Το μυστήριο της ανομίας. Κάποια ευγενής κυρία μου διηγήθηκε για τον γιό της:

ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ. 8

Κάποια ευγενής κυρία μου διηγήθηκε για τον γιό της:

«Ήταν καλό παιδί· θρησκευόμενο· αγνό. Κάποια στιγμή έμπλεξε με άσχημη παρέα. Έφτασε στο άλλο άκρο. Έγινε άθεος και ακόλαστος». Ήταν ολοφάνερο, πώς ό νέος αυτός είχε πέσει κάτω από την επήρεια σκοτεινών δυνάμεων. Πώς αλλιώς εξηγείται μια τέτοια αλλοίωση σε ένα τόσο καλό παιδί; Το μυστήριο της ανομίας· ή ενέργεια της πλάνης του αντίχριστου, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, ήδη ενεργείται στον κόσμο. Και αλλοίμονο στον άνθρωπο πού εμπλέκεται στα γρανάζια του.

Ό κόσμος σήμερα βρίσκεται κάτω από την επίδραση κάποιας δύναμης πού κυριαρχεί στον νου, στην θέληση και σε όλες τις δυνάμεις της ψυχής του ανθρώπου. Κάτι τον πολύ σκοτεινό και φοβερό έρχεται στον κόσμο. Ό άνθρωπος αισθάνεται άοπλος και εγκαταλελειμμένος, σε τέτοιο βαθμό πού δεν έχει συνείδηση του τί κάνει! Γιατί; Προφανώς επειδή οι άνθρωποι δεν παίρνουν στα σοβαρά τα όπλα πού μάς έδωσε ό Χριστός: τον τίμιο Σταυρό και τον Όνομα Του. Δεν νοιάζονται για προσευχή. Τα θεωρούν πράγματα απαρχαιωμένα^- απολιθώματα μιας παλαιάς εποχής. Σι, μην τούς ακούς. Έχε συνεχώς στα χείλη σου τον Όνομα Του και μην φοβάσαι. Το Όνομα Του διαλύει όλες τις δαιμονικές παγίδες. Αλήθεια, «τις δύναται άντιστήναι τω ονόματι Αυτού»; Φαντάσου, ότι σε μία αίθουσα κάποιος τοποθετεί εκρηκτικό υλικό- δυναμίτη. Τί θα συμβεί, ανομίας εκραγεί; Όλη ή αίθουσα θα ανατιναχθεί στον αέρα. Εσύ, αυτή τον βλέπεις, και τον καταλαβαίνεις. Πώς όμως γίνεται; Δεν τον γνωρίζεις! Έτσι και τον Όνομα του Χριστού. Καταστρέφει, διαλύει και εξουδετερώνει την δύναμη του διαβόλου. Το βλέπουμε και τον αισθανόμαστε. Πώς όμως γίνεται; Μόνο Εκείνος τον γνωρίζει!

Κάποια φορά, ό διάβολος είχε βάλει στο στόχαστρό του έναν πάστορα. Την ώρα του κηρύγματος τον υποκινούσε να χορέψει. Εκείνος αντιστεκόταν με όπλο την προσευχή. Ό διάβολος, αυτός δεν τον άντεχε και έφυγε κατησχυμένος. Και να σκεφτείτε, ό άνθρωπος αυτός δεν ήταν καν ορθόδοξος!

Όλοι οι άγιοι τον διακηρύσσουν, ότι ή προσευχή πού γίνεται τον βράδυ - στην ησυχία της νύχτας, είναι πιο αποτελεσματική, έχει περισσότερη δύναμη. Γιατί, τότε οι δυνάμεις της ψυχής, απαλλαγμένες από οποιαδήποτε άλλη επίδραση, είναι ενωμένες. Αυτός όμως πού εξασφαλίζει την κατά Θεόν προσευχή, δηλ. την απλανή προσευχή, είναι ή έξαγόρευση των σκέψεων πού μας ταλαιπωρούν κατά την ώρα της προσευχής. Π.χ. ένας λογισμός σου υπαγορεύει: βασάνισε και λίγο τον σώμα σου, φόρεσε και καμία αλυσίδα στα κρυφά, να εισακουστεί καλύτερα ή προσευχή σου. Κάνοντάς το αυτός, αμέσως ξεφυτρώνει στην καρδιά ό εκρηκτικό δεξιών λογισμός: «Ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων»! Και έτσι όλος ό κόπος της προσευχής πάει χαμένος. Ανομίας αυτός τον εξομολογείτο κανείς στον γέροντά του, εκείνος θα τον συμβούλευε: Καλύτερα να άποκτήσωμε λίγη περισσότερη ταπείνωση και αύτομεμψία, παρά να φορέσωμε αλυσίδες. Έτσι ό άνθρωπος γλυτώνει από την πλάνη, πού είναι γέννημα της φιλαυτίας.

Μέλημά μας λοιπόν, πρέπει να έχωμε τον έλεγχο των σκέψεών μας. Γιατί ό νους του ανθρώπου μοιάζει με χειρόμυλο. Ότι του δίνεις αλέθει. Είτε σιτάρι του δώσεις, είτε βρώμη, είτε δηλητηριώδεις σπόρους, ένα αντίστοιχο αλεύρι θα σου αποδώσει για τροφή!

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΟΣΙΟΣ ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΣ ΤΕΥΧΟΣ Γ ΕΚΔΟΣΗ Ι.Μ. ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΗΣ