Όλοι οι άγιοι», έγραψε ό άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, «είναι οι μεγαλύτεροι αδελφοί μας στο μοναδικό σπίτι του Ουράνιου Πατέρα. Έχοντας αναχωρήσει από τη γη στον ουρανό, είναι πάντοτε μαζί μας ενώπιων του Θεού... Συμπροσεύχονται μαζί μας, ψάλλουν, μιλούν, καθοδηγούν, μας βοηθούν στους διάφορους πειρασμούς και τις θλίψεις. Καλέστε τους σαν να ζουν μαζί σας κάτω από την ίδια στέγη- τιμήστε τους, ευχαριστήστε τους, συναναστραφείτε μαζί τους όπως με τους ζωντανούς ανθρώπους και θα πιστέψετε στην Εκκλησία».
Με το πέρασμα των χρόνων αυτοί οι «μεγαλύτεροι αδελφοί και αδελφές» στην Ουράνια Βασιλεία βοήθησαν πολύ τούς πατέρες της Πλατίνα σε περιόδους πειρασμού. Μια περίπτωση ήταν ή ακόλουθη:
Τον Μάιο του 1981 ήρθε στο μοναστήρι ένας διαταραγμένος, πιθανώς δαιμονισμένος, Ρώσος. Δραπέτης από την Σοβιετική Ένωση, αυτός ό άνθρωπος είχε διαπράξει ακόμη και δολοφονία στο παρελθόν. Κάποτε επειδή χτυπήθηκε και σημαδεύτηκε από μαύρους κακοποιούς, είχε στον νου του την σκέψη πώς οι μαύροι άνθρωποι ήταν μιας κακής φυλής και ότι ήταν καθήκον του να τούς εξολοθρεύσει. Όταν είδε τον μιγά Θεόφιλο στο μοναστήρι κατά την διάρκεια του βραδινού γεύματος, του έριχνε άγριες ματιές και στην συνέχεια έκανε απειλητικές δηλώσεις στον π. Γερμανό σχετικά με το αγόρι. Όλοι πάγωσαν. Αργότερα, στην σκοτεινή νύχτα, είδαν τον άνθρωπο να τρέχει μέσα στο μοναστήρι μ' ένα μαχαίρι. Ό π. Γερμανός τον σταμάτησε και του είπε αυστηρά να πάει στο κρεβάτι του, και έβαλε έπειτα τους αδελφούς της μονής να κλειδώσουν την πόρτα του Θεόφιλου και να έχουν στον νου τους το αγόρι μέχρι το πρωί.
Υπήρξε κατόπιν κάποιος άλλος Ρώσος πού επισκέφτηκε το μοναστήρι: ένας άδολος, πολυβασανισμένος και υπερβολικά ευγενικός άνθρωπος ονόματι Γρηγόριος Καράτ. Το επόμενο πρωί ό Γρηγόριος ξύπνησε πριν από οποιονδήποτε άλλο. Καθώς πλησίασε στην εκκλησία είδε έναν άσπρογένη μοναχό περπατάει τριγύρω κρατώντας μία βέργα. Όταν ό π. Γερμανό κατέβηκε από το κελί του να αρχίσει την ακολουθία, ό Γρηγόριος τον ρώτησε: «Ξέρετε ότι έχετε έναν φιλοξενούμενο;».
«Όχι», απάντησε.
«Δεν άκουσα καμιά κίνηση αυτοκινήτων, αλλά έχετε ένα φιλοξενούμενο. Είναι ένας ψηλός άνδρας, ένας αξιωματούχος, αλλά δεν φοράει Παναγιάριο επισκόπου. Φορούσε κουκούλι, μπήκε πολύ επίσημα από την πύλη της μονής και περπατούσε μέσα στο μοναστήρι κρατώντας μία ράβδο στο ένα χέρι και μία βέργα στο άλλο».
«Δεν ξέρω ποιός μπορεί να είναι» , είπε ό π. Γερμανός.
Ό Γρηγόριος πήγε μαζί με τον π. Γερμανό στην εκκλησία. Στη γωνία, όπου ήταν ένα τραπέζι για το μνημόσυνο των κεκοιμημένων, έδειξε ένα από τα πορτρέτα των άναπαυμένων αυτών δικαίων. «Αυτός είναι εκείνος πού έφθασε σήμερα το πρωί, είμαι βέβαιος», είπε. «Ποιός είναι αυτός;». «Είναι ό ηγούμενος Δαμασκηνός», του απάντησε ό π. Γερμανός, «αλλά πέθανε εκατό χρόνια πριν». Και πράγματι, εκείνη ή ίδια ή χρονιά χαρακτηρίστηκε ως εκατονταετηρίδα από την κοίμηση του ηγουμένου Δαμασκηνού.
Ό ηγούμενος Δαμασκηνός ήταν ένας από τούς ανθρώπους με την μεγαλύτερη επίδραση στην χιλιετή ιστορία του Βαλαάμ. Ή Αδελφότητα του Άγιου Γερμανού, πού έχει αποκληθεί ως «αντανάκλαση του Βαλαάμ» από τον αρχιεπίσκοπο Ιωάννη, συνδέθηκε από πολλές απόψεις μαζί του. Ήταν εξαιτίας αυτού του δικαίου ηγουμένου πού ό πρώτος βίος του μοναχού του Βαλαάμ άγιου Γερμανού είχε συνταχθεί, και συνεπώς οδήγησε στην αγιοποίηση του τελευταίου.
Στους πατέρες της Πλατίνα, ή σημασία της επίσκεψης του ηγουμένου Δαμασκηνού ήταν σαφής: είχε σταλεί από τον Θεό για να αποτρέψει την πραγματοποίηση των κακών σχεδίων του τρελού ανθρώπους, για να καταπραΰνει -με την πνευματική του «βέργα»- τις δαιμονικές αρχές και εξουσίες (Κολ. 2:15) πού είχαν ταράξει την ειρήνη και την αρμονία του μοναστηριού. Εκείνη την ημέρα ό επικίνδυνος άνθρωπος απομακρύνθηκε από τον π. Γερμανό και τον Γρηγόριο Καράτ και μαζί του απομακρύνθηκε και ό κίνδυνος. Οι πατέρες δεν ξέχασαν ποτέ την εύνοια πού έδειξε σε αυτούς ό ηγούμενος του Βαλαάμ, και μέσο σε ένα έτος τύπωσαν προς τιμήν του ένα τεύχος του Ορθόδοξοι Λόγου με τον πρώτο βίο του στην αγγλική και την φωτογραφία του στο εξώφυλλο, τιμώντας έτσι και την εκατονταετηρίδα του.
ΒΙΒΛ. Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ. Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ. ΤΟΜΟΣ Γ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου