ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ. 2
Όταν βρισκόμουν ακόμη στον κόσμο, έτυχε κάποτε να βρεθώ σε σπίτι αριστοκρατών. Οι καλεσμένοι ήσαν πολλοί. Οι συζητήσεις ανούσιες ανιαρές βαρετές. Όλα έστρέφοντο γύρω από το θέατρο και τις ειδήσεις της ημέρας. Μερικοί, με όχι τόσο ευγενική ψυχή, έδειχναν ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι. Άλλοι, γεμάτοι πλήξη, άρχισαν το χασμουρητό. Ένας από τους φιλοξενούμενους γύρισε στην κόρη του οικοδεσπότη και της ζήτησε να παίξει κάτι στον πιάνο. Εκείνη, αφού σηκώθηκε από το κάθισμά της, προχώρησε προς το μέρος του πιάνου. Πω, πω! Μα τί πιάνο ήταν αυτό! Προορισμένο μόνο για κονσέρτο. Ένα πραγματικό κομψοτέχνημα. Το κορίτσι, αφού ακούμπησε τα δάχτυλά του στα πλήκτρα, άρχισε να τραγουδάει: «Ένας άγγελος ανέβαινε στον νυχτερινό ουρανό και ενώ πετούσε, τραγουδούσε απαλά...».
Όλα αυτά έγιναν έξω στην μεγάλη βεράντα του σπιτιού. Από το παράθυρο έβλεπες τον παλαιό αρχοντικό κήπο, να φωτίζεται από το αργυρόχρωμο φεγγάρι. Έριξα το βλέμμα μου στα πρόσωπα των καλεσμένων. Και εκεί έβλεπα, άλλοτε κατάνυξη, άλλοτε αυτοσυγκέντρωση και άλλοτε βαθειά περισυλλογή.
Ένας από τους καλεσμένους είχε σκεπάσει με τα χέρια του το πρόσωπο του και έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Ποτέ άλλοτε δεν τον είχα ιδεί να κλαίει. Γιατί άραγε; Τον συγκίνησε τόσο πολύ αυτό το τραγούδι; Πιστεύω, πώς τα λόγια του είχαν τέτοια δύναμη, πού για μία στιγμή αποτράβηξαν τούς ανθρώπους από την πεζότητα της καθημερινότητας και έστρεψαν την προσοχή τους στον Θεό. Στην πηγή του κάθε καλού. Ό συνθέτης του συγκεκριμένου τραγουδιού είναι ό Λέρμοντωφ. Άνθρωπος αμαρτωλός. Μα και ή κοπέλα πού το τραγουδούσε, δεν ήταν φυσικά κάποια «αγία». Και όμως! Τα λόγια του ποιήματος ενεργούσαν δυνατά στην ψυχή όλων.
Σκέφτηκα: Ανούσιες, ένα τραγούδι, με συνθέτη ένα «τέτοιο» άνθρωπο και με εκτελεστή ένα συνηθισμένο κορίτσι, έχει τέτοια δύναμη, πού έστω και για λίγο σε πηγαίνει κοντά στον Θεό, τί θα πρέπει να συμβαίνει με μια προσευχή; με έναν ύμνο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου