Ό φύλαξ Άγγελος με διέσωσε
30-1-1954
...Ενθυμούμαι όταν ήμουν μικρός, επιστρέφων πότε μόνος μου από τι πατρικό κτήμα εις το χωρίον, περί την δύσιν του ηλίου, εξεπήδησεν από μίαν έλαίαν, η οποία είχε μεγάλη κουβάλα, ένας δαίμων άγριος την όψιν, χαλκοπράσινος, με ξεσχισμένα ιμάτια, με κέρατα εις την κεφαλήν και, πλησιάσας έως 5-6 μέτρα, έρριπτε εναντίον μου βροχή λίθων, οι όποιοι έπιπτον άλλοι έμπροσθεν των ποδών μου, άλλοι περνούσαν ως σφαίρα δεξιά και αριστερά της κεφαλής μου και όλου του σώματός μου, άλλ' ο Θεός με διεφύλαξε χωρίς να μου εγγίση κανείς λίθος. Ό Ουράνιος Πατήρ με διεφύλαξε και εντεταλμένος Άγγελος, ο φύλαξ εκάστου άνθρωπου χριστιανού, με διέσωσε. Μόνον ένας σκύλος πού ήτο μαζί μας στην οικία μας, εκείνον κτύπησε ένας λίθος εις τον πόδα και έμεινε χωλός. Τόση είναι ή κακία, ή μανία και ή λύσσα του παγκακίστου εχθρού, δι' ο και ανθρωποκτόνος λέγεται, αλλά και ή φιλανθρωπία και ή αγάπη του αγαθού και καλού μας Ουρανίου Πατρός είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερα και δεν μας εγκαταλείπει... Έχετε θάρρος, ελπίδα και αγάπη προς τον Σωτήρα και Θεόν ημών. Μεταδώσατε και μεταλαμπαδεύσατε ταύτας τάς αρετάς και εις το τέκνον σας και μη φοβηθήτε, μη δειλιάσετε από φόβου νυκτερινού και από συμπτώματος δαιμονίου μεσημβρινού και πάσης άλλης παγίδος του εχθρού. Προσεύχεσθε δε μετά πίστεως και συντριβής καρδίας και ταπεινώσεως, και λέγετε την Κυριακήν προσευχήν, το «... μη είσενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τον πονηρού». Ή προσευχή μετά της ταπεινοφροσύνης καθίστα αχρήστους τάς καθ' ημών παγίδας του εχθρού, τον όποιον ο Κύριος να κατάργηση και αξίωση ημάς και πάντας της ουρανίου και ατελεύτητου Αυτού ζωής και Βασιλείας. Αμήν. Ή καθαρά προσευχή, κατά τον θείον Χρυσόστομο, είναι φυγαδευτήριον των δαιμόνων, θησαυροφυλάκιον των χαρισμάτων του Άγιου Πνεύματος....
... Μετά την ανάγνωσιν της επιστολής σας επετάσθην υπό των πτερύγων της πατρικής αγάπης και ήλθον εις Θεσσαλονίκην και σας είδον, είτε εν σώματι, είτε εκτός σώματος ήλθον ουκ είδον. Ό Θεός όστις είναι όλος αγάπη οίδεν. Εγώ εν μόνον οίδα ότι ειμί θνητός και μετ' ολίγον θα αναχωρήσω εκ της πρόσκαιρου ζωής και πατρίδος και θα μεταβώ εις την ατελεύτητον και ουράνιον, και, επειδή σας αγαπώ, επιθυμώ να έλθετε εκεί όπου θα υπάγω να είμεθα μαζί.
Σας δίδω την τελευταίαν μου πατρικήν συμβουλήν ή οποία είναι συμβουλή του Ουρανίου Πατρός ημών:
«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι κάγώ αναπαύσω υμάς», λέγει ο Κύριος... Εγώ λοιπόν, μόλις λάβω την πρόσκλησιν, θα αναχωρήσω. Υμείς, αγαπητά μου πνευματικά τέκνα... φροντίσατε να γίνετε πράοι και ταπεινοί τη καρδία δια να εύρητε ανάπαυσιν αιώνιον....
Μετά πατρικής αγάπης και ευχών εγκαρδίων ο πνευματικός σας πατήρ Άρχιμ. Φιλόθεος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου