Έλεος για έλεος
Έχοντας δείξει έλεος σε μια φτωχή γυναίκα, ένας άντρας που ήθελε να αυτοκτονήσει ένιωσε τη χαρά της ζωής και αποσύρθηκε στον Άθωνα
Εντυπωσιακή είναι η έκκληση προς τον Θεό του πρώην κατασκευαστή της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα στον Άθω, Σιμπιριάκοφ. Γιος πολύ εύπορων γονιών και ορφανός νωρίς, περιτριγυρισμένος από κακούς φίλους, μπήκε στον δρόμο της αποχαύνωσης και της μέθης. Μέσα στον πυρετό των διαλυμένων παθών του, τον κυρίευσε μια ανεξήγητη θνητή μελαγχολία, που έγινε τόσο αφόρητη που αποφάσισε να αυτοπυροβοληθεί. Την προηγούμενη μέρα, ο Sibiryakov είχε αποφασίσει να συντάξει μια ετοιμοθάνατη διαθήκη σχετικά με την περιουσία του. Σε σχέση με αυτό, χρειάστηκε να επισκεφθεί την Κρατική Τράπεζα.
Όταν του έφεραν την άμαξα, βγαίνοντας στην μπροστινή βεράντα, παρατήρησε μια νεαρή γυναίκα κοντά στην είσοδο, φτωχή, αδυνατισμένη από την πείνα, με κουρέλια. Κρατώντας το παιδί στην αγκαλιά της ζήτησε με λύπη τη βοήθεια. Η φτώχεια και το πονεμένο πρόσωπο της γυναίκας άγγιξαν τον Σιμπιριάκοφ ως τα βάθη της ψυχής του. Η καρδιά του ήταν γεμάτη με ένα αίσθημα βαθιάς συμπόνιας για εκείνη. Έχοντας δώσει όλα τα μετρητά που είχε, σκέφτηκε καθώς μπήκε στην άμαξα: «Είναι πραγματικά τόσο μεγάλη η βοήθειά μου στη φτωχή γυναίκα; Αυτά τα χρήματα θα την κρατήσουν όχι περισσότερο από δύο μήνες. Θα φροντίζω για αυτήν και το παιδί για όλη τους τη ζωή. Ας θυμηθούν την ψυχή μου». Κι έτσι, οδηγώντας της φώναξε από μακριά: «Έλα εδώ σε δύο τρεις ώρες. «Θα σε βοηθήσω ακόμα» και έφυγε.
Καθώς έλεγε αυτά τα λόγια, η καρδιά του γέμισε ξαφνικά με ένα αίσθημα τόσο έντονης απόκοσμης χαράς που δεν είχε ξαναζήσει. Τέτοια είναι η ευγενική δύναμη του ελέους! Οδηγώντας δίπλα από τον καθεδρικό ναό του Καζάν, θυμήθηκε πόσο συχνά η μητέρα του τον έφερνε εδώ στην εικόνα της Μητέρας του Θεού και πόσο θερμά προσευχόταν μπροστά στο πρόσωπο της Βασίλισσας του Ουρανού. Ένιωθε μια συντριπτική επιθυμία να προσευχηθεί στον καθεδρικό ναό. Βγαίνοντας από την άμαξα, μπήκε στο ναό, πλησίασε τη θαυματουργή εικόνα του Καζάν της Μητέρας του Θεού και την κοίταξε προσεκτικά. Το πρόσωπο της Βασίλισσας του Ουρανού του φαινόταν ζωντανό και τόσο ελεήμων, σαν να μην ήταν γήινο αυτό το έλεος, αλλά ουράνιο. Γονατισμένος μπροστά στη Μητέρα του Θεού, ένιωσε αμέσως όλη την ενοχή του ενώπιον του Θεού για την άκαρπη, μοχθηρή ζωή του. Μη τολμώντας να ζητήσει συγχώρεση, κλαίγοντας, βρήκε μόνο τη δύναμη να επαναλάβει: «Μάνα του Θεού, σώσε με!» Έκλαψε για πολλή, πολλή ώρα, και τα δάκρυα φώτισαν την καρδιά του. Τελικά, σηκώθηκε από την εικόνα και, φεύγοντας από τον καθεδρικό ναό του Καζάν, ένιωσε εντελώς ανανεωμένος στην ψυχή.
Δεν πήγε στην τράπεζα για να ολοκληρώσει την επιχείρησή του. Οι απελπισμένες σκέψεις εξαφανίστηκαν εντελώς από πάνω του. Αντίθετα, η ζωή του είχε γίνει πλέον τόσο αγαπητή που την ένιωθε ανεκτίμητο θησαυρό. Καθώς πλησίασε στην είσοδο του σπιτιού του, είδε από μακριά εκείνη τη φτωχή γυναίκα με ένα παιδί στην οποία είχε υποσχεθεί βοήθεια, και χάρηκε που την είδε, σαν τον ίδιο τον Χριστό. Αυτή ήταν η αφορμή για την πνευματική του ανάσταση. Έχοντας φροντίσει για αυτήν και το παιδί για μια ζωή, τους απέστειλε με ειρήνη, παρακαλώντας τους να τον θυμούνται με προσευχή μέχρι τέλους.
Φοβούμενος την επιρροή των πρώην φίλων του, ο Σιμπιριάκοφ τακτοποίησε γρήγορα όλες του τις υποθέσεις στη βόρεια πρωτεύουσά μας και σύντομα έφυγε για το Άγιο Όρος. Έμεινε εδώ για μια προκαταρκτική δοκιμαστική περίοδο ως προσκυνητής και στη συνέχεια εντάχθηκε στην αδελφότητα της Μονής του Αγίου Ανδρέα. Ο Σιμπιριάκοφ σημάδεψε τη ζωή του με αμέτρητες καλές πράξεις και την τερμάτισε χτίζοντας, με δικά του έξοδα, έναν μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέα στον Άθω, όπου και πέθανε με το βαθμό του μεγαλόσχημου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου