Το καλό βιβλίο................................

ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ. 3

Μελετώντας την ματαιότητα του κόσμου, σταδιακά αποσυρόμουν στην μόνωσή μου. Σταμάτησα τις επισκέψεις στα αριστοκρατικά σπίτια. Απόφευγα τις δεξιώσεις των συναδέλφων μου, πού πάντοτε γίνονταν με δικά μας έξοδα, και πού την διοργάνωσή τους την είχα αναλάβει εγώ. Μερικές φορές συνέβαινε, ενώ κατέβαλλα την συνδρομή μου, δεν έδινα και το «παρών» μου. Και αυτό το έκανα, για να μη δίνω αφορμή σε εκείνους πού ψάχνουν για αφορμή. Έτσι, τον ελεύθερο χρόνο τον αφιέρωνα στην μελέτη, διαβάζοντας σύγχρονη λογοτεχνία.

Κάποια φορά, ένας φίλος μου με έπεισε να διαβάσω το μυθιστόρημα του Σπίλχαγκεν «Από το σκοτάδι στον φως». Στον διήγημα αυτό, ό συγγραφέας, χρησιμοποιώντας δυνατές (διάβασε καλύτερα δαιμονικές) προσωπικότητες, περιγράφει, με ζωηρά χρώματα, τον ελεύθερο έρωτα. Εκφράζει την ελπίδα, πώς μια ημέρα ό κόσμος θα ξυπνήσει «από τον ατιμωτικό λήθαργο, στον όποιον βρίσκεται, με την αιματηρή αυγή της επανάστασης».

Ξεκίνησα το διάβασμα. Μα δεν άργησε να μου έλθει ή πλήρης απογοήτευση. Παντού, σε όλες τις σελίδες συναντούσες σκοτάδι. Μόνο σκοτάδι. Ήρωας και ηρωίδα γεμάτοι μελαγχολία. Έλεγα στον εαυτό μου: καλά, και πότε τέλος πάντων θα έρθει το φως; Συνεχίζω το διάβασμα με την ελπίδα μήπως και αδράξω κάποια - ελάχιστη αχτίδα φωτός. Διαβάζω. Ξαναδιαβάζω. Το πολυπόθητο φως πουθενά! Σε όλες τις σελίδες του βιβλίου κυριαρχούσε σκοτάδι. Μόνο σκοτάδι. Δεν άντεξα άλλο! Το πέταξα στην άκρη, χωρίς να το τελειώσω.

Μετά από αυτήν την απογοήτευση, μπαίνοντας στον γραφείο τού αξιωματικού υπηρεσίας (πού έτυχε να είναι εκείνος πού μού το δάνεισε) τον βρήκα να κοιμάται επάνω στον γραφείο του. Τράβηξε τότε την προσοχή μου ένα μικρό βιβλιαράκι ακουμπισμένο σε ένα τραπεζάκι δίπλα στον γραφείο. Πλησίασα να ιδώ τον τίτλο. Ήταν ό βίος τού αγίου Φιλαρέτου τού Ελεήμονα. Αμέσως μού κίνησε την περιέργεια. Αφού ξύπνησα τον αξιωματικό, -μήπως έλθει κανείς ξαφνικά και τον βρει να κοιμάται και την «πληρώσωμε» και οι δύο μας-, αρπάζω το βιβλίο και τρέχω στον κήπο, όπου θα μπορούσα να το διαβάσω ανενόχλητα.

Από τις πρώτες κιόλας σελίδες δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Έκλαιγα ασταμάτητα. Και μονολογούσα:

- Θεέ μου, τί ωραία λόγια είναι αυτά. Όλα φως! Σκοτάδι, πουθενά!

Κάθε λέξη έμπαινε στην καρδιά μου. Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα (γιατί διάβαζα σχετικά γρήγορα) το είχα διαβάσει ολόκληρο.

Όταν το τελείωσα το επέστρεψα στον κάτοχο του. Εκείνος, με ένα ερευνητικό μειδίαμα με έρώτησε:

- Και λοιπόν; Σου άρεσε το βιβλίο;

- Ναι, πάρα πολύ. Το διάβασα ολόκληρο- μονορούφι- με μεγάλη ευχαρίστηση. Προσπάθησα να διαβάσω και το δικό σας βιβλίο, εκείνος πού μου προτείνατε. Πώς τον λένε τον συγγραφέα; Σπιελ... Σπιελ... δεν μπορώ να το προφέρω...

- Σπίλχαγκεν. Και σου άρεσε;

- Τί να μου αρέσει! Ισα πού κατάφερα να διαβάσω, με πολύ κόπο, μερικές σελίδες και τίποτα δεν κατάλαβα. Το πέταξα στην άκρη και ησύχασα.

- Έχεις δίκαιο. Ούτε σε εμένα άρεσε.

- Τότε γιατί το διάβασες;

- Κάποιος μου το πρότεινε σαν καλό βιβλίο, πού δεν έπρεπε να χάσω την ευκαιρία να τί διαβάσω. Τελικά κατάλαβα, ότι δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα.

Και, πράγματι, είχε δίκαιο. Σκέφθηκα, και είπα στον εαυτό μου: Αλήθεια, τί μπορεί να κάμει ή ανάγνωση ενός βιβλίου!

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΟΣΙΟΣ ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΣ ΤΕΥΧΟΣ Γ ΕΚΔΟΣΗ Ι.Μ. ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΗΣ