Ένα περιστατικό με τον π. Ντμίτρι Σμιρνόφ στον Ναό:
«Τελούνταν ο Ευχαριστιακός Κανόνας. Ο ιερέας αναφώνησε: «Αλίμονο στις καρδιές μας!..» Ο λαός προσευχόταν σε ευλαβική σιωπή.
Ξαφνικά, από τη μέση του μικρού ναού, γεμάτου κόσμο, ακούστηκε μια τραχιά ανδρική φωνή: «Εδώ προσεύχεστε, και έχω μια χειροβομβίδα στην τσέπη μου!.. Τώρα θα τραβήξω την περόνη - και θα πετάξετε όλοι στον αέρα!..» Πάγωσα από φρίκη.
Όντας δύο μέτρα μακριά από αυτόν τον επιθετικό, σκυθρωπό τύπο, κατάλαβα αμέσως καθαρά ότι δεν ήμουν καθόλου έτοιμος να πεθάνω...
Ο ιερέας διέκοψε τη λειτουργία και γύρισε απότομα να αντιμετωπίσει τον κόσμο, βρίσκοντας τον «ταραχοποιό» με τα μάτια του. «Αν θέλετε να μάθετε», είπε ο πατέρας Ντμίτρι, «δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία για όλους μας από το να εμφανιστούμε ενώπιον του Αναστημένου Χριστού τώρα... Προχωρήστε, τραβήξτε την περόνη, πυροδοτήστε τη χειροβομβίδα!»
Ο ιερέας ς δεν πήρε το ερευνητικό του βλέμμα από τον ξένο. Σαν πυγμάχος στο ρινγκ που κοιτάζει τον αντίπαλό του πριν από τον αγώνα. Πέρασε ένα τρομερό δευτερόλεπτο, μετά ένα άλλο... Ο χρόνος κύλησε ατελείωτα. Ανίκανος να αντέξει το μονομαχία, ο ξένος κουλουριάστηκε σαν μπάλα και - ξαφνικά έτρεξε έξω από την εκκλησία. Η Λειτουργία συνεχίστηκε. Με ένα πολύ ιδιαίτερο αίσθημα δακρύβρεχτης ευγνωμοσύνης προς τον Θεό, κοινώνησα, μεταξύ άλλων, των Αγίων Μυστηρίων του Χριστού..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου