ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
Είναι 14 συνολικά. Είναι γραμμένα σε μια δυνατή, εμπνευσμένη γλώσσα. Καθαρό στυλ και εξαιρετικά εγγράμματη παρουσίαση. Η χάρη του Πνεύματος του Θεού αναπνέει σε κάθε λέξη, σε κάθε γράμμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε όλες τις Επιστολές του Αγίου Αποστόλου Παύλου δεν υπάρχει ούτε λέξη, ούτε ένδειξη απελπισίας ή κατάθλιψης του πνεύματός του. Βιώνοντας διωγμούς, εξευτελισμούς, ξυλοδαρμούς και εμπαιγμούς κάθε ώρα και λεπτό, ο άγιος απόστολος δεν έχασε την καρδιά του. Ήταν ήρεμος και λαμπερός. Η πίστη που ζούσε στην ψυχή του τον ενίσχυε πάντα. Ο Χριστός ο Σωτήρας, του οποίου το όνομα έφερε σε όλους τους λαούς της γης, ήταν πάντα μαζί του. Πίστευε ακράδαντα ότι ο Χριστός Θεός, ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, θα κατακτούσε όλη τη δύναμη του κακού. Η καλοσύνη και η αληθινή χριστιανική πίστη θα θριαμβεύσει σε όλη τη γη, και όλα τα έθνη θα αναγνωρίσουν το πιο γλυκό όνομα του Χριστού και θα Τον προσκυνήσουν. Αυτή η πίστη ενστάλαξε την ευθυμία και τη χαρά στην ψυχή του αποστόλου πάντα, ακόμη και εν μέσω τρομερών βασάνων και διωγμών. Είδε την επικείμενη νίκη του Χριστού επί του Σατανά και στην ψυχή του χάρηκε γι' αυτό. Και η αγάπη για τον Σωτήρα τον φώτισε και τον ζέσταινε, ενστάλαξε τη χαρά της αιώνιας ζωής στην καρδιά του. Και ήταν αυτή η χαρά που μοίρασε ο άγιος απόστολος σε όλους όσους θα πίστευαν στον Χριστό και θα Τον αγαπούσαν με όλο τους το είναι. Μεθυσμένος από διακαής αγάπη προς τον Κύριο, ο άγιος απόστολος αναφωνεί: «Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού; «Θλίψη, ή στενοχώρια, ή διωγμός, ή γυμνότητα, ή κίνδυνος, ή σπαθί;» ( Ρωμ. 8:35 ).
Η αγάπη για τον Χριστό είναι πιο δυνατή από όλους αυτούς τους φόβους και τους θανάτους, και τίποτα δεν μπορεί να την νικήσει ή να την καταστρέψει.
«Ούτε ο θάνατος ούτε η ζωή, ούτε άγγελοι ούτε ηγεμονίες ούτε οι δυνάμεις ούτε οι κυριαρχίες, ούτε τα παρόντα ούτε τα μελλοντικά, ούτε το ύψος ούτε το βάθος, ούτε τίποτα άλλο σε όλη τη δημιουργία, δεν θα μπορέσουν να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού που είναι στον Χριστό Ιησού τον Κύριό μας» ( Ρωμ. 8:38–39 ).
Αυτός ο μεγάλος ύμνος της αγίας Αγάπης, που ψάλλει ο άγιος Απόστολος Παύλος, διατρέχει σαν φωτεινή ράβδωση όλες τις επιστολές του.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Η ουσία αυτής της Επιστολής είναι η δικαίωση με πίστη μέσω του θανάτου. «Εγώ και η ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού».
α) Αν προηγουμένως οι ειδωλολάτρες επιδίδονταν σε κάθε είδους ακαθαρσία: πορνεία, γυναικεία συνουσία, σοδομία, βδελυγμία, αναίσχυνση, τότε τώρα στον Χριστό υπάρχει νέος άνθρωπος. Μέσω του Σωτήρα συμφιλιωνόμαστε με τον Θεό. Από εχθρούς γίναμε παιδιά κατά χάρη.
β) Ο Άγιος Απόστολος χτίζει τον δρόμο προς τον ουρανό από τις ακόλουθες αρετές.
Η πίστη δίνει γαλήνη στην ψυχή,
Η ειρήνη γεννά τη χάρη,
χάρη - ελπίδα,
από την ελπίδα στη θλίψη,
από τις λύπες έρχεται η υπομονή,
από την υπομονή προέρχεται η εμπειρία,
από την εμπειρία πηγάζει η ελπίδα της αιώνιας ζωής,
και από την ελπίδα προέρχεται η αγάπη ( Ρωμ. 5:1–5 ).
γ) Εάν όλες οι διαμάχες προέρχονται από υπερηφάνεια, τότε σκέψου τον εαυτό σου με σεμνότητα, σύμφωνα με το μέτρο της πίστης που έχει δώσει ο Θεός στον καθένα . Υποταγή στις αρχές, υποταγή στους γέροντες, υποταγή στις καθιερωμένες παραδόσεις της Εκκλησίας, υποταγή ο ένας στον άλλο. Οι δυνατοί πρέπει να βοηθούν τους αδύναμους και όχι να ευχαριστούν τον εαυτό τους ( Ρωμ. 12:3–20 ).
δ) Σας παρακαλώ, αδελφοί, με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και με την αγάπη του Πνεύματος, να αγωνιστείτε μαζί μου στις προσευχές για μένα στον Θεό. Για να ελευθερωθώ από τους απίστους στην Ιουδαία, και η υπηρεσία μου… να είναι αποδεκτή στους αγίους. Για να έρθω σε εσάς με χαρά, αν θέλει ο Θεός, και να είμαι σε ειρήνη μαζί σας ( Ρωμ. 15:30–32 ).
δ) Σας παρακαλώ, αδελφοί, να προσέχετε αυτούς που προκαλούν διαιρέσεις και προσβολές αντίθετα με το δόγμα που μάθατε και να τους αποφεύγετε… Χαιρετίστε ο ένας τον άλλον με άγιο ασπασμό… Η χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να είναι μαζί σας. Αμήν. ( Ρωμ. 16:17, 16, 24 ).
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ (1η)
Ο Άγιος Απόστολος Παύλος ενοχλείται από το γεγονός ότι γίνονται διαχωρισμοί σε κόμματα μεταξύ των Κορινθίων Χριστιανών. Άλλοι λένε: Είμαι του Παύλου, άλλοι: είμαι του Απόλλωνα, και άλλοι: είμαι του Πέτρου και άλλοι: είμαι του Χριστού. «Ο Χριστός έχει χωριστεί;» – αναφωνεί ο άγιος απόστολος. « Σταυρώθηκε για σένα ο Παύλος ή ο Πέτρος ή ο Απόλλωνας;» Διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα, ο πατέρας Λαυρέντυ συλλογίστηκε. Θυμήθηκε ένα περιστατικό στο οποίο οι ενορίτες τσακώθηκαν σε μια εκκλησία. Και με ποιον νομίζεις; Ναι, τσακώθηκαν μεταξύ τους. Υπήρχαν τέσσερις ιερείς στην εκκλησία και κάθε ιερέας τράβηξε στον εαυτό του όσα περισσότερα πνευματικά παιδιά μπορούσε. Ο πατέρας Ιβάν προσέλκυε κόσμο με τα ευγενικά, κολακευτικά λόγια του. Πάτερ Γρηγόριος - με χρήματα. Θα ευλογήσει το άτομο με αυτόν τον τρόπο και θα του αφήσει ήσυχα ένα κόκκινο χαρτί στο χέρι του. Ο πατέρας Μαξίμ τράβηξε τους ανθρώπους προς τον εαυτό του με μια καλή εξομολόγηση και ο πατέρας Νικάνδρος τράβηξε τους ανθρώπους κοντά του με ένα καλό κήρυγμα. Και το πιο πικρό ήταν ότι οι ιερείς ήταν συνεχώς σε κόντρα μεταξύ τους λόγω των πνευματικών τους παιδιών. Και ο καθένας προσπάθησε να τραβήξει τον άλλο στον εαυτό του. Λοιπόν, αυτό είναι ένα πραγματικό τσίμπημα. Και έτσι μάλωναν όλοι για τους ιερείς τους, και οι ιερείς μάλωναν μεταξύ τους για τα πνευματικά τους παιδιά.
Ο ναός έγινε ήσυχος... γιατί ήταν κλειστός.
Αναπολώντας αυτό το περιστατικό, ο π. Λαυρέντυ σκέφτηκε με πικρία: «Τι θα έλεγε ο άγιος απόστολος Παύλος σε τέτοιους «πνευματικούς πατέρες»; Και τι θα έλεγε σε τέτοια «πνευματικά παιδιά»;.. Διχάστηκε ο Χριστός; Σταυρώθηκε για σένα ο πατήρ Γρηγόριος ή ο πατήρ Μαξίμ; Τι άγνοια των ποιμένων και τι σαρκικότητα των πνευματικών παιδιών!... Αν ο πατέρας Ιβάν, ο πατέρας Μάξιμος ή ο πατέρας Νίκανδρος είχαν ταπεινά υπηρετήσει στον Θρόνο του Θεού και ταπεινά είχαν τοποθετηθεί ο ένας κάτω από τον άλλον και οδηγούσαν τα πνευματικά τους παιδιά στον Χριστό, και δεν τα έδεσαν με τον εαυτό τους, τότε θα υπήρχαν ακόμη λειτουργίες στην εκκλησία μέχρι σήμερα».
«Θα καταστρέψω τη σοφία των σοφών,
και θα απορρίψω την κατανόηση του συνετού» ( Α' Κορ. 1:19 ).
Πραγματικά, τέτοιοι διαχωρισμοί προκύπτουν από την πνευματική υπερηφάνεια των ποιμένων και από την ψεύτικη σοφία τους. Σώσε, Μητέρα του Θεού, την αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία από τόσο φοβερό διχασμό. Εάν η διχόνοια μεταξύ των απλών ποιμένων οδηγεί στο κλείσιμο των εκκλησιών του Θεού, τότε τι θα μπορούσε να συμβεί εάν προκύψει διχόνοια μεταξύ επισκόπων, μητροπολιτών και πατριαρχών;!
α) Είδε λοιπόν ο άγιος Απόστολος Παύλος ότι ο διχασμός στην Κορινθιακή εκκλησία προήλθε από υπερηφάνεια. Κάποιοι λόγιοι και ευγενείς ποιμένες ταπείνωσαν τους αμόρφωτους και φτωχούς ιερείς και χριστιανούς, τους θεωρούσαν αμόρφωτους και αδαείς. Ο Άγιος Απόστολος Παύλος, αν και ο ίδιος ήταν ο πιο λόγιος απόστολος, εντούτοις υπερασπίζεται αυτούς τους αμόρφωτους και απλούς.
«Ο Θεός διάλεξε τα ανόητα πράγματα του κόσμου,
να μπερδεύεις τους σοφούς.
Και ο Θεός διάλεξε τα αδύναμα πράγματα του κόσμου,
Να ντροπιάζεις τους δυνατούς?
και τα ποταπά πράγματα του κόσμου και τα καταφρονημένα,
και ο Θεός διάλεξε τα άχρηστα,
για την κατάργηση των σημαντικών…
και αυτό είναι έτσι ώστε καμία σάρκα
«Δεν καυχήθηκα ενώπιον του Θεού»
( 1 Κορ. 1:27–29 ).
β) Από υπερηφάνεια και πορνεία.
«Κάποιος άντρας έχει τη γυναίκα του πατέρα του αντί για γυναίκα » . Και είσαι ακόμα περήφανος, αλλά πρέπει να κλαις...
Το πνεύμα του αγίου Αποστόλου αγανάκτησε με την οργή του ιερού ζήλου για την αγνότητα. «Αποφάσισα να τον παραδώσω στον Σατανά για την καταστροφή της σάρκας, για να σωθεί το πνεύμα… Λίγο προζύμι ζυμώνει ολόκληρο το ζουμί. Φεύγετε από την πορνεία… Δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ο ναός του Αγίου Πνεύματος που είναι μέσα σας… Και δεν είστε δικοί σας, αλλά αγοράσατε με τιμή» ( Α΄ Κορ. 6:18–20 ).
Έχοντας χαρακτηρίσει τη πορνεία με τρομερή ντροπή, ο άγιος Απόστολος υμνεί την παρθενία και την αγνότητα. Λέει ότι είναι καλύτερο να είσαι ανύπαντρος παρά παντρεμένος, και καλύτερο να είσαι παρθένος παρά παντρεμένη γυναίκα. Ο χρόνος είναι λίγος, ώστε όσοι έχουν γυναίκες να είναι σαν να μην έχουν... και αυτοί που χρησιμοποιούν αυτόν τον κόσμο σαν να μην τον χρησιμοποίησαν. ( 1 Κορ. 7:29–30 ).
γ) Στο κεφάλαιο 13 ο άγιος απόστολος Παύλος απαθανατίζει την αγία αγάπη ως αιώνια βασίλισσα. Την ντύνει με βασιλικές ρόμπες και της τοποθετεί ένα πολύτιμο στέμμα στο κεφάλι. Οι Κορίνθιοι σοφοί έθεσαν την πρωταρχική πολυμάθεια και τη γνώση ξένων γλωσσών στην πρώτη γραμμή. Ο Άγιος Απόστολος διέψευσε αμέσως αυτήν την αριστοκρατική ψευδοσοφία.
«Η αγάπη είναι πάνω από όλες τις γλώσσες, ακόμα και την αγγελική.
Η αγάπη είναι πάνω από όλα τα θαύματα, ακόμα κι αν μετακινήσεις βουνά.
Η αγάπη είναι πάνω από όλες τις θυσίες, ακόμα κι αν δώσεις το σώμα σου στη φωτιά, τίποτα δεν θα σημαίνει χωρίς την Αγία Αγάπη».
Και ξαφνικά ο άγιος Απόστολος υψώνει μια μεγάλη σκάλα Αγάπης από τη γη στον ουρανό.
«Η αγάπη υποφέρει πολύ», λέει με ενθουσιασμό.
Η αγάπη είναι ελεήμων,
Η αγάπη δεν ζηλεύει,
δεν είναι περήφανος,
δεν συμπεριφέρεται εξωφρενικά,
δεν αναζητά το δικό του,
δεν ερεθίζεται,
δεν σκέφτεται κακό,
δεν χαίρεται για την αδικία,
χαίρεται για την αλήθεια,
καλύπτει τα πάντα,
πιστεύει τα πάντα,
ελπίζει για όλα,
αντέχει τα πάντα.
Η αγάπη δεν αποτυγχάνει ποτέ.
Οι προφητείες θα σταματήσουν, οι γλώσσες θα σιωπήσουν. η γνώση θα καταργηθεί, αλλά η Αγάπη θα είναι ΑΙΩΝΙΑ! "
( 1 Κορ. 13:1–13 )
Αλήθεια, είναι απείρως ευτυχισμένος αυτός που έχει αγία Αγάπη!
«Ξυπνήστε με νηφαλιότητα και μην αμαρτάνετε γιατί λέω προς ντροπή σας ότι μερικοί από εσάς δεν γνωρίζετε τον Θεό» ( Α΄ Κορ. 15:34 ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου