ΑΝΆΛΥΣΗ ΨΑΛΜΟΥ 50.ΣΤΙΧΟΣ 15.διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.

15.διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.

Υπάρχει ἕνα ἔργο: ἂν ὅλα αὐτὰ συμβοῦν, δηλαδὴ ἂν μὲ καθαρίσεις, μὲ ἐνισχύσεις, δὲν μοῦ πάρεις τὸ πνεῦμα σου, ἂν ὅλα αὐτὰ συμβοῦν,

υπάρχει μία συνέπεια. Ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξή του γίνεται διδάσκαλος μέσα

στὴν ἱστορία, ἡ ἴδια ἡ παρουσία του, ἐὰν αὐτὰ δὲν τοῦ τὰ πάρει ὁ Θεὸς ἡ

ἂν τὰ ἄλλα τοῦ τὰ δώσει, ἡ ἴδια ἡ παρουσία του γίνεται ἀποστολή. Όπως

ἀποστολὴ εἶναι ἡ κάθοδος ἀπὸ τὸ Θαβώρ, ὅπως ἀποστολὴ εἶναι ἡ ὁδοιπορία μέσα στὴν ἱστορία μετὰ τὴν Πεντηκοστή, ὅπως ἀποστολὴ εἶναι ἡ

ἔξοδός μας ἀπὸ τὴ θεία Λειτουργία. Η θεία Λειτουργία δὲν τελειώνει.

Εἶναι μεγαλειώδης ἡ στροφὴ ποὺ ἔκαναν οἱ Πατέρες οἱ ὁποῖοι δημιούργησαν αὐτὰ τὰ κείμενα. Ἐνῶ κατὰ τὸ κείμενο τῆς Λειτουργίας του

ἁγίου Ἰακώβου ἡ σύναξη τελειώνει μὲ τὴ φράση Ἀπολύεσθε ἐν εἰρήνῃ,

στὴ Λειτουργία τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου καὶ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου

εἰσάγεται ὡς τελευταία καταληκτικὴ φράση τὸ Δι' εὐχῶν τῶν ἁγίων

Πατέρων ἡμῶν ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Πρόκειται γιὰ μετέωρη

φράση, μιὰ φράση ποὺ συνδέει τὴν παρουσία μας μέσα στὴ θεία Λειτουργία μὲ τὴν παρουσία μας ἐκτὸς τῆς θείας Λειτουργίας. Αὐτὴ ἡ προοπτικὴ μοῦ ἐπιτρέπει νὰ λαχταρῶ νὰ ξαναβρεθῶ στὴ θεία Λειτουργία.

Βγαίνοντας ἀρχίζει τὸ ἔργο τῆς ἀποστολῆς. Ὄχι τόσο μὲ ὀργανωμένες

καταστάσεις, ἀλλὰ μὲ τὴν ἔκφραση τοῦ ἁγιοπνευματικοῦ βίου.

Καταγράφεται στὶς Ἐπιστολὲς τοῦ γέροντα Παΐσιου, σὲ σχέση μὲ τὶς

ἐνστάσεις καὶ διαμαρτυρίες ποὺ ἐξέφραζαν ἀγανακτισμένοι πιστοὶ γιὰ

ἀρνητικὲς καταστάσεις ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας (πῶς θὰ σωθεῖ ἡ Ἐκκλησία!): «Φτιάξε ἐσὺ τὸν ἑαυτόν σου, καὶ ἂν τὸν φτιάξεις φτιάχνεται καὶ ἡ

Ἐκκλησία».