Οράματα των μελλοθανάτων
Ή έξοδος της ψυχής ενός πρεσβύτερο στην
επαρχία της Νουρσίας
Αλλά να μην αποσιωπήσω και πού ανέφερε πώς συνέβη της Νουρσίας ο ευσεβής
άνδρας άββάς Στέφανος , ό όποιος εκοιμήθη πριν από όχι πολύ καιρό εδώ στην πόλη
μας και τον όποιο γνώρισες και ο ίδιος καλά.
Έλεγε πώς εκεί κάποιος πρεσβύτερος
διοικούσε την εμπιστευμένη σέ αυτόν εκκλησία με μεγάλο φόβο Κυρίου. Αυτός από τον
καιρό πού δέχθηκε την Χειροτονία του, την πρεσβυτέρα του την αγαπούσε σαν αδελφή
του, αλλά και σαν εχθρό του φυλαγόταν από αυτήν. Ποτέ δεν την άφηνε να έρχεται
πολύ κοντά του και δεν της επέτρεπε να τον πλησιάσει για καμιά δικαιολογία.
Είχε ξεκόψει μαζί της έκ θεμελίων κάθε κοινωνία οικειότητας. Γιατί είναι αλήθεια
πώς έχουν και αυτό το ιδίωμα οι άγιοι άνδρες: για να είναι πάντοτε μακριά από τα
απαγορευμένα, πολλές φορές ξεκόβουν από τούς εαυτούς τους και τα επιτρεπόμενα.
Έτσι αυτός ό άνδρας, για να μην περιέλθει σέ κανένα πταίσμα εξαιτίας της, αρνιόταν
στον εαυτό του και την πιο αναγκαία εξυπηρέτηση διαμέσου αυτής.
Αυτός λοιπόν ό ευσεβής πρεσβύτερος,
όταν συμπλήρωσε πολλά χρόνια ζωής, τον
τεσσαρακοστό χρόνο από την χειροτονία του
προσεβλήθη από βαριά καύση πυρετού και έφθασε στα τελευταία του. Όταν ή πρεσβυτέρα του τον είδε
να έχουν πια παραλύσει τα μέλη του και να είναι ξαπλωμένος σαν νεκρός
προσπάθησε να διαγνώσει αν υπήρχε μέσα του ακόμα ζωτική πνοή, βάζοντας το αυτί
της στη μύτη του. Εκείνος διατηρούσε ακόμα λεπτότατη αναπνοή και, μόλις την αισθάνθηκε,
με όσο λιγοστό κουράγιο διέθετε για να μπορέσει να μιλήσει, μέσα στο βρασμό της
ψυχής του περισυνέλεξε λίγη φωνή και άρθρωσε: «Φύγε από μένα, γυναίκα. Ακόμα ζει
ή σπίθα. Πάρε μακριά το άχυρο».
Σαν απομακρύνθηκε λοιπόν εκείνη, ανέλαβε
δυνάμεις το σώμα του και άρχισε με μεγάλη αγαλλίαση να φωνάζει: «Καλώς ήλθαν οι
κύριοί μου, καλώς ήλθαν οι κύριοί μου. Πώς καταξιώσατε να έλθετε στον τόσο
τιποτένιο δούλο σας; Έρχομαι, έρχομαι. Ευχαριστώ, ευχαριστώ». Και καθώς επαναλάμβανε
ξανά και ξανά αρκετές φορές αυτές τις κουβέντες, οι γνωστοί του πού τού
παραστεκόντουσαν γύρω - γύρω ρωτούσαν να μάθουν σέ ποιούς τις έλεγε. Εκείνος με
απορία τούς απάντησε: «Καλά, δεν τούς βλέπετε πού ήρθαν έδώ οι άγιοι Απόστολοι;
Τον μακάριο Πέτρο και τον Παύλο τούς πρώτους των Αποστόλων δεν τούς βλέπετε;». Και
στραμμένος ξανά προς αυτούς, έλεγε: «Να, έρχομαι, να, έρχομαι». Και με αυτά τα
λόγια παρέδωσε την ψυχή του και έδωσε βέβαιη μαρτυρία πώς αληθινά είδε τούς
άγιους Αποστόλους, άκολουθώντας τους.
Πράγματι συμβαίνει πολλές φορές στους
δικαίους, κατά τον θάνατό τους να δέχονται οπτασίες των προηγηθέντων άγίων για να
μην φοβηθούν την καταδικαστική απόφαση του θανάτου τους, αλλά, καθώς δεικνύεται
στον νου τους ό όμιλος των όντος της Βασιλείας πολιτών, να λυθούν από τον δεσμό
της σάρκας τους χωρίς λύπη και φόβο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΒΙΟΙ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1988. ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ. ΕΚΔΟΣΗ ΑΔΕΛΦΟΤ. ΙΕΡ. ΙΩΑΝΝΟΥ ¨ΚΟΙΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ" ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου