Ἡ ἐπιγραφὴ ἀποδίδει τὸν ψαλμὸ στὸν Δαβίδ,
Ο Ψαλμὸς τῷ Δαβίδ, ἐπομένως ὁ ψαλμὸς πρέπει νὰ συντέθηκε γύρω στο 1000 π.Χ., κατὰ τὴ διάρκεια τῆς βασιλείας τοῦ Δαβίδ. Ὑπάρχει συγκεκριμένο επεισόδιο που συνδέεται μὲ τὸν ψαλμό, ἡ ἄθεσμη συνάντηση τοῦ ποιητῆ μὲ μία γυναίκα,
ἤ, ὅπως ἀναφέρεται στον τίτλο του, ἐν τῷ ἐλθεῖν πρὸς αὐτὸν Νάθαν τὸν
προφήτην, ἡνίκα εἰσῆλθε πρὸς Βηρσαβεέ, ὅταν δηλαδὴ ἦρθε πρὸς τὸν
Δαβὶδ ὁ προφήτης Νάθαν νὰ τὸν ἐλέγξει γιὰ μιὰ συγκεκριμένη ἁμαρτία
ποὺ εἶχε κάνει: ὅταν ἔσμιξε μὲ τὴ Βηρσαβεέ.
Στὸ Β' Βασιλειῶν, στὰ κεφάλαια 11 καὶ 12, περιγράφεται αὐτὸ τὸ ἐπεισόδιο. Ὁ Δαβὶδ εἶναι στὰ δωμάτιά του, κάνει βόλτα ἔξω ἀπὸ τὰ δωμάτιά
του καὶ βλέπει μιὰ ὄμορφη γυναίκα ἀπέναντί του στὸ λουτρό της καὶ τὴν ἐπιθυμεῖ. Καὶ στέλνει τοὺς ἀγγελιαφόρους του καὶ τὴν φέρνουν στὸ σπίτι
του, στὸ παλάτι. Καὶ ἐκεῖ σμίγει μὲ αὐτὴ τὴ γυναίκα. Ἡ γυναίκα αὐτὴ δὲν εἶναι ἄγνωστη, εἶναι ἡ γυναίκα ἑνὸς ἀπὸ τοὺς στρατηγούς του, τοῦ
Ουρία, ἑνὸς μισθοφόρου στρατηγοῦ, ἀφοῦ ὁ Οὐρίας εἶναι Χετταῖος, δὲν καὶ ὅταν ἀντιλαμβάνεται ὅτι εἶναι ἔγκυος ἀπὸ αὐτὸ τὸ σμίξιμο ειδοποιεί
είναι Ἰσραηλίτης. Σμίγει μαζί της, φεύγει ἡ γυναίκα, πάει στὸ σπίτι της, τὸν Δαβίδ. Ὁ Δαβὶδ καλεῖ ἕναν ἀπὸ τοὺς ὑπασπιστές του καὶ τοῦ ζητάει
ὥστε νὰ σκοτωθεί. Δηλαδὴ δηλώνει την πρόθεσή του ο Δαβίδ. Καὶ στελνει τὸν Οὐρία στη πρώτη γραμμὴ τῆς μάχης, ποὺ διεξαγόταν
ἐκείνη τὴν ἐποχή, καὶ νὰ τὸν ἀφήσουν ἐκτεθειμένο στὰ πυρὰ τοῦ ἐχθροῦ σκοτώνεται ὁ Οὐρίας. Ερχεται ἕνας ἀγγελιαφόρος καὶ τοῦ λέει: πέθανε ὁ
Ουρίας. Ἡ Βηρσαβεέ μαθαίνει τὸν θάνατο τοῦ ἄνδρα της, τὸν θρηνεῖ, ὅσο
πρέπει να θρηνήσει κατὰ τὰ ἔθιμα τῆς ἐποχῆς, καὶ ὅταν τελειώνει ἡ περίοδος τοῦ θρήνου, εἰδοποιεῖ τὸν Δαβὶδ καὶ αὐτὸς τὴν παίρνει στὸ σπίτι του.
Γεννιέται τὸ παιδί, τὸ παιδὶ κακοπαθαίνει καὶ τὸ παιδὶ πεθαίνει. Την κάνει γυναίκα του καὶ τῆς ζητάει νὰ εἶναι ἡ κανονική του γυναίκα· καὶ ἀπὸ
· αὐτὴ τὴ σχέση γεννιέται ἕνα δεύτερο παιδί, ὁ γνωστὸς Σολομών.
Εμφανίζεται ὁ προφήτης Νάθαν, γιὰ νὰ τὸν ἐλέγξει γιὰ αὐτὴ τὴν πράξη του. Ἡ πράξη εἶναι: στὴν ἀρχὴ μοιχεία, ἔπειτα φόνος καὶ τρίτον ἄθεσμη σχέση, σχέση ἐκτὸς τῶν θεσμῶν. Ὁ Δαβὶδ δὲν μποροῦσε νὰ πάρει τὴ χήρα ἑνὸς ἀνθρώπου, γιατὶ εἶχε γυναίκα
Εἶναι χαριτωμένη ἡ διήγηση γιὰ τὸ πῶς εἰσάγει ὁ Νάθαν τὴν παρρησία του πρὸς τὸν Δαβὶδ λέγοντάς του μιὰ ἱστορία: Ἕνας φτωχὸς εἶχε μία ἀμνάδα, ἕνας πλούσιος εἶχε πολλὰ πρόβατα. Ὁ πλούσιος πῆρε τὴν
ἀμνάδα τοῦ φτωχοῦ καὶ σκότωσε καὶ τὸν φτωχό. Ἀγανακτεῖ ὁ Δαβίδ.
Νὰ τὸν καλέσετε γιὰ νὰ ἀποδοθεῖ δικαιοσύνη, λέει. Καὶ τοῦ ἀπαντᾶ ὁ
Νάθαν, αὐτὸς εἶσαι ἐσύ, τί καὶ ποιὸν νὰ καλέσουμε; Ἐσὺ πῆρες τὴν
ἀμνάδα ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ αὐτὴν εἶχε μόνο. Καὶ εἶπε Δαβὶδ τῷ Νάθαν· ἡμάρτηκα τῷ Κυρίῳ – αὐτὴ εἶναι ἡ κυριότερη φράση τοῦ ψαλμοῦ.
Καρπὸς αὐτῆς τῆς φράσης εἶναι αὐτὸ τὸ ποίημα.
Ὡστόσο θὰ μποροῦσε ὁ ψαλμὸς αὐτὸς νὰ δημιουργηθεῖ καὶ χωρὶς τὰ
ἐπεισόδια ποὺ διηγήθηκα μέχρι τώρα ἢ ποὺ διηγεῖται τὸ βιβλίο τῶν Βασιλειῶν. Εἶναι ἕνα αὐτόνομο ποίημα ποὺ ἀναφέρεται σὲ μιὰ ροπὴ τοῦ
ἀνθρώπου πρὸς τὴν παράβαση, πρὸς τὴν παρανομία. Οὐσιαστικὰ πρόκειται γιὰ μιὰ κατάθεση τοῦ ἐγωισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, μιὰ ἐπικράτηση
τοῦ ἐγωτικοῦ θελήματος, τοῦ ἰδίου θελήματος. Αὐτὸ συμβαίνει μέσα
στὴν ἱστορία, γι' αὐτὸ αὐτὸς ὁ ψαλμὸς ἔγινε τόσο δημοφιλής.
Ὁ ψαλμὸς εἶναι γραμμένος σὲ δίστιχα καὶ τρίστιχα. Δίστιχα ή τρίστιχα ἀποτελοῦν μιὰ ἑνότητα καὶ μπορεῖ αὐτὴ ἡ ἑνότητα νὰ ἀπομονωθεῖ καὶ νὰ χρησιμοποιηθεί μόνη της.
Βιβλιογραφία. ΨΑΛΩ ΤΩ ΘΕΏ ΜΟΥ ΈΩΣ ΥΠΆΡΧΩ.
ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΔΌΜΟΣ. ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΜΑΥΡΌΠΟΥΛΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου