(Από τις ιστορίες της μητέρας της Αρσενίας)
Τώρα είναι μια μικρή, καμπουριασμένη γριά με μαύρη βελούδινη σκούφα και μακριά μοναστηριακή ρόμπα. Είναι ογδόντα τεσσάρων ετών, αλλά εξακολουθεί να κινείται δυναμικά, ακουμπισμένη σε ένα μπαστούνι, και δεν χάνει ούτε μια εκκλησιαστική λειτουργία. Το όνομα της μητέρας είναι Λιουντμίλα.
Πριν από πολλά χρόνια, ήταν μια ψηλή, λεπτή αρχάριος, αλλά όλοι γύρω της την κοιτούσαν με οίκτο: οι κοιλότητες της κάλυπταν τους πνεύμονες και ζούσε τις τελευταίες της μέρες, είπε ο διάσημος γιατρός του Ταλίν στον οποίο την πήγε η Μητέρα Ηγουμένη.
Η νεαρή αρχάριος περίμενε υπομονετικά τον θάνατό της.
Μια μέρα σε μια καθαρή ανοιξιάτικη μέρα, ο πατέρας Ιωάννης της Κρονστάνδης ήρθε στο μοναστήρι . Η χαρά κυρίευσε τις καλόγριες. Έχοντας βρει μια βολική στιγμή, η ηγουμένη, κρατώντας το μπράτσο του, έφερε την άρρωστη γυναίκα κοντά του.
«Ευλόγησε την άρρωστη γυναίκα μας, αγαπητέ πατέρα», ρώτησε.
Ο πατέρας Ιωάννης κοίταξε προσεκτικά το κορίτσι και κούνησε με θλίψη το κεφάλι του:
- Ω, τόσο άρρωστη, τόσο άρρωστη!
Και, χωρίς να πάρει το βλέμμα του από την ασθενή, άγγιξε το στήθος της και έκανε μια χειρονομία σαν να μάζευε κάποιο είδος απλωτού υφάσματος. Το μάζεψε, το έσφιξε σφιχτά με τα δάχτυλά του και μάλιστα τα γύρισε στο πλάι για να γίνει πιο δυνατό. Έπειτα άγγιξε ένα άλλο σημείο στο στήθος του και, κουνώντας το κεφάλι του, επανέλαβε την ίδια χειρονομία, μετά κίνησε το χέρι του πιο μακριά, και με αυτόν τον τρόπο, αναστενάζοντας λυπημένα και προσευχόμενος, φαινόταν να επουλώνει τις πληγές αόρατες στους γύρω του. Μετά ευλόγησε την άρρωστη και είπε πολύ απλά:
- Λοιπόν, δόξα τω Θεώ: θα ζήσεις και θα ζήσεις πολύ, είναι αλήθεια ότι θα αρρωστήσεις, αλλά δεν πειράζει.
Κανείς δεν έδωσε μεγάλη σημασία στις παράξενες ενέργειες του μεγάλου ιερέα, αλλά όλοι παρατήρησαν ότι μετά την αναχώρησή του ο ασθενής άρχισε να αναρρώνει.
Ένα χρόνο μετά από αυτό το περιστατικό, η Μητέρα Ηγουμένη πήγε στο Ταλίν και πήρε μαζί της το κορίτσι που ανάρρωνε για να το δείξει για εξέταση στον γιατρό που προέβλεψε τον επικείμενο θάνατό της.
Ο γέρος γιατρός εξεπλάγην όταν είδε τον ασθενή του να βελτιώνεται. Αφού την εξέτασε προσεκτικά, ζήτησε την άδεια να κάνει μια ακτινογραφία των πνευμόνων και, εξετάζοντάς την, κούνησε το κεφάλι του:
- Δεν καταλαβαίνω τίποτα! Οι πνεύμονές σας ήταν γεμάτοι τρύπες, αλλά κάποιο ισχυρό χέρι τους επισκεύασε,κλείνοντας τις θανατηφόρες κοιλότητες και δημιουργώντας ουλές. Έπρεπε να είχες πεθάνει εδώ και πολύ καιρό, αλλά είσαι ζωντανός και θα ζήσεις. Αγαπητέ μου παιδί, σου συνέβη ένα μεγάλο θαύμα!
(Συλλογή «Μη επινοημένες ιστορίες»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου