλογιστούμε πώς περνάμε τη ζωή μας στην προοπτική της σωτηρίας, πόσο συχνά συνομιλούμε με τον Θεό μέσω της προσευχής, πόσο συχνά εξομολογούμαστε και μοιραζόμαστε προσφέροντας στην ψυχή μας την τροφή που είναι απαραίτητη για τη σωτηρία. Πόσο συχνά είμαστε παρόντες στην Εκκλησία στην Θεία και Θεία Λειτουργία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου