Είναι κρίμα να ποδοπατάς μπότες!
Ο διάσημος γέροντας Αρχιμανδρίτης Παύλος (Γκρούζντεφ) περπάτησε ξυπόλητος μέχρι το λουτρό αρκετά χιλιόμετρα μακριά μέσα στον κρύο χειμώνα.
Όταν οι ενορίτες τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό, ο ιερέας αστειεύτηκε με τον συνηθισμένο του τρόπο: «Λοιπόν, οι μπότες μου είναι καινούργιες, είναι κρίμα να τις ποδοπατάς!» ή: «Κάνω αθλήματα!»
Ένας ψάλτης χορωδίας στην εκκλησία όπου υπηρετούσε μου είπε: «Είμαι σε λεωφορείο, κοιτάζω μπροστά: ένας άντρας τρέχει με ένα παλτό από δέρμα προβάτου, με καπέλο - και ξυπόλυτος. Το παντελόνι του είναι σηκωμένο μέχρι τα γόνατα και κουβαλάει τις μπότες του στον ώμο του. Προλάβαμε, και ήταν ο Πατέρας Παύλος που ερχόταν από το λουτρό.
Το χιόνι είχε ήδη λιώσει, αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας έπεσε ένα τέταρτο, έγινε τόσο λασπωμένο που η λάσπη έφτασε σχεδόν μέχρι το γόνατο. Ο οδηγός σταμάτησε το λεωφορείο και είπε: «Μπες μέσα, Πατέρα Παύλο!» Μπήκε μέσα και στάθηκε με τα ξυπόλυτα πόδια του στο σίδερο. Του έκανα νόημα: «Κάθισε», και μου έσφιξε τη γροθιά του. Στη στάση του πήδηξε έξω και έτρεξε σπίτι». Έτσι έπαιζε τον ανόητο.
Και μόνο μία φορά σε μια ειλικρινή συζήτηση είπε σε ένα από τα πνευματικά του παιδιά την ιστορία των ξυπόλυτων περπατημάτων του στο χιόνι:
«Όταν ήμουν στη φυλακή, έκοβαν καυσόξυλα. Μόλις όλοι κάθονταν για να ξεκουραστούν ή να καπνίσουν, έτρεχα στο δάσος, μακριά από τη φωτιά, για να προσευχηθώ στον Θεό.
Μόλις με είδαν και γι' αυτό με έδεσαν σε μια σημύδα, και έβγαλαν τις μπότες μου. Το χιόνι έφτανε μέχρι το γόνατο. Στάθηκα εκεί μέχρι που το χιόνι έλιωσε κάτω από τα πόδια μου στο έδαφος. Νόμιζα ότι θα αρρωσταίνα και θα πέθαινα. Αλλά δεν έβηξα.
Από τότε, τα πόδια μου δεν είναι κρύα. Μπορούσα να περπατάω ξυπόλυτος όλη την ώρα, αλλά δεν θέλω να ντρέπομαι τους ανθρώπους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου