Πείτε μας κάτι για την νέα εποχή, η οποία δυστυχώς γίνεται αισθητή και στην Ρουμανία.
Δεν ζω στην Αφρική, αλλά νομίζω ότι στην Αφρική όταν βλέπεις έναν ελέφαντα να έρχεται προς εσένα τον βλέπεις καλά και περίπου ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Όταν βλέπεις ένα σύννεφο από ακρίδες δεν ξέρεις πώς ακριβώς θα είναι, αλλά φτάνουν παντού. Η διαφορά είναι ότι η νέα εποχή είναι μια πνευματική κατάσταση η οποία μπαίνει παντού κατά ένα ύπουλο τρόπο. Υπάρχει ένα κίνημα της Νέας Εποχής. Δεν υπάρχει ένα δικός της ιδρυτής. Αλλά αυτό το κίνημα ενδιαφέρεται για το ανατολικό πνεύμα, για τη μαγεία και για όλα τα πράγματα, ανακατεμένα με την ψυχρότητα για την χριστιανική πίστη ενώ είναι δεμένα λίγο και με την αστρολογία. Πιστεύουν ότι η ανθωπότης θα μπει σε μια Νέα Εποχή, στην οποία όλα τα θετικά στοιχεία, απ' όλες τις θρησκείες του κόσμου, θα σχηματίσουν μια νέα θρησκεία στην οποία οι πνευματικές ικανότητες του ανθρώπου θα αναπτυχθούν πολύ. Η δυσκολία είναι, ότι υπάρχει ένα μεγάλο μείγμα από καλά και κακά στοιχεία.
Παράδειγμα, μέσα στα καλά στοιχεία, είναι να γνωρίζεις ορθολογιστικά ότι πρέπει να ξαναανακαλύψουμε το σύμβολο. Την έννοια του συμβόλου. Τα στοιχεία, τα οποία συμπληρώνουν αυτό που έλεγα πριν είναι η ανακάλυψη του θείου και η επιθυμία να ζεις πιο κοντά στη φύση. Όλα αυτά τα στοιχεία, εγώ τα ονομάζω θετικά. Ενθαρρύνουν τους ανθρώπους, οι οποίοι μπαίνουν σ' αυτό το ρεύμα της Νέας Εποχής. Δυστυχώς, όμως, μπαίνοντας σ' αυτό το ρεύμα οι άνθρωποι, γίνονται δούλοι σε πολλές ψεύτικες πνευματικότητες. Κι εδώ η Ορθοδοξία μπορεί να έχει ένα μεγάλο ρόλο επειδή είναι η πιο καλά τοποθετημένη, σε σχέση με τον καθολικισμό και τον προτεσταντισμό, για να κάνει τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των πνευμάτων. Έλεγα ότι αυτοί οι άνθρωποι γίνονται θύματα της Νέας Εποχής, αλλά πολλάκις δεν είναι θύματα στο σύνολο. Στις πνευματικές τους αναζητήσεις τους οδηγεί συχνά η αλαζονεία. Και αυτό είναι τελείως διαφορετικό από την χριστιανική οδό, στην οποία βαδίζουμε με αληθινή μετάνοια και ταπείνωση. Οπότε, σαν συμπέρασμα, φοβάμαι ότι η Νέα Εποχή είναι το κίνημα του Αντίχριστου.
Τι άλλο μπορείτε να μας πείτε για τη Νέα Εποχή;
Είναι αδύνατον να προσδιορίσεις τη Νέα Εποχή. Πιο πολύ είναι μια πνευματική κατάσταση, με την οποία συμπίπτει το πνεύμα του Αντίχριστου. Είναι η ιδέα ότι τελικά Ο Χριστιανισμός είναι ξεπερασμένος. Και υπάρχει ανάγκη να ενωθούν τα πιο σπουδαία στοιχεία απ' όλες τις θρησκείες του κόσμου, οπότε η Νέα Εποχή δεν απορρίπτει, ευθέως τον Χριστό, αλλά Τον παραμορφώνει ολοκληρωτικά. Εγώ πιστεύω ότι αυτό το κίνημα στις ρίζες του είναι κίνημα χωρίς σύνορα, βρίσκεται στην ιστορία της εκκλησίας, με το όνομα Γνωστικισμός, γνωστικός. Γνώση δεν είναι μια υλιστική κατάπτωση αλλά πνευματική και μετά από μια περίοδο υλιστικής πτώσης ο άνθρωπος επιστρέφει προς την πνευματικότητα, χωρίς να καταλάβει ότι υπάρχουν πολλά πνεύματα, τα οποία δεν είναι το Αγιον Πνεύμα. Η προϊστορία του κινήματος συνδέεται με τις ανατολικές θρησκείες. Πάρα πολλοί χριστιανοί βαπτισμένοι σήμερα στην Δύση έχουν γυρίσει την πλάτη στον Χριστιανισμό, και έχουν αγκαλιάσει τον Βουδισμό, ή διάφορες μορφές της γιόγκα. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις δεν είναι δυνατές, παρά μόνο εκεί που το Χριστιανικό βίωμα έχει αδυνατίσει. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι για να ζήσουν την αληθινή τους ζωή πρέπει να ζητάνε λύσεις εκτός του Χριστιανισμού, παρά τις υπερβολικές τεχνικές του μοντερνισμού, οι άνθρωποι ζητάνε μια απλή ζωή, μια φυσική τροφή. Όλα αυτά είναι αληθινά. Ερχόμαστε από μια μονή, η οποία υπάρχει εδώ και 34 χρόνια. Ο ιδρυτής της Μονής ο π. Σωφρόνιος, ήταν μαθητής του Αγίου Σιλουανού, ο οποίος ήταν μοναχός στο Άγιο Όρος. Ο π. Σωφρόνιος ήλθε στη Δύση, στο Παρίσι το 1947 για να εκδώσει τα γραπτά του πνευματικού Του. Ο Άγιος Σιλουανός έχει αγιοποιηθεί πριν 5 χρόνια. Από την Γαλλία φύγαμε για Αγγλία. Στην αρχή είμαστε μόνο 5. Τώρα είμαστε 25 μοναχοί. Αυτό σας φαίνεται λίγο όταν ζεις στην Ρουμανία, αλλά για τη Δύση, είναι πάρα πολύ. Είναι μικρή κοινότητα, δηλαδή υπάρχουν 2 Μονές. Η μια δίπλα στην άλλη και η μια είναι γυναικεία. Αλλά τις ακολουθίες τις κάνουν μαζί. Είμαστε από 12 διαφορετικές χώρες. Υπάρχει πρόβλημα, όσον αφορά τη γλώσσα. Αλλά τις ακολουθίες γενικά τις κάνουμε στην Αγγλική, Σλαβική και Ελληνική, καμιά φορά και στην Γαλλική γλώσσα. Η λειτουργική μας ζωή έχει ως βάση τη Θεία λειτουργία και την ευχή Του Ιησού. Εμείς λέμε την ευχή του Ιησού με ολόκληρη την κοινότητα. Ένα άτομο προφέρει την προσευχή μεγαλόφωνα και οι υπόλοιποι ακούν και αυτή η φωνή μπορεί να γίνει σε διάφορες γλώσσες. Ο ιδρυτής της Μονής σας ο π. Σωφρόνιος επιμένει οι μοναχοί της Μονής μας να έχουν ένα θεολογικό σύστημα. Αυτό το γεγονός δεν είναι απαραίτητο, για την ίδια την πνευματική ζωή. Ο Άγιος Σιλουανός ήταν ένας άνθρωπος υπερβολικά απλός. Είχε πάει μόνο 2 χειμώνες στο σχολείο, στη Ρωσία, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε για να γίνει ένας μεγάλος άγιος. Εμείς που ζούμε σ' αυτόν τον αιώνα πρέπει να έχουμε θεολογική παιδεία για να μπορούμε να κάνουμε ένα διάλογο με το περιβάλλον. Πιστεύω ότι οι συνθήκες με τις οποίες ζείτε εσείς, είναι καλύτερες από πνευματική άποψη, αλλά δεν είναι τελείως διαφορετικές οπότε η συμβουλή μου είναι να προσεύχεστε και να μελετάτε.
Τι συνέπειες μπορεί να έχει το φαινόμενο Νέα Εποχή, για το μέλλον;
Σαν ονομασία η Νέα Εποχή, είναι ένα φαινόμενο σχετικά καινούργιο, αλλά έχει ρίζες πολύ πιο παλιές. Έχει σχέση με τις επιρροές των Ανατολικών θρησκειών οι οποίες είναι το αποτέλεσμα της εξασθένησης της χριστιανικής πίστεως. Εκεί που η χριστιανική θρησκεία είναι ζωντανή, πιστεύω ότι η Νέα Εποχή, δεν έχει καμία επιρροή. Η Νέα Εποχή είναι ένα είδος πνευματικής αναζήτησης, για εκείνους, που έχουν χάσει τις Χριστιανικές τους ρίζες, που έχουν απομακρυνθεί από την Εκκλησία. Εδώ πρέπει να κάνουμε μια διάκριση επειδή έχουν και θετικά στοιχεία και αρνητικά. Μέσα σ' αυτό το πνευματικό κενό, ας πούμε, στο οποίο ζούμε υπάρχει μια αναζήτηση το να ξεπερνάς, δηλαδή, με τον ορθολογισμό, μια μορφή ζωής, πάρα πολύ υλιστική. Επίσης, υπάρχει ξανά η ανακάλυψη του ιερού νοήματος. Όλα αυτά τα στοιχεία είναι θετικά μεταξύ τους. Αλλά όταν κατευθύνονται προς αυτήν την μορφή της Νέας Εποχής, τότε απομακρύνονται ολοκληρωτικά από την Εκκλησία. Είναι μια πνευματική αναζήτηση, στην οποία ο άνθρωπος θέλει να γίνει Θεός, μέσα από τον ίδιο τον άνθρωπο. Οπότε στην πραγματικότητα αυτή είναι μια μορφή γνωστικισμού, η οποία μπορεί να προχωρήσει μέχρι να πάρει μορφή ειδωλολατρίας. Παράδειγμα, η λατρεία της φύσης, της αστρολογίας, της μαγείας και όλες οι μορφές της ανατολικής πνευματικότητας και των «πιστεύω» τα οποία είναι πολύ απόμακρα από την πνευματική παράδοση
των ορθόδοξων χωρών. Η πνευματική Χριστιανική οδός θέτει στο κέντρο της το Θεανθρώπινο Πρόσωπο του Χριστού, χωρίς καμία σχετικότητα και χωρίς καμία αφομοίωση από άλλους «διδασκάλους» της ανθρωπότητας. Υπό την ιδιότητα Του σαν Θεός που έγινε άνθρωπος, ο Χριστός είναι απόλυτα πρωτότυπος. Όσο καιρό η Νέα Εποχή ζητά να δημιουργήσει ένα είδος παραθρησκίας με στοιχεία δανεισμένα από διαφορετικές θρησκείες, σε ένα είδος πλήρους συγκροτήματος;
Και αυτά για μας τους Χριστιανούς, είναι μια προσβολή πολύ επικίνδυνη. Μπορείς να λες «εγώ είμαι Χριστιανός» και συγχρόνως να υιοθετείς μια νοοτροπία χαρακτηριστική της Νέας Εποχής ... Και κατ' αυτόν τον τρόπο θα γίνεις εξωτερικά - τυπικά Χριστιανός αλλά με τον τρόπο που σκέφτεσαι, που ενεργείς, με τον τρόπο που προσεύχεσαι, ζεις σε ένα κόσμο εντελώς διαφορετικό από τον Χριστιανισμό. Εμφανίζεται μια κατάσταση απόλυτου ατομικισμού, ατομικότητας και τότε ζούμε ένα είδος (SUPER MARKET) μεγάλης αγοράς που ο καθένας κατασκευάζει τη μικρή του προσωπική θρησκεία. Παίρνεις λίγο από εδώ, λίγο από εκεί και κάνεις τη δική σου «Ρώσικη σαλάτα». Όλα αυτά αντιστοιχούν στην μοντέρνα νοοτροπία η οποία στην ουσία της περιφρονεί την παράδοση. Και ο καθένας, αν περιφρονεί κάθε τύπο, κάθε παράδοση, νομίζει ότι νοιώθει ικανός να ρυθμίζει τον εαυτό του.
Ποια είναι η στάση σας στην Νέα Εποχή;
Η νέα εποχή είναι μια έκφραση αρκετά καινούργια. Περιέχει μια πραγματικότητα αρκετά δύσκολα να την προσδιορίσεις. Εκφράζει ειδικά μία πνευματική χαλάρωση η οποία μπορεί να εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Στο μέτρο στο οποίο ο Χριστιανισμός έχει χαλαρώσει αρκετά στη σύγχρονη μας κοινωνία παρατηρούμε, ότι η θέση του είναι προοδευτικά πιασμένη από ένα πλήθος θρησκευτικών ρευμάτων τα οποία δημιουργούν στον άνθρωπο μία πνευματική ανάπτυξη χωρίς προηγούμενο. Αυτό το γεγονός άρχισε μέσα από τις αντίχριστες ανατολικές θρησκείες. Στη Δύση παρατηρούμε μία αληθινή προσέλκυση προς το Βουδισμό, τη Γιόγκα και άλλες πνευματικές μορφές και τεχνικές του είδους. Αναπτύσσεται, επίσης, η αστρολογία, η λατρεία του χρόνου, η μαγεία, η πίστη στη μετενσάρκωση και πολλά άλλα πιστεύω. Όλα αυτά είναι περισσότερο ή λιγότερο στην επικαιρότητα. Το καινούργιο είναι ότι συγκεντρωμένα όλα αυτά έχουν ως κάτι κοινό μία συνολική στάση που σημαίνει εν συντομία ότι η ανθρωπότητα μπήκε σε μία καινούργια εποχή, την εποχή του υδροχόου, μετά την εποχή του ιχθύος. Μέσα σ' αυτήν την εποχή ο άνθρωπος θα γνωρίσει μία μοναδική εξέλιξη, πρωτότυπη. Κατά βάθος αυτό είναι μία μορφή της σύγχρονης «προόδου», που την εφαρμόζουν στην πνευματικότητα. Μιλάνε για διανοητική τεχνική κοινωνική πρόοδο, αλλά εδώ έχεις να κάνεις με ένα είδος πνευματικής μετάλλαξης του ανθρώπου. Έτσι μας διδάσκουν ότι γεννιέται μία καινούργια θρησκεία, η οποία θα χρησιμοποιεί τα καλύτερα στοιχεία απ' όλες τις θρησκείες του κόσμου. Και αυτή η καινούργια θρησκεία θα αντικαταστήσει όλες τις άλλες. Δεν θα εγκαταλείψουμε το Χριστό αλλά θα τον καταλαβαίνουμε από μια άλλη όψη, διαφορετική από αυτήν που μας έχει παρουσιάσει η εκκλησία. Αυτό το κίνημα έχει και θετικά στοιχεία. Γι' αυτό πολλούς ανθρώπους τους ελκύει αυτό το είδος μετάλλαξης του ανθρώπου από μια πνευματικότητα στην οποία θα φτάσει χωρίς μεγάλο κόπο. Σας είπα πριν ότι αυτό που με τράβηξε στην Ορθοδοξία είναι η ιδέα της αγιότητας.
Η Χριστιανική αγιότητα περνάει από μετάνοια και σταύρωση αλλά ο άνθρωπος σήμερα δεν θέλει ούτε να υποφέρει ούτε να μετανοήσετε. Η νέα εποχή έρχεται και λέει: Κοίτα θα εξελιχθείτε πνευματικά χωρίς να είναι ανάγκη να υποφέρετε ή να μετανοείτε. Με λίγα λόγια αυτός είναι ο πειρασμός πού δέχθηκε ο Αδάμ, από το φίδι, στον παράδεισο. Εδώ μιλάμε για το θεμέλιο της ανθρώπινης φύσης, επειδή τον άνθρωπο τον δημιούργησε ο Θεός για να γίνει όμοιος με Αυτόν. Αλλά υπάρχουν δύο δρόμοι: ένας είναι, που ο Θεός ο ίδιος έγινε άνθρωπος και μας έδειξε ότι αυτός είναι η Οδός και η Ζωή. Αν θέλουμε να αποκτήσουμε τη λύτρωση και να γίνουμε όμοιοι με Αυτόν πρέπει να ακολουθούμε το παράδειγμα Του και να τηρούμε τις εντολές Του. Η νέα εποχή μας δείχνει άλλη οδό: «κοιτάξτε, θα είσθε Θεοί, χωρίς να είναι ανάγκη να περάσετε από τη σταύρωση». Αυτοί βρίσκουν μέσα στον άνθρωπο μία μεγάλη απήχηση για την διδασκαλία τους, επειδή από την μία είναι αλήθεια ότι εμείς πρέπει να γίνουμε όμοιοι με το Θεό, Αλλά ο άνθρωπος ξεπεσμένος στην αμαρτία δεν έχει τη δύναμη και δεν νοιώθει την ανάγκη να δεχθεί τον πόνο γι' αυτό, κι επειδή μου ζητάτε την γνώμη μου για την Νέα Εποχή, αυτό το φαινόμενο είναι στην εποχή μας ο πιο μεγάλος κίνδυνος της Χριστιανικής μας ζωής.
Η οργάνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει καμία επιρροή πάνω στους ορθόδοξους λαούς της Ευρώπης;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισε από την οικονομική πλευρά και εξελίσσεται όλο και περισσότερο από πολιτική άποψη. Και είναι δύσκολο να καταλάβουμε πού θα φθάσει Πιστεύω ότι ανεξάρτητα από τις πολιτικές μορφές που θα πάρει η Ευρωπαϊκή Ένωση ο κόσμος έχει γίνει μικρός. Μέσα από τα ταξίδια, μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι ιδέες κυκλοφορούν όλο και περισσότερο. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα πάνω στην ορθοδοξία, αυτό είναι πραγματικά δύσκολο να το ξέρω. Η Ορθοδοξία είναι μια ισχυρή μειονότητα και είναι αλήθεια ότι μία άλλη κοινή ιδεολογία μπορεί να επηρεάσει την Ορθοδοξία. Αλλά αυτό το είδος της επιρροής οτιδήποτε κι αν είναι, εμφανίζεται ανεξάρτητα από τις πολιτικές και οικονομικές δομές. Υπαινίσσομαι ήδη το κίνημα, τη νέα εποχή, και αυτό το κίνημα είναι ανεξάρτητο από τον πολιτικό και οικονομικό κόσμο.
Η Νέα Εποχή έχει καμία σχέση με τη μασονία;
Πολύ δύσκολο να προσδιορίσουμε τη νέα εποχή. Δεν είναι ένα πνευματικό ρεύμα μεταξύ άλλων. Αλλά μάλλον μία πνευματική κατάσταση, η οποία συμπεριλαμβάνει ολόκληρη σειρά από πνευματικά ρεύματα και αυτή η πνευματική κατάσταση διασκορπίζεται παντού ακόμα και εναντίον του εαυτού της. Και χωρίς να το καταλάβει κανείς μας καταλαμβάνει αυτή η κατάσταση. Πιστεύω ότι είναι μια επανέκδοση του μύθου της προόδου, αλλά όσον αφορά την μετάλλαξη, την μεταβολή του ανθρώπου. Υπάρχει σ' αυτό το κίνημα μια επίγνωση όσον αφορά τα όρια του δυτικού πολιτισμού.
Εδραιωμένα στην ορθολογιστική τεχνική και τον γνήσιο ανθρωπισμό. Και θέλουν να σπάσουν αυτά τα όρια για μία επικοινωνία με την φύση, με τον κόσμο, μία επανανακάλυψη του θείου ως συμβόλου ενός απλού τρόπου ζωής. Από αυτήν την άποψη μπορούμε να πούμε ότι η νέα εποχή είναι ένα φαινόμενο που μας προκαλεί. Δυστυχώς όμως δεν σταματάει εδώ, αλλά εξελίσσεται σε μία πνευματικότητα εντελώς ξένη από το Χριστό.
Τον Χριστό τον έχουν υποβαθμίσει σαν το μεγαλύτερο μαέστρο της πνευματικότητας. Και όλα αυτά είναι μία πλήρης παραμόρφωση του Χριστιανισμού. Όλα αυτά είναι πραγματικά, η επαναφορά του παλαιού ονείρου, της ανθρωπότητας. Του ανθρώπου ο οποίος θέλει να γίνει Θεός χωρίς Θεό, με διάφορες τεχνικές και πνευματικές μεθόδους οι οποίες είναι ξένες με τον Χριστό. Η βασιλική οδός της λύτρωσης είναι η μετάνοια.
Η εκκλησία μας αυτό το εκφράζει με προσωπικό τρόπο στην ευχή του Ιησού: «Ελέησόν με τον αμαρτωλό». Και η βασίλισσα της αρετής είναι η ταπείνωση. Αντιθέτως, στην Νέα εποχή ο άνθρωπος προσπαθεί να αναπτύξει τις πνευματικές του ικανότητες δια του εαυτού του. Αυτές τις ιδέες τις στηρίζουν διάφορες θεωρίες. Παράδειγμα η θεωρία του Τεϊλάρντ ντε Σαρντάν ο οποίος πιστεύει στην ευθύγραμμη εξέλιξη της ανθρωπότητας προς μίαν ανώτερη κατάσταση αναπτύξεως, αυτό που ονομάζει «σημείον μέγα». Η νέα εποχή εφαρμόζεται και στην οικολογία.
Αλλά κι εδώ παίρνει μία ειδωλολατρική χροιά μέσα από την λατρεία της φύσης. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η Χριστιανική εκκλησία παντού αλλά και ειδικά στη Δύση έχει παραμελήσει το ρόλο του ανθρώπου ως αρχιερέως της δημιουργίας. Συνεπώς, ο άνθρωπος έχει να εκπληρώσει ένα χρέος απέναντι στη φύση, απέναντι στο Θεό.
Στην Ορθόδοξη λειτουργία αυτό γίνεται μέσα από τη Ουσία του άρτου και του οίνου, όταν ο ιερέας λέει: «Τα Σα εκ των Σών Σοί προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα». Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από θυσίες αλλά είναι ανάγκη να προσφέρουμε ολόκληρη τη φύση συναθροισμένη μέσα στον Θεό. Στο μέτρο με το οποίο οι Χριστιανοί θα συνειδητοποιούν όλα αυτά θα μπορέσουν να φρενάρουν αυτό το ξεγλίστρημα προς την λατρεία της φύσης.
Πρέπει να πούμε ότι η νέα εποχή είναι η σπουδαιότερη πρόκληση για το Χριστιανισμό. Ακόμα περισσότερο γιατί είναι δύσκολο να τη διακρίνεις αφού εισχωρεί με έναν τρόπο που δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Μου φαίνεται αδύνατο να πιστέψω ότι αυτό το τέρας με τα πολλά κεφάλια το διευθύνει μόνο μία οργάνωση, η μασονία ή άλλες. Οι ρίζες είναι μακριά και φτάνουν έως την Χριστιανική μας πίστη και στην δυτική κοινωνία και στις ανατολικές θρησκείες. Η ιδεολογία του μασονισμού ίσως να μην είναι ξένη στην αντίληψη της νέας εποχής αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι ευθύνεται για το φαινόμενο.
Όμως αυτό συμπίπτει με μία περίοδο άρνησης του Χριστιανισμού. Βλέπω το φαινόμενο σαν ετοιμασία του "ερχομού του Αντίχριστου. Ετοιμασία για μία περίοδο πνευματικής ασάφειας και ταραχών. Και τα βλέπουμε όλα αυτά γύρω μας όλο και περισσότερο. Η γνώμη μου είναι ότι υπάρχει ένα μόνο φάρμακο, ένα αντίδοτο, το να δεθούμε με όλο το είναι μας με το πρόσωπο του θεανθρώπου Χριστού.
Τότε ποιος βρίσκεται πίσω από τη Νέα Εποχή και ποιος βοηθάει να λειτουργεί αυτό το κίνημα;
Η νέα εποχή δεν γεννήθηκε από το τίποτα, όπως είπαμε ήδη. Γεννήθηκε από τις διάφορες ανατολικές πνευματικότητες. Και μέσα από τα διάφορα στοιχεία δίνει το παρόν ο ψυχολόγος Γιουγκ με την ανθρωποσοφία, θεοσοφία όλα αυτά τα κινήματα λίγο πολύ αποκρυφιστικά ετοιμάσανε το έδαφος για τη Νέα εποχή. Απ' όσο ξέρω δεν πιστεύω να υπάρχει πίσω από μία οργάνωση, μία διεθνής δύναμη η οποία να την διευθύνει. Όπως το έχω ξαναπεί πιστεύω ότι πίσω βρίσκεται ο Αντίχριστος, ο οποίος ετοιμάζει σιγά σιγά τις κατάλληλες συνθήκες για τον ερχομό του στη γη.
Και όταν ο Αντίχριστος θα έλθει θα είναι έτοιμες οι συνθήκες ώστε να τον δεχτούνε οι άνθρωποι. Και για μας τους χριστιανούς υπάρχει μέσα σ αυτά τα ρεύματα μία έντονη διάκριση των πνευμάτων. Και νομίζω ότι σ' αυτό αναφέρεται μία από τις αιτήσεις της Κυριακής Προσευχής, του «Πάτερ ημών»: «Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού».
Φθάνοντας σ' αυτό το σημείο του ρουμάνικου προσκυνήματος μετά από επίσκεψη σε διάφορες μονές, συνειδητοποιώ καλύτερα τη διαφορά μεταξύ των άλλων μονών και της δικής μας. Το πιο φανερό είναι ότι η μονή μας είναι πολύ μικρή, είναι πολύ πιο καινούργια και μας περιβάλλει ένας λαός ο οποίος δεν είναι ορθόδοξος. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και το συνειδητοποιώ τώρα. Δεν θέλω να μακρηγορήσω πολύ πάνω σ' αυτά αλλά στο γεγονός ότι οι μοναχοί της Μονής μας ανήκουν σε πολλές εθνικότητες. Και το ίδρυμα είναι αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας.
Αυτό δεν έχει συμβεί προσποιητά, αλλά είναι μία πολύ καλή απάντηση στην ιδέα που έχουμε εμείς για την ορθοδοξία. Η Ορθοδοξία είναι ίδια σε όλες τις Ορθόδοξες χώρες. Δεν είναι μερισμένη σε εθνικότητες, πολιτισμούς ή σε ανθρώπινες φυλές. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε καλά αυτό το πράγμα. Αλλιώς ρισκάρουμε να χάσουμε την συναίσθηση ότι η εκκλησία είναι μία και ότι η Ορθοδοξία ρισκάρει να γίνει μία συνομοσπονδία από εθνικές εκκλησίες. Όσον αφορά την οργάνωση έχουμε αυτοκέφαλο σύστημα. Το οποίο είναι εξαιρετικό, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η εκκλησία είναι μία.
Στη Μονή μας προσπαθούμε να τοποθετούμε σε πρώτο πλάνο το γεγονός ότι είμαστε χριστιανοί. Δηλαδή όπως έλεγε και ο Απ. Παύλος: «Είμαστε ένα καινούργιο έθνος». Ο καθένας έχει την καταγωγή του, την προέλευση του, αλλά μέσα στην Εκκλησία πρέπει να γίνουμε οικουμενικότητα κατ' εικόνα Ιησού Χριστού. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε διάλογο με άλλους Χριστιανούς, με άλλες αιρέσεις οι οποίες μας περιλαμβάνουν. Αναμφίβολα υπάρχει αυτή τη στιγμή στη Δύση ένα ενδιαφέρον για την Ορθοδοξία. Την Ορθοδοξία την έχουν ανακαλύψει ειδικά μέσα από την πνευματική της πλευρά και πολλοί χριστιανοί οι οποίοι προσπαθούν να εμβαθύνουν στην πνευματική τους ζωή, έχουν αρχίσει να βιώνουν την Ορθοδοξία, η οποία είναι συγχρόνως και η παράδοση της Εκκλησίας.
Το μεγαλύτερο μέρος των ασκητών πατέρων οι οποίοι μας εμπνέουν στην πνευματική και ασκητική μας ζωή είναι κοινό στις ανατολικές και δυτικές εκκλησίες.
Η θεολογική εξέλιξη της εκκλησίας στη Δύση έκανε ώστε οι καρποί της να μην είναι ίδιοι με εκείνους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και υπάρχει τώρα στη Δύση ένα μεγάλο πνευματικό κενό. Και πάρα πολλοί άνθρωποι επιστρέφουν προς την δική μας ορθόδοξη παράδοση. Αυτό που προσελκύει κυρίως τους ανθρώπους είναι η προσευχή του Ιησού την οποία χωρίς αμφιβολία γνωρίζετε και μέσα από το βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή». Και είναι αλήθεια ότι στη μονή μας έρχονται πολλοί άνθρωποι με την επιθυμία να μάθουν την ευχή του Ιησού. Μία άλλη ανακάλυψη της Ορθοδοξίας έγινε μέσα από την εικόνα.
Νομίζω υπήρχε στη Δύση μέχρι τον 11ο και 12ο αιώνα μία παράδοση αν όχι ίδια αλλά αρκετά εγγύς με την παράδοση της Ορθόδοξης εικόνας. Αλλά από το τέλος του μεσαίωνα και ειδικά στην αρχή της Αναγέννησης η εικόνα εξαφανίστηκε ολοκληρωτικά από τη Δύση. Από τη μία μεριά οι προτεστάντες έχουν απορρίψει οποιαδήποτε μορφή εικόνας, από την άλλη στην Ρωμαιοκαθολική εκκλησία η εικόνα έχει γίνει τόσο νατουραλιστική ώστε έχει χάσει την αληθινή πνευματική διάσταση. Και τώρα ανακάλυψαν την εικόνα μέσα από τα βιβλία τέχνης ή τις εκθέσεις. Υπάρχουν πολλοί ζωγράφοι, εικονογράφοι στη Δύση, και αυτή η παράδοση της εικονογραφίας εισήχθη ιδιαίτερα από τους Ρώσους. Όλα αυτά δημιουργούν ένα κλίμα, το οποίο λόγω της παρουσίασης της ορθόδοξης πνευματικότητας είναι πια ένα γεγονός στη Δύση.
Υπάρχουν όλο και περισσότερες μεταφράσεις από θεολογικά ορθόδοξα έργα. Οι πρώτοι θεολόγοι ήσαν Ρώσοι θεολόγοι ειδικά ο Βλαντιμήρ Λόσκυ και ο Γ. Φλορόσκυ Πρόσφατα τα έργα του Δημήτρη Στανίλοαε μεταφράστηκαν στην Γερμανική γλώσσα, αλλά και στα Αγγλικά και στα Γαλλικά.
Επίσης και το πρώτο μέρος της δογματικής του Ιουστίνου Πόποβιτς, ενός μεγάλου Σλάβου θεολόγου, ο οποίος είχε πολλούς μαθητές, οι οποίοι έγιναν ήδη αξιόλογοι θεολόγοι, μεταφράστηκε ήδη και στην Γαλλική γλώσσα.
Για να κλείσω θα πω, ότι ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης έγινε ένας αληθινός Ορθόδοξος άγιος πολύ γνωστός στη Δύση. Ένας Ιταλός ιερέας από τους πρώτους έγραψε και επιχείρησε να πει ότι οι μεγάλοι ασκητές πατέρες χαρακτηρίζονται από κάτι διαφορετικό αλλά ο Άγιος Σιλουανός σου αφήνει την εντύπωση ότι βρίσκεις μέσα του μαζεμένη όλη την Ορθόδοξη ασκητική παράδοση. Σε μία ιταλική μετάφραση τον Άγιο Σιλουανό τον ονόμασαν σαν Άγιο χωρίς σύνορα. Πιστεύω ότι αυτό είναι πολύ αληθινό. Σας έκανα μία μικρή περίληψη για την ορθοδοξία στη Δύση. Όλα αυτά είναι σε πλήρη εξέλιξη.
Θα ήθελα αν μπορείτε να μας πείτε κάτι ώστε να μπορέσουμε να ξεχωρίσουμε κάποια χαρακτηριστικά της Δύσης, επειδή ο καθένας το βλέπει με το δικό του τρόπο. Μερικοί την βλέπουν σαν μια εξαιρετική κατάσταση καλοπέρασης, άλλοι σαν ένα πολιτισμό που μας ξεπερνάει μερικούς αιώνες, ή άλλοι την βλέπουν σε κατάσταση κατάπτωσης. Εσείς πώς την βλέπετε;
Το να ορίσεις την κατάσταση της Δύσης με μερικές λέξεις είναι πολύ δύσκολο. Εξ` αιτίας του τεχνικού περιβάλλοντος στο οποίο ζουν νομίζω ότι η έννοια του ατόμου, της ανθρώπινης φύσης έχει υποτιμηθεί. Όχι μόνο ότι δεν πιστεύουν στην Ανάσταση και στην αιώνια ζωή αλλά βλέπουν τον άνθρωπο σαν ένα απλό φαινόμενο της φύσης. Σαν ένα πλάσμα το οποίο είναι υποταγμένο στο ψυχολογικό, βιολογικό, οικολογικό, κ.τ.λ. ντετερμινισμό.
Πιστεύω ότι η Ορθοδοξία κουβαλάει αυτό το θησαυρό της έννοιας του προσώπου. Χρησιμοποιώντας την λέξη άτομο, φοβάμαι μήπως την καταλάβουν με την έννοια την οποία χρησιμοποιούν στην ψυχολογία στην νομική ή στην κοινωνιολογία. Η Ορθοδοξία αρχίζει πάντα με το Θεό και μετά περνάει στον άνθρωπο. Μόνο μέσα από τον Θεό από τον Θεό-Τριάδα μπορούμε ν' ανακαλύψουμε αυτήν την έννοια του προσώπου, της υπόστασης. Το πρόσωπο είναι συγχρόνως μοναδικό και ίσο με όλα τ' άλλα.
Μέσα στο Θεό υπάρχουν τρία πρόσωπα, αλλά κάθε Πρόσωπο δεν είναι το ένα τρίτο του Θεού. Είναι ο Θεός ολόκληρος.
Τώρα ζούμε την εμπειρία του μερισμού του αποχωρισμού, δηλαδή του ατόμου. Αυτό είναι η τελευταία συνέπεια του ατομισμού της ανθρώπινης ύπαρξης, οπότε η Ορθοδοξία έχει ακριβώς αυτήν την αντίληψη για τον άνθρωπο σαν πρόσωπο και όχι σαν ένα μερίδιο της φύσης.
Κατ` αυτόν τον τρόπο η ορθοδοξία μπορεί να φέρει κάτι ουσιώδες, σ' αυτόν τον κόσμο που ζούμε σήμερα. Δεν πρέπει να μας υπνωτίσει η Δύση, τα λόγια της Ορθοδοξίας πρέπει να απευθύνονται σ' ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Σκέφτομαι τους Κινέζους, τους Ινδούς, ολόκληρη την ανθρωπότητα. Πρέπει να λέμε ότι ο Χριστός είναι Εκείνος ο Οποίος έχει αποκαλύψει αυτήν την έννοια του προσώπου, της υπόστασης. Αποκάλυψη η οποία πρέπει να γίνει γνωστή σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Το πρόσωπο είναι σε σχέση με το Θεό και με ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αυτήν την σχέση με το Θεό και με τον άνθρωπο την εκφράζει ο Χριστός με τις δύο εντολές Του. «Να αγαπάς το Θεό με όλη σου την καρδιά με όλη σου την ψυχή και τον πλησίον σαν τον εαυτό σου». Έτσι με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος ο άνθρωπος - πρόσωπο κουβαλάει μέσα του ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και αυτή η εντολή το ν' αγαπάς τον πλησίον σαν τον εαυτό σου δεν μας δείχνει, όπως είπαμε, τι μέτρο πρέπει να χρησιμοποιήσουμε στην αγάπη μας για τον πλησίον αλλά ότι πρέπει να τον αγαπάμε σαν τη δική μας ζωή. Κατ' αυτόν τον τρόπο η ανθρωπότητα ανακαινίζεται μέσα από τον Άγιο (δηλαδή τον Χριστό) την μόνη μορφή του αληθινού προσώπου και γίνεται καθ' ομοίωση του Τριαδικού Θεού. Ένας στη φύση και πολλαπλός σαν πρόσωπο.
Αυτή η αντίληψη για τον άνθρωπο σαν πρόσωπο είναι ο μόνος τρόπος για να λύσουμε διάφορα προβλήματα όπως και αυτό της πολιτικής.
Διότι βρισκόμαστε πάντα στα δύο άκρα. Ή υποστηρίζουμε το κοινό εις βάρος της μονάδας του ενός ή ασχολούμαστε με το άτομο και παραμελούμε το κοινό.
Με αυτή τη χριστιανική ανθρωπολογία για το πρόσωπο μπορούμε να ενώσουμε το ένα με το σύνολο χωρίς να καταργηθεί κανένα. Και πιστεύω ότι αυτή είναι η οδός που αποκαλύπτει στον σημερινό άνθρωπο ποιος είναι ο αληθινός, ο δυνατός.
Όλοι είμαστε άτομα εν τη γενέσει μας εκ φύσεως και είναι σημαντικό να φτάσουμε να πετύχουμε αυτήν την θέση του προσώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου