13 Μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ.
Ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιο; Κατ᾽ ἀρχὴν δὲν φαίνεται νὰ εἶναι
τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἑρμηνευτικὴ ὅμως παράδοση
τῶν Πατέρων ἐπιμένει ὅτι ὁ στίχος ἀναφέρεται στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ
καὶ μὲν ἐμφανίστηκε ἐντὸς τῆς ἱστορίας μὲ ὁρατὸ τρόπο ὡς φῶς κατὰ
τὴν ἡμέρα τὴ μεγάλη τῆς Πεντηκοστῆς, ἀλλὰ δὲν ἔπαψε νὰ εἶναι παρὸν
σὲ ὅλη τὴν ἱστορικὴ διαδρομὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἐμπνέοντας καὶ καθοδηγώντας τοὺς φίλους τοῦ Θεοῦ.
Τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον εἶναι μία ἐνδυνάμωση καὶ τοῦ νοὸς καὶ τῆς καρδίας, δηλαδὴ μία ἐνδυνάμωση τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νὰ προσανατολίζεται πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ φεύγει ἀπὸ τὸ ἴδιον θέλημα
καὶ νὰ πηγαίνει πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀντιλαμβανόμενος ὁ ἄνθρωπος ἐξ ἀρχῆς ὅτι αὐτὸ τὸ θέλημα εἶναι καὶ τὸ συμφέρον μας'. Ἐγκαθιδρύθηκε ἀπ᾿ ἀρχῆς ἐντὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως διαβάζουμε στὶς ἀρχαῖες
Γραφές: Καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ [τοῦ ἀνθρώπου]
πνοὴν ζωῆς... (Γέν. 2,7). Επομένως, τὸ πνεῦμα αὐτὸ ὑπάρχει, μιλάει,
ἐμπνέει τοὺς Προφῆτες, τοὺς διδασκάλους, τὸ χάνουν, τὸ ξαναβρίσκουν.
Ὅλο τὸ ἔργο τῶν Προφητῶν εἶναι νὰ ὑπογραμμίζουν ὅτι ὑπάρχει αὐτὸ
τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ: ἀναζητῆστε το, συνδεθεῖτε μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ,
ὥστε νὰ μπορέσετε νὰ κερδίσετε τὴ χαρὰ τῆς σωτηρίας. Σύνολη ἡ πατερικὴ παράδοση τὴ χαρὰ τῆς σωτηρίας τὴν βλέπει στὴ σάρκωση τοῦ
Λόγου.
Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Δαβὶδ δὲν ὀνομάζεται μόνο βασιλιὰς τοῦ Ἰσραήλ,
ἡ ποιητής, ἀλλὰ καὶ προφήτης. Γι' αὐτὸ τὸν ὀνομάζουμε «Προφητάνα -
δηλαδὴ προφήτη βασιλιά. Εἶναι προφήτης μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ἀντιλαμβάνεται τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἐξαγγέλλει. Προφήτης σημαίνει
μιλάω ἐξ ὀνόματος. Παρουσιάζει τον λόγο τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν ἱστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου