Ό π. Ιωσήφ (κατά κόσμον Ηλίας Μπαλάσκας) γεννήθηκε το 1916. Υπήρξε γόνος ευσεβούς οικογενείας, την οποία χαρακτήριζε ή βαθειά πίστης στον Χριστό και επιμελημένη χριστιανική ζωή. Δυο ακόμη από τα μέλη της οικογενείας τους έγιναν μοναχοί, ο μακαριστός π. Βαρλαάμ Σιμωνοπετρίτης και ή γερόντισσα Μακρινά, ηγουμένη σήμερα της Ιεράς Μονής Παναγίας Ελεούσης στην Πάτρα.
Ό γέρων Ιωσήφ υπηρέτησε ως στρατιώτης στα χρόνια του ελληνοιταλικού πολέμου, της γερμανικής εισβολής και του εμφυλίου. Είχε να διηγείται ατελείωτες λεπτομέρειες από την ηρωική αντίσταση των ελληνικών οπλών στα οχυρά της έλληνοβουλγαρικής μεθορίου και από την τραγωδία του εμφυλίου σπαραγμού. Από τότε ακόμη τον διέκρινε γνήσια και αταλάντευτη πίστης στον Χριστό και στην πρόνοια Του.
Από τα νεανικά του χρόνια είχε έντονο πόθο να γίνει μοναχός, αλλά φαίνεται πώς ήταν θέλημα Θεού να προγυμνασθή ο μετέπειτα αθλητής της μοναχικής πολιτείας στον στίβο της εγγάμου ζωής. Νυμφεύθηκε την ευλαβέστατη κυρία Τιτίκα και απέκτησαν τρία παιδιά, στα οποία παρέδωσαν ως πολύτιμη παρακαταθήκη την ευλάβεια και την πίστη στον Χριστό και την Εκκλησία.
Με την συγκατάθεση της συζύγου του και των παιδιών του, σε ηλικία 72 ετών, ο ώριμος στις χριστιανικές αρετές Ηλίας Μπαλάσκας αφήνει τις μέριμνες και τις χαρές της οικογενειακής ζωής και αφιερώνεται στον Χριστό ως μοναχός. Έγκαταβιώνει στην Ιερά Μονή μας και λαμβάνει το όνομα του αγίου Ιωσήφ του Μνήστορος. Αναβαθμίζει τον πνευματικό του αγώνα και τον επιστρέφει με' το σκληρό αγώνισμα της υπομονής στην πολυετή ασθένεια του, από την οποία έλαβε και τα ακριβότερα στεφάνια από τον αγωνοθέτη Χριστό.
Υπήρξε άνθρωπος αδιάλειπτου προσευχής. Αγαπούσε τις Ακολουθίες στον ναό, αλλά και βίαζε τον εαυτό του να προσεύχεται στο κελλί του τις νύχτες. Τον χαρακτήριζε βαθειά πίστης. Αγωνίσθηκε και κατόρθωσε να κάνη ακριβή μοναχική υπακοή, όπως διαβεβαίωνε συχνά και το επανέλαβε τελικά ο σεβαστός Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής μας, Αρχιμανδρίτης Γεώργιος, κατά τον επικήδειο λόγο του. Αναδείχθηκε τέλειος μοναχός, αν και άρχισε τα μοναχικά του αγωνίσματα σε μεγάλη ηλικία και με εύθραυστη υγεία. Τον στόλιζε ή ταπεινοφροσύνη, ή φιλαδελφία, το ακατάκριτον, ή επιείκεια, ή αγάπη προς πάντας. Επεδίωκε την αφάνεια, αλλά τον φανέρωνε ή αρετή του. Όταν έρωτατο, πάντοτε συμβούλευε τα θεάρεστα με διάκριση και λεπτότητα. Είχε εκ φύσεως δυνατή μνήμη και αξιοποίησε πολυτρόπως το χάρισμα αυτό, Ιδιαιτέρως προσευχόμενος για πολλούς μοναχούς και λαϊκούς. Υπέμεινε μέχρι τέλους αγόγγυστα την ασθένεια του και τις ταλαιπωρίες της. Αναπαύθηκε ειρηνικά στις 17/30 Ιουνίου 2008 σε ηλικία 92 ετών. Αιωνία του ή μνήμη.
ΒΙΒΛ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΑΡΙΘΜ. 33
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου