ΓΈΡΩΝ ΣΥΜΕΏΝ Ο ΡΟΥΜΆΝΟΣ.
Ήταν η τελευταία συνάντηση με τον π. Συμεών, πριν από λίγους μήνες στη Σιχάστρια. Ήμουν με άλλες δύο μοναχές από το μοναστήρι Πάλτιν και μοιράσαμε τα βιβλία του εκδοτικού μας οίκου και της Revista Atitudini. Μπήκαμε με μεγάλη ευσέβεια στον Πατέρα για να ζητήσουμε έναν χρήσιμο λόγο.
Μας παρέλαβε, μας ευλόγησε και του δώσαμε το περιοδικό μας. Το αναγνώρισε αμέσως και χαρούμενος αναφώνησε: «Ααα, στάσεις, ναι».Ήταν ανήμπορος, μόλις που κάθισε στην άκρη του κρεβατιού.Ήταν σχεδόν πάντα με τα μάτια κλειστά, σιωπηλός, βαθύς.
Ένιωθες, ήξερες, ότι προσευχόταν ακατάπαυστα. Του ζήτησα μια λέξη. Τουλάχιστον ΜΙΑ. Το ένα ήταν. Που μας διείσδυσε.
Μας είπε να μην ξεχνάμε γιατί ήρθαμε (στο μοναστήρι). Ας μην ξεχνάμε αυτά που υποσχεθήκαμε. Μια λέξη που μοιάζει μπανάλ, αλλά από το στόμα του πατέρα είχε μεγάλη δύναμη.
Στην αγρυπνία του Πατέρα δεν θέλαμε να φύγουμε από το πλευρό του. Το πρόσωπό του ήταν τόσο λαμπερό και κέρινο! Ένας άγιος άνθρωπος.
Σίγουρα θα έχει κάτι να απαντήσει ενώπιον του Θεού.
Ήμουν εξαιρετικά χαρούμενος που ο Θεός μου έδωσε να τον γνωρίσω. Ο Θεός να τον αναπαύσει με τους αγίους στη Βασιλεία Του!
(μητέρα Νεκταρία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου