Μετά από όσα επιτυχή έγραψε ή θυγατέρα του μακαριστού πλέον Κωνσταντίνου, κ. Νίκη Κατσιάπη, ας επιτροπή μια ανάλογη συνέχεια, τιμώντας την μνήμη του και την εν γένει προσφορά του.
Αξιώθηκα να γνωρίσω εκ του συστάδην τον αείμνηστο Κωνσταντίνο κάργια αρκετό χρονικό διάστημα να έχω μαζί του μια ποικίλη συνεργασία. Υπέροχος καθ' όλα άνθρωπος, ενθουσιώδης, σταθερός και υπεύθυνος. Αταλάντευτος σε θέματα πίστεως - Ορθοδοξίας, οπού με θέρμη ψυχής άοκνος και αεικίνητος πάσχιζε να προωθείται ο λόγος του Θεού και τα ανάλογα έντυπα. Προκειμένου να συμβάλει, να εξυπηρετήσει σε έργο προσφοράς, ξεχνούσε τα του οίκου του, τα ατομικά του. Μέρος του σπιτιού του διέθετε για λόγο Θεού και παράλληλα είδος αποθήκης χριστιανικού και φιλανθρωπικού υλικού, γεγονός πού δεν ανήκει στα εύκολα, αφού προϋποθέτει το πνεύμα της θυσίας.
Επί πλέον, λόγω γνώσεων αλλά και ποικίλης πείρας ήταν ικανός για πολλά, όντως δεξιοτέχνης, έπιαναν τα χέρια του κατά το κοινώς λεγόμενο, θυσιάζοντας και το αμάξι του σε έργα προσφοράς και σε ποικίλες ανάγκες. Όπου εκαλείτο να προσφέρει να συμβάλει ήταν άκρως εξυπηρετικός, δεν γνώριζε το όχι. Στον τομέα αυτό θα έλεγα παραμένει ατίμητος, και φυσικά εκαλείτο άνευ αποδοχών Εκεί, όμως, πού τον έζησα και άκρως συνεργαστήκαμε, ήταν όταν το 1992 την περίοδο των Χριστουγέννων, πήγαμε για 15 περίπου ήμερες για έργο Θεού - προσφοράς στους πονεμένους και πάσχοντας αδελφούς βορειοηπειρώτες. Συγκεκριμένα στην Άρτα Αύλώνος Αλβανίας —και όχι μόνο— με πολλές εκατοντάδες κατοίκους την εποχή εκείνη. Ενώ πήγαμε προγραμματισμένα το ταξίδι δεν ήταν εύκολο. Εγκυμονούσε και κινδύνους τότε, κυρίως για κληρικούς. Οδηγός αυτός με φορτηγό, πού διέθεσε το Ίδρυμα «Απόστολος Βαρνάβας», γεμάτο με ποικιλία αγαθών σε ρουχισμό, τρόφιμα, αλλά και πνευματικό υλικό. Φλογερός και ενθουσιώδης ο Κωνσταντίνος συνέδραμε τα μέγιστα, ώστε ή εκεί μετάβαση μας να στεφθεί με επιτυχία. Φυσικά με την άδεια του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, πέραν του τελετουργικού τελέσθηκαν γάμοι και πάμπολλα βαπτίσια. Θέλοντας να προσφέρει κάτι και για ευλογία της οικογενείας του, κατόπιν προτάσεως δέχθηκε και έγινε νονός 4 παιδιών άβάπτιστων μιας εκεί οικογένειας. Μεγάλα σχετικά τα παιδιά, δέχτηκαν και έβαλε τα ονόματα των δικών του παιδιών. Αλησμόνητες και συγκινητικές οι στιγμές, πού ζήσαμε σε εκείνο το σπιτικό. Τα παιδιά αυτά ήλθαν στη συνέχεια στην Ελλάδα και τα μέγιστα τα βοήθησε. Το ψυχικό δέσιμο παρέμεινε. Ή όλη του εκεί παρουσία ενθουσίασε και με ορισμένα άτομα κράτησε μια συνέχεια.
Ως ζωντανός πιστός ο Κωνσταντίνος κυρίως και προπαντός ζούσε την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Φρονούμε ότι εκ των πολλών κόπων αγάπης, από τον δωροδότη Κύριο είναι ψυχικά αναπαυμένος στη «χώρα» του Φωτός. Ως κληρικός δεν θα πάψω να τον μνημονεύω, έχει τόσο βαθειά τοποθετηθεί μέσα μου.
Άρχιμ. Νεκτάριος Ζιόμπολας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου