ΤΗ ΚΕ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Συναξάριον

Τή ΚΕ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τής αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης.

Στίχοι

· Αικατερίνα, καί σοφή καί παρθένος.

· Εκ δέ ξίφους, καί Μάρτυς, ώ καλά τρία!

· Εικάδι πέμπτη άορ κατέπεφνεν ρήτορα Κούρην,

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι εκατόν πεντήκοντα Ρήτορες, οι διά τής Αγίας Αικατερίνης Πιστεύσαντες τώ Χριστώ, πυρί τελειούνται.

Στίχοι

· Αι πρίν πλάνης Ρήτορσιν ανδράσι στάσεις,

· Εις πύρ θανούσι, τών στεφάνων ευρέσεις.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Βασίλισσα, η γαμετή Μαξεντίου, ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Τμηθείσα θνητού σύζυγος Βασιλέως,

· Άφθαρτον εύρε νυμφώνα Βασιλέως.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Πορφύριος, ο Στρατηλάτης, σύν τοίς διακοσίοις στρατιώταις, ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Σύν τώ στρατώ σου Πορφύριε πρός ξίφος

· Πρόθυμος ήκεις, οίά περ Στρατηλάτης.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής αθλήσεως τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Μερκουρίου.

Στίχοι

· Ει καί πατάσση Μερκούριε τώ ξίφει,

· Καί νεκρόν εχθρόν σό πατάσσεις Κυρίου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Πέτρου τού Ησυχαστού.

Στίχοι

· Ησύχως βίου το πέλαγος ανύσας,

· Πρός ησύχιον Πέτρε λιμένα φθάνεις.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι εξακόσιοι εβδομήκοντα Μάρτυρες ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Τέμνουσιν ανδρών εικάδας τριπλώς δέκα,

· Μεθ’ ών καί άλλους άν δρας επτάκις δέκα.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Σήμερον τέρπεται πόλις η Αλεξάνδρεια, τά σπάργανά σου Μάρτυς, εν τώ θείω ναώ σου, κατέχουσα προφρόνως, διό καί ημείς, ευσεβώς εορτάζομεν, Αικατερίνα τήν μνήμην σου τήν σεπτήν, υπερεύχου τών τιμώντων σε.

Αικατερίνης τήν μνήμην νύν εορτάσωμεν, αυτή γάρ όντως πάσας, τού εχθρού τάς δυνάμεις, εν λόγω τε καί έργω, καθείλε στερρώς, καί Pητόρων τήν ένστασιν, Αλλά δεήσεσι ταύτης ρύσαι ημάς, ο Θεός εκ τών αιρέσεων.

Χαίροις πανένδοξε Μάρτυς Αικατερίνα σεμνή, εν τώ Σινά γάρ όρει, εν ώ είδε τήν βάτον, Μωσής μη φλεγομένην, εν τούτω Χριστός, τό θεάρεστον σκήνός σου, νύν μεταθείς σε φυλάττει έως καιρού, τής δευτέρας παρουσίας αυτού.

Xαρμονικώς τή πανηγύρει, τής θεοσόφου Μάρτυρος Αικατερίνης, συνδράμωμεν ώ φιλομάρτυρες, καί ταύτην τοίς επαίνοις, ως άνθεσι καταστέψωμεν, Χαίροις βοώντες αυτή, η τών φληνάφων Ρητόρων, τήν θρασυστομίαν ελέγξασα, ως απαιδευσίας ανάπλεων, καί τούτους πρός πίστιν θείαν χειραγωγήσασα, Χαίροις η τό σώμα πολυπλόκοις βασάνοις εκδούσα, δι’ αγάπην τού Ποιητού σου, καί μή καταβληθείσα, ώς άκμων ανάλωτος, Χαίροις η ταίς άνω μοναίς, αντάξια τών πόνων εισοικισθείσα, καί δόξης αιωνίου κατατρυφήσασα, ής εφιέμενοι οι υμνωδοί σου, τής ελπίδος μή εκπέσοιμεν.

Μερκουρίου με τό σθένος φυλαττέτω. Ιωσήφ.

Ωδή α’ Ήχος πλ. δ’

«H κεκομμένη τήν άτoμον έτεμε, καί είδεν ήλιος γήν, ήν ουκ εθεάσατο, αλάστορα εχθρόν τό ύδωρ Κατεπόντισε, Ικαί άβατον διήλθεν Ισραήλ, ωδή δέ ανεμέλπετο, Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται».

Μετά τής άνω χορείας Μερκούριε, τών αγαθών τή πηγή, χαίρων παριστάμενος, καί θείας ηδονής, αoίδιμε πληρούμενος, τούς πόθω τήν πανήγυριν τήν σήν, τελούντας περιφύλαττε, τώ Κυρίω άδοντας, Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Εθελουσίως υπήλθες το στάδιον, τής μαρτυρίας Σοφέ, σθένει κραταιούμενος, Χριστού τού δι’ ημάς, τά πάθη τά σωτήρια, θελήσει υπομείναντος σαρκί, καί χαίρων ανεκραύγαζες, Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ρήμα τυράννου σαφώς εξεφαύλισας, ομολογία Χριστού, μάκαρ σεμνυνόμενος καί πάσαν αλγεινών, ιδέαν αγαλλόμενος, υπέμεινας Μερκούριε βοών, τώ σέ ενδυναμώσαντι, Τώ Κυρίω άσωμεν, Ενδόξως γάρ δεδοξασται.