ΟΛΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ.
Στην αγκαλιά των θετών πατέρων
«...Ενώ ήταν ακόμα μακριά, τον είδε ο πατέρας του και τον καλοπίασε, και έπεσε στον λαιμό του και τον φίλησε»... ( Λουκάς 15:20 ).
1.
Η ζωή στην αγκαλιά του Ουράνιου Πατέρα είναι πραγματικά μια μοναστική ζωή. Ένας μοναχός είναι ένας άσωτος γιος που έχει αφυπνιστεί, για τον οποίο όλα τα παρελθόντα, παρόντα και μέλλοντα έχουν συγχωνευθεί και παγώσει σε μια ατελείωτα μεγάλη στιγμή της πιο γλυκιάς αυτο-λησμοσύνης στο στήθος του Πατέρα...
Η κραυγή της μετανοημένης προσευχής είναι ακόμα στα χείλη, αλλά η καρδιά-καρδιά έχει ακούσει προ πολλού την απάντηση και έχει καταφέρει η ίδια να ανταποκριθεί με τη δική της κραυγή, μια κραυγή ευτυχίας από την εξαφάνιση στην ανεξιχνίαστη άβυσσο της συγχώρεσης και του ελέους του Θεού!..
10 Ιουλίου 1901
2.
Κινδύνεψα από έναν τρομερά ολέθριο πειρασμό για μένα... Και έκραξα στον Θεό με το αίμα της ψυχής μου, με ρυάκια από τα δάκρυά μου, με τον στεναγμό των κραυγών μου, και Αυτός, ο Ελεήμων, μου έτεινε χέρι βοήθειας και απελευθέρωσης, σωτηρίας και παρηγοριάς... Ω, Ευεργέτη της ζωής μου! Είθε να είναι πλέον δική Σου - ολοκληρωτικά και αμετάβλητα!...
1901
3.
Όπως ακριβώς ένας ιδιοκτήτης σπιτιού που έχει υποστεί την ατυχία μιας πυρκαγιάς αναζητά και προσπαθεί να χρησιμοποιήσει στα απομεινάρια της φωτιάς όλα όσα δεν έχουν ακόμη καταστραφεί εντελώς από την πυρκαγιά, έτσι κι εγώ έχω συγκεντρώσει από τις στάχτες του παρελθόντος πολλά που δεν έχουν χάσει την αξία και τη χρησιμότητά τους μέχρι σήμερα. Δεν είναι άχρηστο να τα φέρνω όλα αυτά στην προσοχή και να τα απαθανατίζω για μνήμη πριν από την αξέχαστη και μοναδική ημέρα ανανέωσης της ζωής μου με το μυστήριο της αγκαλιάς του Πατέρα!
1901
4.
Ελεήμων, παντοδύναμε Κύριε, που καταδέχτηκες να δείξεις τέτοια ανείπωτη καλοσύνη σε μένα, έναν αμαρτωλό και ανάξιο δούλο Σου, και να με καλέσεις από το σκοτάδι της άγνοιας στο φως της σοφίας και των διδασκαλιών Σου... Μεγάλωσέ με, Κύριε, προς δόξα του Αγίου Ονόματός Σου, προς όφελος της Αγίας Σου Εκκλησίας! Γέμισε την ψυχή και την καρδιά μου με τον φόβο του Θείου Σου, για να μην με εξαπατήσει ο εχθρός με τίποτα βρώμικο, ώστε να με στερήσει από την αγάπη και την καλοσύνη Σου και να με ρίξει στην άβυσσο της καταστροφής! Φύλαξέ με από κάθε βρωμιά σάρκας και πνεύματος, δώσε μου δύναμη και σθένος να συνεχίσω τη διδασκαλία μου! Μη μου αφαιρέσεις , Κύριε, Κύριε, το Άγιο Πνεύμα Σου, τον Πανάγαθο Παράκλητο και Δότη νοήματος! Ιδού, Κύριε: με όλη μου την καρδιά και με όλη μου την ψυχή, είμαι έτοιμος να Σε υπηρετήσω με αγάπη και χαρά, αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα - σύμφωνα με τον λόγο Σου - χωρίς τη χάρη Σου! Γι' αυτό, περιφρονώντας ευσπλαχνικά τις ανόητες και θρασύτατες αμαρτίες μου, που διέπραξε μέσα μου ο πονηρός εχθρός - βοήθησέ με, Κύριε, βοήθησε το αδύναμο δημιούργημά Σου να κάνει μόνο ό,τι Σε ευαρεστεί, να διακηρύττει επάξια το Άγιο Όνομά Σου, να δέχεται ταπεινά και επάξια και να εκπληρώνει την κλήση μου!.. Πληγώσε την κρύα καρδιά μου με την αγάπη Σου, για να Σε αγαπώ, τον Κύριό μου και Δάσκαλό μου, με όλη μου την ψυχή. με όλη μου την καρδιά και με όλη μου τη δύναμη και με όλο μου το νου! Ομολογώ, Γλυκέ μου, ενώπιόν Σου όλη μου την ασημαντότητα και όλη μου την αδυναμία και την ανοησία! Με όλη μου την καρδιά προσφέρω ευχαριστίες για τα αμέτρητα έλεός Σου και για τις τιμωρίες Σου για το καλό - για να μην χαθώ για πάντα. Γέμισε την καρδιά μου με ευλογημένη ταπεινότητα!.. Χάρισε την αδιάλειπτη μνήμη Σου, για να μπορώ πάντα να ευφραίνω τον εαυτό μου με την επίκληση του Γλυκότερου Ονόματός Σου! Χάρισέ μου δάκρυα μεταμέλειας και εγκάρδιας τρυφερότητας - για να πενθήσω και να ξεπλύνω τις ανομίες και τις αμαρτωλές πληγές μου, ώστε, καθαρισμένος και λευκασμένος από τη δροσιά της χάρης Σου, με δάκρυα ευγνωμοσύνης χαράς και εγκάρδιας αγάπης, να Σου φωνάζω με όλη μου τη μικρή ζωή: «Δόξα σε Σένα! Δόξα σε Σένα! Δόξα σε Σένα!...»
Στο σχολικό παγκάκι.
1895
5.
Αγία, Θαυμαστή, Ευλογημένη Κυρία, Αειπάρθενε Μητέρα του Θεού μου! Μη με απορρίψεις, τον άθλιο, τον ανάξιο!.. Μην αφήσεις την φτωχή και άτυχη ψυχή μου να χαθεί! Ανάστησέ με - παρόλο που έχω κατέβει στην κόλαση, βυθισμένη στα βάθη της αμαρτίας... Επισκίασέ με, προστάτευσε και φύλαξέ με με το άγιο πέπλο Σου! Χάρισέ μου δάκρυα μετάνοιας και τρυφερότητας! Φώτισε το σκοτεινιασμένο μυαλό μου με το φως των εντολών του Υιού Σου! Μάλωσε, φλόγισε την σκληρυμένη καρδιά μου με τη φλόγα της Θείας χάρης του Αγίου Πνεύματος! Ενίσχυσε το αμαρτωλό μου θέλημα από κάθε βρωμιά και ακαθαρσία και οδήγησε με στο δρόμο της σωτηρίας, ώστε το πνεύμα μου να αγαλλιάσει στον Θεό, τον Σωτήρα μου, ώστε η ψυχή μου να μεγαλύνει τον Κύριο και Εσένα, Άμωμε, Πολυεύσπλαχνε! Σπεύσε! Σώσε τους χαμένους, γιατί στη σωτηρία τέτοιων είναι η χαρά Σου, η ευτυχία Σου, η ευδαιμονία Σου!...
1895
6.
Ω, Εσύ, που μου έδωσες το θαυμαστό, ευγενικό Σου όνομα - Πρόδρομε του Κυρίου, Ουράνιε Προστάτη και Άγγελέ μου! Κάνε με μιμητή όχι μόνο του ονόματός Σου, αλλά και των θαυμαστών αρετών και κατορθωμάτων Σου! Ανύψωσε μέσα μου το πνεύμα που ήταν μέσα Σου - με τη συνεχή ανάμνηση της θαυμαστής Σου ζωής, τη συνεχή φαντασία του εμπνευσμένου και ασκητικού Σου προσώπου! Δεν υπάρχει μεγαλύτερος από Εσένα ανάμεσα σε εκείνους που γεννήθηκαν από γυναίκες! Γίνε τέτοιος για μένα και γίνε η βοήθειά Σου, η διδασκαλία Σου, η προστασία Σου!..
1895
7.
Δεν ξέρω αν είμαι προορισμένος για σωτηρία ή καταδικασμένος σε αιώνια βάσανα... Αλλά πρέπει να φοβάμαι αυτή την αβεβαιότητα, απελπισμένος για τη σωτηρία μου;... Είθε ο Κριτής και Θεός μου να με συγχωρέσει αν ηρεμήσω τον εαυτό μου με πίστη ότι Εκείνος, αν εγώ ο ίδιος δεν το αποτρέψω, μπορεί επίσης να ακυρώσει τον προορισμό Του για μένα, λαμβάνοντας υπόψη τη δακρυσμένη μετάνοια και προσευχή μου και, όπως η αρχαία Νινευή, να αλλάξει την κρίση Του για μένα σε έλεος, χωρίς να υποστεί από αυτό καμία αλλαγή στους αιώνιους νόμους της αλήθειας και του ελέους Του.
1895
8.
Τι θα προσφέρεις στον Θεό, τον Δίκαιο Κριτή, άθλια ψυχή μου, όταν είσαι γυμνή από το σώμα στο οποίο φωλιάζουν και ωριμάζουν τα πάθη σου σαν αποστήματα, όταν, έχοντας γυμνώσει το σώμα σου, το στερήσεις από αυτό το κάλυμμα και βλέπεις τον εαυτό σου όπως είσαι: δεν είναι το σώμα που σε τραβάει στην αμαρτία, αλλά εσύ ο ίδιος το κάνεις κινητό όργανο των άθλιων επιθυμιών και παθών σου. Κάθε επιθυμία σου - πάθος, κάθε παρόρμηση - δυσοσμία, κάθε κίνηση - βδέλυγμα - τότε δεν θα καλύπτεται από τίποτα, ακόρεστη, άσβεστη! Ω, πόσο αξιολύπητη θα είναι τότε, πόσο ανίκανη για πνευματική, αιώνια, ουράνια ζωή! Θα επισημάνεις τότε ότι ο Θεός σου δέχεται έστω και έναν στεναγμό, ελεεί έστω και με μία προσευχή και επιθυμία!; Ναι, Αυτός, ο Ελεήμων και Στοργικός, «σε μία ώρα χάρισε τον παράδεισο» στον συνετό ληστή, που φώναξε σε Αυτόν στο κατώφλι του θανάτου, και δικαίωσε εξίσου γρήγορα τον τελώνη, που αναστέναξε σε Αυτόν από τα βάθη της ψυχής του... Αλλά έδειξε το έλεός Του στον πρώτο επειδή στη θέση του η ειλικρίνεια και η δύναμη της προσευχής με λόγια δεν μπορούσαν μόνο να συνοδεύονται και να εκφράζονται με προσευχή στην πράξη. Και δικαίωσε τον δεύτερο επειδή η ειλικρίνεια και η δύναμη της προσευχής στην πράξη ήταν ήδη τέτοιες που καμία προσευχή με λόγια δεν ήταν ικανή να τις εκφράσει, ούτε κανένας στεναγμός και χτύπημα στο στήθος θα πρόσθετε τίποτα! Και είναι η θέση σας τέτοια ώστε αυτά τα παραδείγματα να είναι αρκετά για την παρηγοριά και την ηρεμία σας; - Είστε νέοι, δυνατοί, γεμάτοι ζωή και δύναμη για να παράγετε όλους τους καρπούς άξιους της μετάνοιας... Δείξτε ότι είστε έτοιμοι γι' αυτό! Προσελκύστε με αυτό τη χάρη του Θεού, η οποία σας περιμένει να απλώσετε τα χέρια σας σε αυτήν, να την επιθυμήσετε με όλη σας την καρδιά, και θα μπορούσε να σας τα χαρίσει όλα αυτά, έτοιμοι από καιρό να σας αγκαλιάσουν σε στοργικές αγκαλιές που ήταν κρυμμένες για τόσο καιρό!..
1895
9.
Εμείς, οι πιο ανάξιοι, χορτάτοι από αμαρτωλή γλυκύτητα, δεν έχουμε την ευκαιρία να βιώσουμε όλη τη γλυκύτητα της πιο αγνής αγάπης για τον Κύριο. Για εμάς μπορεί να ειπωθεί ακριβώς αυτό που είπε ο διάβολος για τον Ιώβ: «Μήπως ο Ιώβ λατρεύει τον Κύριο μάταια;...» ( Ιώβ 1:10 ). Έτσι κι εμείς: «Μήπως αγαπάμε μάταια, αν ακόμα αγαπάμε τον Κύριο;...» Αλλά - όταν αγαπάμε, τότε η αγάπη μας δεν μπορεί παρά να χάσει μεγάλο μέρος της αξίας και της αγνότητάς της, δηλαδή, στη συνείδηση ότι δεν αγαπάμε μάταια, ότι είμαστε απλήρωτοι οφειλέτες ενώπιόν Του, ότι δεν μπορούμε παρά να Τον αγαπάμε, πρέπει να Τον αγαπάμε για το γεγονός ότι μας χαρίζει τέτοιες ευλογίες, μας συγχωρεί τόσο αμέτρητες και τόσο μεγάλες αμαρτίες. Αλλά - ω, πόσο σπάνιες ανάμεσά μας είναι τόσο ευλογημένες ψυχές για τις οποίες η αγάπη για τον Κύριο δεν είναι μόνο ένα υποχρεωτικό καθήκον με κάποιο τρόπο και η ανταπόδοση αυτού που οφείλεται, αλλά - η ίδια η πιο αγνή θυσία, το δώρο μιας εντελώς δωρεάν, ανιδιοτελούς προσφοράς, έστω και στη συνείδηση του «Δικού Σου», αλλά τουλάχιστον χωρίς την παραμικρή σκιά ιδιοτέλειας και υποχρέωσης.
1906
10.
Αγαπώ ή – λατρεύω τη ζωή με σεβασμό, επειδή είναι το κατώφλι της αιώνιας ζωής, επιθυμητής, ευλογημένης! Φοβάμαι και τρέμω τον θάνατο, επειδή είναι το τέλος όλων των πιθανών κατορθωμάτων, με τα οποία επιβάλλεται η είσοδος στη Βασιλεία των Ουρανών! Είθε να ευαρεστηθεί το άγιο και πανάγαθο θέλημά Σου, Κύριε, να παρατείνετε τη ζωή μου, αλλά όχι για την αύξηση της αμαρτίας και των κακιών, αλλά για την απόκτηση όλων των καρπών της πίστης και της αγάπης προς Εσένα! Είθε να μην βρεθώ έξω από το δωμάτιό Σου – για την αμέλεια, τη χαλάρωσή μου, την αγάπη της αμαρτίας!.. Χάρισε, Κύριε, τουλάχιστον το τέλος της ζωής μου – χριστιανικά καλό, όχι επαίσχυντο, ειρηνικό! Είθε ο τελευταίος μου αναστεναγμός να είναι ένας αναστεναγμός μεταμέλειας για τις αμαρτίες μου! Ας είναι η τελευταία μου πράξη το ευλαβικό σημείο του σταυρού, η τελευταία μου φωνή αυτή η πολυπόθητη φωνή: «Μνήσθησί μου , Κύριε , στη Βασιλεία Σου !..» « Κύριε! Δέξου το πνεύμα μου εν ειρήνη!»
1896
11.
Μέχρι πότε – Κύριε! – θα αφήνεις την αμαρτία να εργάζεται, να μαραζώνει στα πάθη; Ελέησέ με, Πράε μου, Αγάπα με, Γρήγορε στην Υπακοή! Είσαι Αγάπη : αγάπα με! Είσαι Αλήθεια: φώτισέ με! Είσαι Δύναμη: ενδυνάμωσέ με! Είσαι Αγιότητα: αγίασέ με! Είσαι Τριηλιακό Φως: αναζήτησε, καθάρισε και φώτισέ με!..
1896
12.
Αποκάλυψέ μου τον Εαυτό σου, Κύριε, στα θαυμαστά έργα της δημιουργίας Σου και στα θαυμαστά πεπρωμένα της πρόνοιάς Σου! Αποκάλυψέ τον Εαυτό σου στις τρομερές προφητείες της δύναμής Σου και στα ήσυχα αεράκια της απέραντης πραότητας και καλοσύνης Σου! Αποκάλυψέ τον Εαυτό σου στις χαρούμενες ιστορίες των πραγματικά τυχερών και στις συγκινητικές ιστορίες των άτυχων που υποφέρουν! Αποκάλυψέ τον Εαυτό σου στην παρηγοριά των λαμπρών έργων των χεριών του ανθρώπου και στη θλίψη των σκοτεινών έργων της κακίας του! Αποκάλυψέ τον Εαυτό σου στο χαμόγελο ευτυχίας εκείνων που ευλογούνται από Εσένα και στην κραυγή θλίψης εκείνων που απορρίπτονται από Εσένα! Αποκάλυψέ τον Εαυτό σου στην ευημερία εκείνων που σε αγαπούν και στην ανατροπή εκείνων που σε παρακούουν με θράσος! Αποκάλυψέ τον Εαυτό σου στις πράξεις της αγάπης Σου για την ανθρωπότητα και στις τρομερές επισκέψεις της δίκαιης οργής Σου! Αποκάλυψέ τον Εαυτό σου - σε μια δίψα για κάθε τι καλό και άγιο και σε αποστροφή για κάθε τι κακό και ακάθαρτο! Αποκάλυψέ τον Εαυτό σου - σε ευχαρίστηση για κάθε τι αιώνιο και άφθαρτο και στη γνώση της κενότητας κάθε τι μάταιου και φευγαλέου! Αποκάλυψέ μου τον Εαυτό Σου – σε ξαφνικές γλυκές εκπλήξεις της χάρης του πνεύματός Σου και στην ανεξήγητη λαχτάρα της καρδιάς μου! Αποκάλυψέ μου τον Εαυτό Σου – σε εκρήξεις ζήλου για κάθε αλήθεια και ευσέβεια και στην προσεκτική αποφυγή κάθε κολακείας και ανομίας! Αποκάλυψέ μου τον Εαυτό Σου, Αγαθέ Ποιμένα και Παράκλητε της ψυχής μου, σε χαριστικές παρηγοριές και χαρίσματα της επιθυμητής ποιμαντικής διακονίας, σε κόπους για τη φροντίδα της σωτηρίας των αγαπημένων σε Σένα ανθρώπινων ψυχών, σε εκδηλώσεις της χάρης Σου δύναμης και της άπειρης αγαθότητάς Σου μέσω της αναξιότητάς μου. Αμήν.
1896
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου